GRONINGEN – Wie vanaf het Noordelijkste puntje van Schotland naar het Noorden vaart of vanuit Noorwegen een westelijke koers inzet loopt kans om midden in de Atlantische Oceaan op het snijvlak van beide reislijnen bij de Faeröer eilanden te kunnen aanleggen in veilige haven. Faeröer staat, hoogstwaarschijnlijk, voor schapen eiland en met het weer is een lekkere wollen trui zeker niet overbodig. Het is ook een eiland waarop een muzikale traditie zijn plek heeft. Vaak gericht op Denemarken of op IJsland bloeit hier de muziek tussen de rotsen. Eivør Pálsdóttir is momenteel wellicht de bekendste popartieste uit het land die zo nu en dan ook in Nederland te bewonderen is. Echter op deze eilanden gebeurt meer. Er bloeit in zalen als Oy en andere pop hotspots in Tórshavn en andere plaatsen een nieuwe generatie op. Brimheim, Marianna Winter, Aggrassoppar, Janus Rasmussen, Guðrið Hansdóttir, Marius DC en Kóboykex zijn enkele namen die de laatste tijd de aandacht hebben getrokken van een internationaal publiek. Kóboykex was samen met Brimheim de inzending voor Eurosonic / Noorderslag en trad ook op tijdens Platosonic in de Coffee Company in Groningen. Het is het project van twee gekende namen in de plaatselijke muziekscene. Sigmund Zachariassen is afkomstig van punkband Joe & The Shitboys en Heiðrik á Heygum is een muzikant die naast het maken van melancholische indie pop zich ook bezig houdt met film en kunst. De vraag die beide zich stelden was hoe zou country klinken als je het combineert met elektro. Een interessant gegeven dat vaker is geprobeerd met soms desastreuze resultaten. Kóboykex durft het echter aan. Het eerste wat opvalt als de band de bühne van de Coffee Company betreedt voor hun Platosonic showcase is echter de outfits. Cowboypakken in pastelkleuren. De één in een roze outfit, de andere in blauw en ook de rest van de band in bijpassende kledij. Dat is duidelijk een statement en je springt ermee in het oog. Zodra de cowboyhoeden opgaan, begint de show met een soundtrack die overgaat in het rustige ‘Night Out’ dat gedurende het nummer meer kracht krijgt en steviger wordt. Tijdens zo’n nachtje uit kun je natuurlijk altijd een ‘Midnight Girl’ tegen komen en dit meisje werd bedaard bezongen. Het is aanvankelijk even wennen aan de sound en de uitstraling van Kóboykex, maar als de band zich op het podium heeft gesetteld en ook het publiek voorbij de pakken kijkt wordt het mooier en mooier. Meer nadrukkelijk met mooi fluitwerk en prima gitaarspel is ‘Most Wanted’, een prima song die bevalt. Dat de heren zich op hun plek voelen blijkt niet alleen uit de zang die steeds meer gaat samenvallen en zowel individueel, maar vooral in de harmonieën bij tijden prachtig wordt, maar ook dat ze de aloude countrytraditie van het vertellen over de liedjes meer en meer oppakken. Het hoogtepunt van het optreden ’42’ is bijvoorbeeld een liedje over opgroeien. Het kent een prachtige opbouw met een stevig ritme en mooie samenzang. Het liedje wint aan robuustheid en toont zich uitstekend en beklijft. Afgesloten wordt met ‘Ghosted’. De Tinder gebruiker of andere sociale media daters zullen het kennen dat degene die ze op het oog hebben en waarmee ze zo’n leuk en veelbelovend contact hebben ineens van de digitale radar verdwijnt. De praktijk werd gevangen in een liedje dat lekker uptempo en met veel dynamiek de kennismaking met Kóboykex besloot. De band heeft nog maar een beperkt repertoire en her en der moet nog geschaafd worden, maar het klinkt veelbelovend en het loont om de ontwikkeling van de formatie in de gaten te houden als er ook platen gaan worden uitgebracht. De pakken, daar kun je wat van vinden, maar ze onderscheiden zich er duidelijk mee en de muziek is een geslaagd huwelijk tussen die roestige door weer en wind gaande cowboy en de mogelijkheden van de moderne elektro. Kóboykex is duidelijk meer dan een act
Kóboykex is meer dan een act
