BARCELONA – Barcelona, de stad van voetbal, Cruijff, Messi, Koeman en nog zoveel meer sporters. De stad van architectuur, kunst, de stad van passie en dan zit je uiteraard al bij de muziek. Barcelona levert jaarlijks prachtige acts op die verschijnen op Eurosonic, klaar om Europa en de wereld te veroveren. Dit jaar bezochten we de stad al voor een digitale ontmoeting met Pinpilinpussies het garage rockende duo, maar nog een band, Las Karamba, noemt de Catalaanse hoofdstad thuis. “Las Karamba ontstond in 2018 in de chaos, verkeersopstoppingen en stress in de straten van Barcelona. Geboren uit de empathie tussen zeven levensverhalen: verhalen over migratie, muzikale erfenissen, subversief moederschap; allemaal gericht op het najagen van hun dromen en volle potentie terwijl ze de vrouwelijke positie in muziek claimen. Het is een multiculturele mix van Venezuela, Cuba, Catalonië, Frankrijk en Argentinië. Hun stijl fuseert in de sound onder meer cha-cha-cha, salsa of timba met rap en urban tot een nieuwe, speciale, besmettelijke en krachtige kleur”, omschrijft Eurosonic de zevenkoppige formatie. Dit jaar kent Eurosonic een digitale editie en geheel in de geest van het festival bezoeken we Las Karamba via het internet.
Zes dames op een rij. Las Karamba uit Barcelona bestaat uit zangeres en op güiro Ahyvin Bruno. Nati Arizu speelt keyboards en Liviet Ojeda de basgitaar. De fluit is in handen bij Angie Obbin en de conga wordt vakkundig bespeelt door Ahylin Bruno. Op percussie is Rita Baulida dan het laatste lid van Las Karamba. Zes bandleden die allemaal de vragen gaan beantwoorden, dat wordt een kakafonie en dus besluit de formatie om met één mond te spreken. Barcelona is uiteraard het eerste gespreksonderwerp. “Barcelona is de stad die ons allemaal samenbracht en de plek die zag hoe wij als band werden geboren. De stad heeft een zeer diverse muziekscene door zijn kosmopolitische karakter en past daarom perfect bij onze universele fusie.” Die universele fusie heeft componenten uit tal van landen, want vanuit alle windstreken kwamen de dames naar Barcelona met ieder hun muziek en achtergrond die toch ook weer veel overeenkomsten heeft. “In de mix zit de smaak”, lacht het zestal. “We mengen de smaken van Venezuela, Cuba, Argentinië, Panama en Catalonië. Wij zijn een band die aanleiding geeft tot een muzikale stijl waarin je de sound van de cha-cha-cha, salsa, timba en urban muziek kunt herkennen, gebracht vanuit een vrouwelijk sociaal perspectief. Onze sound blijft evolueren met de tijd en ervaring, maar zolang we er op kunnen dansen, is het de goede manier. We zijn ontstaan in 2018 toen we elkaar leerden kennen in Barcelona met al zijn stadse chaos en problemen. Onze verhalen en achtergronden hadden veel overeenkomsten in de behoefte om aan persoonlijke kracht te winnen, onze angsten te bestrijden en ons publiek met vreugde en enthousiasme mee te nemen in ons verhaal. Verhalen van vrouwen. migraties en muzikaal erfgoed, met de bedoeling dromen na te jagen, potentieel te ervaren en menselijke gevoeligheid te koesteren. Breng emoties over en breng onze boodschap naar de hele wereld om te vertellen dat we leven.”
We vragen verder naar dat proces om al die achtergronden te combineren. “Het is een heel intiem en omvangrijk werk waarin ieder bandlid haar zandkorrel in de samenstelling van onze sound heeft. Elk voegt het ingrediënt toe dat haar cultuur bijdraagt aan het geheel. Het is helemaal niet gemakkelijk, maar we hebben genoten van dat experiment. Onze achtergrond speelt in op Afro Cubaanse muziek als voornaamste inspiratie bron, maar met de nuances die we uit elk van onze landen meevoeren. De folklore uit elk land en de artiesten waarmee we zijn opgegroeid hoor je terug in onze muziek.” Dat heeft uiteraard zijn invloed op het schrijven van de liedjes. “Op het komende album, ons debuut album, schrijven we allemaal mee aan de liedjes. Voor ons kunnen liedjes op veel manieren worden geboren. Er is geen leidende formule. Soms worden ze geboren uit een tekst met een melodie. Soms is het gemaakt van een geïmproviseerde zanglijn dat we met elkaar zingen in een repetitie, of een Cubaans montonu keyboard stuk. Het kan uit een baslijn of percussie patroon te voorschijn komen, zolang het onderwerp waarover wordt gesproken in het liedje maar oprecht is, want dat zijn wij ook.”
“Ieder van ons is sinds we kleine meisjes waren omringd door muziek en muzikanten, om één of een andere reden”, gaat de band in op de weg die ze hebben afgelegd in een algemeen verhaal waarin ze zich allemaal kunnen herkennen. “Door familie met een muzikale traditie of erfenis, of door een roeping of door instinct. Ieder van ons is met dat muzikale begin dat we kenden altijd doorgegaan en omarmden haar om verder te gaan hiermee. We werden onder geen enkele voorwaarde gedwongen of gepusht tot muzikale lessen. We volgden onze passie en passie is de meest goddelijke wilskracht die er is en het faalt nooit. Sommige van ons beseften het eerder dan anderen, maar uiteindelijk waren we er allemaal van doordrongen dat het podium van ons zou zijn. Ons natuurlijk leefgebied. De comfortzone. Onze verbinding met de rest van het universum om een boodschap van zorg en warmte door onze muziek te laten klinken. Live concerten geven is onze krachtbron. Onze reden van bestaan. De optredens dat houdt ons geanimeerd en in constante staat van creativiteit. Die feedback die we krijgen van optredens en het contact tussen ons en het publiek is een onderdeel van de magie van ons bestaan. Onze inspiratie om door te gaan op deze weg.”
In de bio van de band lezen we een intrigerende zinssnede. “Las Karamba is de stem van al die vrouwen die in de loop van de geschiedenis van de muziek bleven zwijgen, in de schaduwen hun plaats hadden, ze moesten eenzaam vechten en ze hebben ons vandaag zoveel te vertellen.” We informeren wat hiermee nou wordt bedoeld. “Door de geschiedenis heen, niet alleen op muzikaal gebied, hebben vrouwen zoveel bijgedragen dat we onszelf verantwoordelijk achten om ook ons steentje bij te dragen aan de verandering. Je moet dat begrijpen dat een band van alleen vrouwen net zo gewoon is als een band van louter mannen en niets speciaals. Dat we niet worden gezien als een speciaal evenement. We vinden het belangrijk dat festivals en evenementen op dezelfde voet vrouwen inhuren als mannen. Dat de vrouwenbands gehoord worden om hun geluid en niet als fysiek product worden neergezet. Dat het werk, de compositie en de details daarvan doorslaggevend zijn.” Deze boodschap blijkt ook een voorname rol te spelen op het debuutalbum dat inmiddels als work in progress telt en in 2021 wordt verwacht. De opnames zijn al bezig. “We willen met dit project bewustzijn creëren bij luisteraars over de rol van vrouwen, zowel in de samenleving als in de muziekindustrie. We willen met het album inspireren. Verhalen vertellen van het dagelijks leven met humor en emotie. Nieuwe generaties bewust maken en de luisteraar vreugde en enthousiasme brengen met een levendige plaat vol emoties”, klinkt het vol enthousiasme. “We vertegenwoordigen het urban genre en Latin muziek vanuit gelijkheid; zonder grenzen, zonder leeftijden en zonder enige uitsluiting. Toon maar de schoonheid van rassenvermenging. Bouw een unieke muzikale identiteit die de deuren van de hele wereld opent om onze boodschap uit te dragen met dit album is onze opzet. We willen seksistische stereotypen binnen de Afro-Latino samenleving en cultuur herroepen.” Naast de boodschap dient het komende album nog een ander oogmerk. “De stap naar grote podia en universele muzikale herkenning bereiken is ook een doel met dit album. Dat de hele wereld ons leert kennen en hopelijk geniet van onze kunst en daar de kwaliteiten van weet te waarderen.”
In dat kader komt Eurosonic dan ook als geroepen. De knikkende hoofden beamen dat onmiddellijk. “Eurosonic is een prachtige kans voor ons en een geweldige deur naar de ogen van de wereld. Een duw in de rug die ons dichter bij onze doelen brengt. De kans waarop we zaten te wachten om uit te vliegen van Barcelona naar de andere landen van Europa om onze boodschap te brengen en mensen verliefd te laten worden en te laten dansen op onze muziek.” Dan resteert de vraag hoe ze dat gaan aanpakken.” Gewoon onszelf te zijn. We willen door het scherm reflecteren wat het met ons doet. De energie die we uitstralen. De boodschap die we uitdragen. De medeplichtigheid tussen ons in dit project We willen het publiek laten zien wat er gebeurt als we samenkomen om te doen waarvoor we op deze wereld zijn gezet,” besluiten Ahyvin Bruno, Angie Obbin, Nati Arizu, Liviet Ojeda, Ahylin Bruno en Rita Baulida eenstemmig en in grote overeenstemming. De showcase van Las Karamba en andere deelnemers wordt gepubliceerd in de loop van Eurosonic. Nadere details zullen nog bekend worden gemaakt.