BORGER – Happenstance, de vertaling van deze term uit het Engels is bij toeval. Een zeer bejaard echtpaar komt schijnbaar happenstance Podium 34 in Borger binnen, gelokt met de belofte van muziek. Juist op dat moment is de drummer van Happenstance bezig met de soundcheck en klinkt het krachtig door de zaal. Het echtpaar kijkt twijfelachtig, maar neemt toch plaats aan de bar en bestelt bij charmante barvrouw Marielle een kop koffie. Als even later Happenstance wordt aangekondigd voor hun show bij de Eurosonic Preview waarbij Drentse acts die op Eurosonic acte de Préséance zullen geven worden uitgewuifd schuift het stel naar het puntje van de kruk en kijkt verwachtingsvol naar de bühne. Als Marin Krebbers met zijn muzikale kameraden bassist Arseniy en drummer Oscar het eerste nummer inzetten zijn de krukken snel leeg en verwijt het stel naar buiten. Gelukkig als enigen, want Happenstance geeft een fijne show in Borger en voor de mensen die de band nog niet eerder zagen een lekkere kennismaking met deze potentiedrenten.
Marin Krebbers is het mastermind achter de Indie Rock van Happenstance. Aanvankelijk als singer songwriter, maar de laatste tijd als band is Happenstance al een poos serieus onderweg. Popsport werd gewonnen en van diverse ontwikkelingstrajecten dankbaar gebruik gemaakt. Daarbij heeft Happenstance al een enorme progressie gemaakt, maar er is ook nog steeds ruimte voor verbetering bleek in Podium 34. Twee heel simpele zaken bijvoorbeeld. In Borger is er een enorm podium. Happenstance stond met gitarist en bassist op de uiterste flanken en de drummer in het midden, terwijl je zoveel meer energie genereerd en wisselwerking hebt als je een stuk dichter bij elkaar staat, wat ook voor de toeschouwers prettiger kijken is Een ander aspect was de enorme ruimte voor het podium. Het publiek bleef in de omgeving van de bar achterin en hoeveel gezelliger is het als de mensen gewoon naar voren komen. Een simpele oproep doet vaak al wonderen.
De band begon gewoon lekker met ‘Situational’. Een stevigere song waarin vlot werd vertrokken, maar het mooi spannend werd gehouden dor goede tempowisselingen. Via een basintro werd ‘Looper’ ingezet. Een erg lekker nummer met soms een vleug sixties sound, die wel vaker subtiel opdook, en wat rustiger dan de opening, maar ook nu met een mooie opbouw van het nummer. Het werd steeds mooier, naarmate het vorderde. ‘Why Do I Try’ was prima. In het rustige begin had de zang van Scheepers zelfs even een Leonard Cohenachtige kwaliteit en wist hij tijdens de rustige passages een mooie sensibiliteit in zijn stem te krijgen. In de vlottere gedeelten raakt hij dat wat kwijt, maar met ervaring en hier van bewust zijn, moet dat ook goed komen. In dit nummer liet Krebbers zich ook erg goed horen als gitarist. Erg lekker was ‘Swingy’. Een lied dat terug greep op de swing en prachtig tot zijn recht kwam. Heel onverwacht, heel verrassend en een prachtig hoogtepunt in de show. Nog een puntje om aan te werken zijn de aankondigingen. Marin Krebbers toonde dat hij dit prima kon. Rustig vertelde hij op momenten, maar dat was eigenlijk louter anekdotisch. Nu en dan een liedje ook inhoudelijk even wat toelichten geeft een optreden wat verdieping en maakt het makkelijker voor het publiek om ook emotioneel te investeren in de show. Het zijn kleine zeurpuntjes, wan het was eigenlijk ook gewoon een prima optreden met ‘Gold on Display’ als nog zo’n voorbeeld van een fijn rustig nummer, maar met mooie tempoversnellingen aangejaagd door goed drumwerk en wat rustigere en nadrukkelijker ‘Love Life’ met een mooie tegenstelling tussen de kalme muziek en uptempo zang. Happenstance nam afscheid met een hoogtepunt. ‘Fourth Wall’ was prachtig. Sterke zang, de ritmesectie mooi op dreef en nu een steviger nummer dat soms ook ineens heel dromerig en gevoelig was. Een nummer van de kwaliteit waar je als band naar moet streven. Een zeer prettige kennismaking met deze veelbelovende indie rock band.