DRACHTEN – Het is voor het eerst dat Krystl komt met een theatertour. In De Lawei in Drachten staat de Amsterdamse zangeres met een iets kleinere band als waarmee ze normaal op festivals staat. Het optreden staat in het teken van oud en nieuw muzikaal gezien. Het zijn vooral de verse nummers waarmee Krystl erg veel indruk maakt. Als muzikant en liedjesschrijver is ze nieuwe wegen ingeslagen en met verrassend goede resultaten. Krystl is een artiest die zichzelf af en toe tegenkomt en dan zich moet herpakken. Eerder deed ze dat met een reis naar Australië en nu resulteert dat in een theatertour. Het mooiste moment van de voorstelling is als ze vertelt hoe na jaren van succes en ’teren’ op de oude nummers ineens het stil werd. Hoe ze zeven dagen in de week thuis op de bank zat ’s avonds. Geen optredens en hoe dat aan haar vrat. Je kunt je voorstellen hoe ze nog maar eens een ouzo in schonk en nog één. Het moment dat je stil staat. De automatische piloot heeft je hier gebracht… en nu? Dat was het eindpunt van de voorstelling met een fraai Nederlandstalig liedje ‘Blond & Braaf’ over haarzelf. Als theaterstuk had dit ook het begin mogen zijn. Het was in het verhaal het sterkste moment en het moment dat Krystl zich het meest kwetsbaar durfde op te stellen. Juist de reis van het bankstel in huize Krystl naar het podium in Drachten is boeiend. Voor het verhaal was echter een ander thema gekozen. Rule number six, Neem jezelf niet zo serieus. Met mooie verhalen ‘ontklede’ ze zichzelf steeds meer letterlijk en figuurlijk. Als diva betrad ze het podium, met hoed en fel rode jas. Die verdwenen al snel en halverwege volgden haar hoge hakken en even later de sierraden en bleef er een meisje op blote voeten in een simpel wit truitje over. Mooie verhalen. Je merkt in haar woordgebruik dat het met het script gelukkig niet is dichtgeplakt. Nog even opletten op bepaalde stopwoordjes, zoals het best wel vaak langskomende ‘best wel’. Mooi was ook de vormgeving. Met oudewetse projectoren werden in zwart wit vormen geprojecteerd. Soms herkenbaar, andere keren gewoon vormen en ter plaatse bediend door Krystl of haar muzikanten Ferry Lagerdijk, Tim Beidel en Jens Dreyer. Muzikanten die haar erg fijn ondersteunden. De opkomst was mooi en spectaculair met een hoofdrol voor de belichting. Nog een klein minpuntje. Op sommige momenten was die te druk in andere nummers. Dan de muziek. De nieuwe Krystl is fantastisch. Haar goede oude nummers die makkelijk in het gehoor liggen, als ‘Bottles’, ‘Broken Hearted Girl’,’Undefeatable’, Circles’ en ‘Golden Days’hadden ook zeker een plek gevonden in de voosteling, maar in haar nieuwe werk doet de zangeres een stap bij het gemakkelijke in het gehoor liggende vandaan en komt ze met een eigen vorm van electropop/soul. De opening was erg sterk met ‘Eye of the Storm’ en ‘Falling Down’. Van haar nieuwe nummers maakte ‘Into the Woods’ het meeste indruk. Wat een mooi en krachtig lied. Ook liet ze een aantal covers horen, waarvan het Beyonce nummer Running prima binnen kwam. Krystl in het klein heet de voorstelling, voor de manier waarop ze zich weet te herpakken keer op keer en er sterker uitkomt is alleen maar grote bewondering te hebben.
Krystl herpakt zichzelf
