GRONINGEN – Er viel wat te kijken. Nadat de deuren van Vera in Groningen waren geopend, schuifelde menig bezoeker naar de bar voor een Vera biertje of andere versnapering, maar daarna meteen door naar het podium om eens van nabij te gaan kijken wat daar wel niet stond opgesteld. Twee contrapties waarin met de nodige fantasie instrumenten waren te ontdekken. Telefoons gingen omhoog om dat toch maar eens rustig vast te leggen en thuis nog maar eens gaan bestuderen. Het bestuderen van de Vera aankondiging geeft enige duidelijkheid. Te lezen valt: “Het tactiele geluid van Slumberland wordt gegenereerd door een batterij aan naaimachines, filmprojectoren en andere ontmantelde, mechanische objecten.” Het blijkt het muzikale laboratorium van geluidsonderzoeker Jochem Baelus die met zijn zelf in elkaar gestoken instrumenten, aangevuld met percussie, een geheel eigen sound fabriceert onder de naam Slumberland, wat eigenlijk in geen enkel genre past, maar in de platenzaak onder het kopje kraut rock of post punk terug te vinden zal zijn.
Jochem Baelus transformeerde in Slumberland in 2013. De Belg bracht dat jaar zijn eerste album uit. Sindsdien bouwt Slumberland, soms ook als trio, aan zijn eigen geluiduniversum. Dat bestaat uit composities voor dans en theater, geluidsinstallaties en instrumenten, video’s, optredens door heel Europa en uiteraard platen, al dan niet in samenwerking met anderen. Het meest recent verschenen in 2021 het album ‘Lightkeeper’ van Slumberland met medewerking van Sainkho Namtchylak en in 2019 ‘Sea, Sea, Sea Drifter / See, See, See Drifter’. Slumberland trad het afgelopen decennium vaak in Nederland op, maar Deventer was het meest Noordelijk dat onze Zuiderbuur in ons land bereikte. Die lege plek op de kaart vulde hij nu in met een optreden in Vera in Groningen.
Op het programma voor dit optreden de adaptaties van een aantal nummers. Slumberland begon bij werk van zijn laatste album. ‘Zarja Zakat Zarja’ staat op deze samenwerking met Sainkho Namtchylak die niet in Groningen aanwezig was, waardoor de Vlaming een eigen invulling gaf aan het nummer. Een lang aangehouden toon opende het nummer, met kleine variaties daarop. Rustig werd het opgebouwd, met percussie en uiteindelijk zachte zang. Door deze opbouw werd het nummer steeds urgenter en steeds dwingender op het moment dat het overliep in ‘1000 Days’ dat erg fijn was en opzwepende ritmes had die ook zijn weerslag op de zaal hadden en de massa in beweging kreeg. Een optreden van Slumberland is niet alleen een ervaring voor de oren, maar ook een kijkspel als hij als een gekke professor tussen zijn instrumenten heen en weer springt. Dan weer keihard slaat op een gebogen strip ijzer of ander percussie instrument of energiek zingt, wat soms meer een achtergrond geluid is. Op zich jammer dat de zang niet meer naar voren komt, want op de plaat is die in dit laatste nummer heel bepalend als stem kunstenares Sainkho Namtchylak er nog een extra lading aan toevoegt. Het samenvoegsel van beide nummers blijft echter fascineren. Het werd alleen maar mooier, hoewel het jammer was dat de nummers nauwelijks een introductie kregen en ook de machinerie eigenlijk geen uitleg. Dat had nog best gemogen. ‘Actares’ was het volgende item op de setlist. Een erg mooi nummer, met welhaast sjamanistische zang en nu direct wat robuuster. Voor ‘Sica’ kondigde Slumberland aan dat dit alweer en helaas het laatste nummer was. De afbraak van wat er op het podium stond vergde tijd en aandacht en er kwam ook nog een band na hem. Het mooiste met ‘Sica’ had hij voor het laatst bewaard. Een hele fijne aanvankelijk kalme opbouw, werd steeds heftiger en de bewegingen op het podium steeds passievoller. In dit nummer was de zang prachtig en deelde Slumberland zijn visitekaartje uit. Bij een volgend album, komt hij vast graag nog eens terug en gezien de belangstelling voor zijn platen, is hij dan een welkome gast.