GUATEMALA-STAD – Eurosonic / Noorderslag kan je op onverwachte plaatsen brengen. Wie de Italiaanse ESNS deelneemster Laura Masotto wil spreken zou normaal gesproken naar Verona afreizen, maar deze keer is dat naar Guatemala. Deze dagen doet ze indrukken op in het aan Mexico en Belize grenzende Midden-Amerikaanse land en kun je haar vinden in een klein dorpje op het platteland. Het sluit mooi aan bij de omschrijving die het showcase festival voor haar heeft: “Laura Masotto is een klassiek geschoolde Italiaanse violiste, die voortdurend op ontdekkingstocht is. Ze begon als 5-jarige viool te studeren op en begon haar carrière op 15-jarige leeftijd, waarbij ze concerten gaf in kamer- en symfonieorkesten door heel Europa. In 2019 bracht ze haar eerste soloalbum ‘Fireflies’ uit. Haar laatste LP ‘WE’ combineert strijkers met elektronica en verscheen midden 2021 op 7K! Records. Laura werkt nu aan haar nieuwe album, dat in januari 2024 op 7K! moet uitkomen.” De Italiaanse staat op 18 januari in het Grand Theatre voor haar showcase.
Reizen, ontwikkelen, nieuwsgierig zijn, verder kijken dan je muzikale neus lang is, het blijken kenmerken die goed passen bij Laura Masotto. “Mijn muzikale pad volgde een kronkelige weg, maar vond uiteindelijk de richting die ik wilde”, concludeert ze aan het begin van het gesprek als de temperaturen ver afwijken in Guatemala van de vrieskou in Nederland en de zon schijnt aan een onbewolkte hemel. “Het bouwde zich langzaam op, ook al wist ik niet dat het me hierheen zou leiden. Er was een moment rond de leeftijd van 15 toen ik besefte dat het essentieel zou zijn voor mijn leven om muziek te spelen en dat ik dat pad zou volgen. Ik had het geluk muziek in mijn familie te vinden, omdat mijn moeder accordeon speelde, net zoals mijn overgrootvader, mijn oom speelde bas en mijn broer speelde piano. Ik wilde echter geen van deze instrumenten bespelen, ik was gefascineerd door het geluid van snaarinstrumenten: toen ik vijf jaar oud was, luisterde ik graag naar Vivaldi’s Vier Jaargetijden, dus besloten mijn ouders me mee te nemen naar vioollessen. Dat is waar het allemaal begon. Ik denk dat muziek een levensondersteuning is, een tijdloze plek waar we ons vrij en levend kunnen voelen, kunnen trillen, opgewonden kunnen raken, en dat kunnen we doen als zowel luisteraars als artiesten. Ik denk dat de negatieve aspecten van het nastreven van een carrière in de muziek te wijten zijn aan de materialistische benadering van de hedendaagse samenleving en politiek, aan het gebrek aan aandacht voor deze discipline als een baan. Dit leidt vaak tot veel problemen als het gaat om het betalen van een studie, het kopen van adequate apparatuur, het betrekken van professionals bij het werk en het verdienen van voldoende geld uit het werk. Muziek scheppen of muziek maken is volgens mij essentieel voor onze beschaving.”
Van een klassieke opleiding naar de huidige muziek die de Italiaanse violiste maakt, ook dat is een reis geweest, waarbij ze diverse twee sprongen is tegen gekomen. “Ik heb vele jaren klassieke muziek gestudeerd, en dat doe ik nog steeds, maar ik heb altijd een grote passie voor moderne muziek gehad, omdat ik denk dat deze de mens op dit moment in de geschiedenis vertegenwoordigt. Ik was 15 toen ik begon te spelen in mijn eerste punkrockbank. Ik kocht een elektrische viool en begon te experimenteren met geluid via pedalen en vervorming alsof het een elektrische gitaar was. Van daaruit werd mijn grote passie voor geluidsmodulatie geboren. Ik heb altijd viool- en strijkkwartetpartijen gearrangeerd voor de bands waarin ik heb gespeeld, en voor veel artiesten die mij vroegen om partijen voor hun liedjes te componeren. In 2018 voelde ik de behoefte om mijn eigen muziek te schrijven en te spelen. Ik kwam iemand tegen en dat bracht iets in mij teweeg, ik pakte een loop en uit het niets werd mijn eerste nummer “Lucciola” geboren, het was een heel sterke emotie. Ik ben altijd op zoek geweest naar manieren om de klanken van de viool te combineren met elektronische klanken. Dat is niet makkelijk omdat het een virtuoos en solo-instrument is, maar het is ook heel veelzijdig en kan een oneindig aantal timbres en klanken creëren. Hoewel het veel inspanning vergt, is het een instrument dat zich in het lichaam van de speler weet te nestelen. De viool trilt tussen de botten van de schedel en de botten van de rest van het lichaam, en de muziek trilt door je heen. De viool is een instrument dat ook in de moderne muziek veel nieuwe toepassingen zal vinden, het bevindt zich nog in een zeer experimenteel stadium en dit boeit mij enorm. Het creëren van hedendaagse muziek met een eeuwenoud instrument is inspirerend. Hoezeer ik ook van klassieke muziek houd, ik voel de behoefte om ook in contact te komen met de muziek van vandaag, en dit concept heeft mij altijd in deze meer experimentele en moderne richting geduwd.”
We gaan verder op haar inspiratiebronnen. De zon in het dorpje raakt de 30 graden bijna aan. Reizen blijkt ook nu van belang. “Muziek die voor mij betekenisvol is, ontstaat altijd op momenten waarop ik mezelf diep kan voelen. Reizen helpt me enorm om me levend te voelen, vaak heb ik na reizen de behoefte om meer tijd met muziek door te brengen en op zoek te gaan naar muziek die de emoties vertelt die ik heb ervaren. Ik ben nu op reis naar Guatemala”, gebaart ze met een grote armzwaai, “en kom straks aan in Groningen met de herinnering aan deze reis in mijn muziek. Ik kijk ernaar uit om het met je te delen.” Een andere inspiratiebron zijn de mensen met wie ze werkte. ESNS alumni Hani Rania is daar één van net als Joep Beving en Federico Albanese. “Ik ben blij dat ik ze van dichtbij heb kunnen ontmoeten en tijd met ze heb kunnen doorbrengen. Het zijn alle drie bijzondere mensen met een gevoeligheid die dan terugkomt in hun muziek. Ik had ook het geluk om naar hun concerten te luisteren, maar ook naar hun soundchecks, en leerde van elk van hen belangrijke lessen.”
“Ik heb een paar jaar in het orkest gespeeld en het was leuk om het hele geluid te horen dat in de theaters ontstond toen al die instrumenten samen speelden, als één groot instrument”, vertelt Laura Masotto als we haar vragen waarom ze de veiligheid en geborgenheid van een groot orkest verruilde voor haar huidige solo avontuur. “Ik hield echter niet echt van het idee om klassieke muziek te spelen in een omgeving die niet helemaal bij mij hoorde. Van mijn ervaringen met het werken met klassieke muziek was het spelen met het strijkkwartet mijn favoriet, dit was een echte werkoptie in mijn leven.” In het klassieke speelt haar geboortestad Verona een belangrijke rol, maar ook leerde ze er de pop kant kennen. “Elke zomer wordt het operafestival in de Arena van Verona gehouden. Elke zomer ga ik naar een paar shows. Mijn favoriete opera’s zijn Cavalleria Rusticana en Tosca, ze boeien me altijd. Maar nog meer heb ik er altijd van genoten om naar muziek te luisteren op underground locaties die elektronische, punk, rock en alternatieve muziek aanbieden. Helaas zijn de afgelopen jaren zoveel plekken waar livemuziek werd aangeboden verdwenen omdat kleine locaties moeite hebben om zichzelf te onderhouden. Ik ga graag naar concerten, dus ik reis vaak om de muziek die ik leuk vind live in andere steden en op festivals te kunnen horen. Ik kan echter wel zeggen dat ik in mijn tienerjaren bij de underground scene in mijn stad betrokken raakte en dat ik dat pad verkoos boven de opera.”
‘Fireflies’ was het album dat verscheen in 2019 en ‘We’ in 2021. Er komt binnenkort een nieuw album uit stelt ESNS. “Staat er in januari in de bio? Nee dat klopt niet. Ik kijk uit naar de release van het nieuwe album op 1 maart. Dit album vertegenwoordigt mijn muzikale passies in de samensmelting van strijkers en elektronische geluiden en vertegenwoordigt wat ik nu voel. Dit album begon met een sjamanistische reis op zoek naar mijn geleide dier die me naar een Guatemalteeks dorp leidde waar ik nu ben. Ik hoop dat de muziek op dit album de energie kan dragen die ik heb gestoken in het componeren en uitvoeren ervan, dat het een welkom toevluchtsoord kan zijn zoals de muziek zelf dat voor mij is, maar tegelijkertijd de kracht heeft om te schudden en mensen een gevoel van ontroering te geven. oproep om opnieuw verbinding te maken met de natuur en spiritualiteit.” Dan zwijgt ze even. “Ik ben dit leven erg dankbaar dat het mij muziek heeft gegeven. Het is echt kostbaar en heeft een sterke invloed op ons leven. Het is belangrijk om te onthouden dat het bestaat, dat je het kunt doen, dat je ernaar kunt luisteren.”
Dan doen is in Groningen in het Grand Theatre op 19 januari. Langzaam zakt de zon weg en is het tijd om het gesprek te beïndigen. “Spelen op een festivalpodium zal een sensatie zijn die zeker mijn muzikale reis zal markeren. Ik deel graag muziek met andere mensen. Ik denk dat concerten altijd anders zijn, omdat de muziek verandert afhankelijk van de energie tussen het publiek en de muzikant bij dat specifieke concert. Ik ben zo blij dat ik de kans krijg om bij Eurosonic te spelen en ik ben er zeker van dat alles wat uit deze ervaring voortkomt een geschenk voor mij zal zijn. Het meest waardevolle is het ontmoeten van nieuwe muzikanten en het luisteren naar veel nieuwe muziek. In Groningen speel ik zelf een preview van mijn nieuwe album. Je kunt het geluid van een viool horen, beïnvloed door vervorming, galm en vertraging, begeleid door elektronische texturen. Een instrument dat je live niet vaak zult horen met deze klanken.” Een mooie slot conclusie en uitnodiging om de showcase van Laura Masotto zeker niet te missen.