WESTEREMDEN – Het damestrio LAUW verzorgde een heerlijk zomerse avond bij Roodehaan in Westeremden. “Ella Wonder, Moira Mirck en Nancy Kleurenblind spelen 3-stemmige vogelvrije Nederchansons op gitaar, viool, accordeon en ukelele in de open lucht”, verkoopt het trio zichzelf en dat was ook exact wat ze boden. Drie dames die al van zeer prille leeftijd elkaar kennen en ook in diverse muzikale projecten, zoals PEP, elkaar tegen kwamen. Geruime tijd geleden is dat samen gekomen in LAUW en met een toer in de zomer trekt het gezelschap door Nederland waar deze datum liefst twee keer werd gespeeld. Na te hebben gespeeld op pontjes, campings, streek het trio, gelokt door chef-koks Karin tomatensoep, neer in Westeremden bij Roodehaan en nadat de soep was genuttigd en de vele instrumenten gestemd. werd voor het restaurant annex cultureel podium akoestisch ‘Ik Neem Je Mee’ ingezet. Een mooi rustig nummer, geschreven door Ella Wonder, maar muzikaal met de viool van Moira Mirck in de hoofdrol. Een prima opening. Een start die met ‘Speld in het Hooi’ een fijn vervolg kreeg. Dit nummer is een mooie vlotte Nederlandstalige interpretatie van een Elliott Smith nummer en wist heerlijk te bekoren. Nancy Kleurenblind. Plaatselijk wereldfaam genietende als bassist van Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie en Hausmagger, had zich tot dat moment beperkt tot het spelen van haar gitaar, maar trad nu op de voorgrond in ‘Aan de Hand’ een nummer van haar hand en prachtig gevoelig driestemmig gezongen. Op dat moment kwamen ook de nadelen van het akoestisch zonder versterking, tenen in het gras spelen, naar voren, want dan moet je concurreren met elk geluid. Na de pauze schoof het trio dichter bij het publiek en werd dit probleem grotendeels opgelost. Toch bleef het goed verstaanbaar en juist in nummers waarin de accordeon van Wonder en viool van Mirck werden gebruikt, instrumenten met wat meer power dan de gitaar of ukelele, ging het eigenlijk prima. Ontspannen werden de nummers aan elkaar gepraat, waarbij dat stokje als een estafetteploeg vlot aan elkaar werd doorgegeven. Op het oog lijken het leuke zomerse liedjes, maar regelmatig worden er toch ook serieuze problemen bezongen. In het door Ella Wonder geschreven ‘Muur’ gaat het over die zwager die niet over zijn problemen kan praten en ze daardoor oppropt en in ‘Mijnheertje Nee’ is die man die maar geen nee wil horen in zijn aanbidding en daardoor in een opdringerige engerd veranderd beschreven. Een situatie die voor veel vrouwen, maar zeker ook mannen, heel herkenbaar is. Het laatste nummer voor de pauze was direct ook het hoogtepunt van het eerste deel. ‘Loesje’ was de vrouw die het met de zeden niet zo nou nam in Lauw. Niet de band LAUW, maar het gelijknamige Belgische plaatsje. Op een haast shanty achtig deuntje met sterk accordeonspel van Wonder werd Loesje vereeuwigd in een krachtig nummer. Na de pauze nog veel meer moois van dit fijne trio. Ontspannen ging het verder met het heel zachte, driestemmig gezongen ‘Zon’, waar je muisstil naar luisterde en daarna het veel krachtigere met gitaar, viool en accordeon ‘Zo Keert de Stad’ over de vergeefse poging van veel mensen om een huis te kopen in Amsterdam, hoe actueel wil je de problematiek hebben. Het zijn prachtige liedjes met een dubbele bodem, die luchtig en licht klinken, maar soms absurdistisch soms heel raak toch vaak een kwestie aan de orde stellen en dan het leven weer heel rauw schetsen. LAUW is een band voor aandachtige luisteraars. Een ode aan het materiaal waarop ze stonden volgde met ‘Gras’, gevolgd door een nummer over de overleden bassist van onder andere Armand en Herman Brood ‘Freddy Cavalli in ‘Ffffreddy’, dat ook op het repertoire staat van Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie. Hoogtepunt van het hele concert was ‘Hooiende Boeren’ een fantastisch mooi nummer dat aanvankelijk kwetsbaar en vragend werd gezongen, maar steeds krachtiger en urgenter werd. Een nummer waarin de zang, alle drie hebben een fijne stem, waarbij dat als ze individueel zongen al mooi tot hun recht kwam, maar de ingespeeldheid van dit drietal op elkaar kwam nog meer naar voren in de prachtige harmonieën, waarbij juist de imperfecties het nog mooier en boeiender maakten. De afsluiting kwam met ‘Tafel 8′, ook zo’n humoristisch nummer met een bittere ondertoon. Een gewoon prima drietal en de afspraak werd direct gemaakt om snel de agenda’s naast elkaar te legen voor een versterkt volledig concert in de zaal, want Karin’s tomatensoep en LAUW smaakten naar meer.
Lekker LAUW smaakt naar meer
