GRONINGEN – Vlak voor het optreden van Benedict op Podium Plataan is er nog flink discussie. Kabels en een extra monitor, daar gaat het over. Techneuten die techneuten bellen. Podiummanager Mijke kijkt het lachend aan. Het komt wel goed, ik ga extra bankjes halen en het optimisme van Mijke blijkt meer dan terecht. Als het showtime is, is alles voor elkaar en kan de band de ene kant het podium af na de soundcheck om een tel later aan de andere kant weer het podium op te klimmen. Een trapje was wel handig om de grande entree meer cachet te geven, net als er nog even naar de vastgezette belichting mag worden gekeken die de zanger in het donker zet en zijn band in de spotlichten. Het spotlicht in de band is echter Martijn Smits. De zanger is het speerpunt van de band, maar heeft met drummer Benjamin Rheinlander van onder andere Karsu en Celine Cairo en Mart Jeninga van onder andere Heavn en ook Celine Cairo meer dan ervaren begeleiding. Ook Martijn Smits heeft de nodige podium ervaring, maar na een hartverscheurende liefdesbreuk sloot hij zich op en zegde het optreden even vaarwel en legde zich toe op het schrijven van liedjes. Hij kwam in contact met Jeninga en samen werkten ze het ruwe materiaal uit. Dit moet in het najaar resulteren in het uitbrengen van een album en de eerste singel daarvan is net uit. De band, naast de genoemde heren ook een celliste en achtergrondzangeres, zet nu ook de eerste schreden op het podium en maakt daarbij direct indruk. Het zijn fraaie indie pop liedjes met fraaie zang en nu en dan schitterend cello spel. De liedjes worden mooi aangekondigd en een beetje achtergrond. Het zijn vaak heel persoonlijke verhalen. Het begint met een prachtige rustige constatering dat dit “Not a Night for Love” is. Het nummer wordt met delicaat toetsenwerk van Jeninga ingezet voor de cello bijvalt en Smits inzet. Een zeer veelbelovende kennismaking. Daarna weer zo’n heel persoonlijk liedje, maar nu over zijn vader. Smits vertelt dat dit de eerste keer is dat hij het zingt op een podium en hopelijk niet de laatste want het is een voortreffelijke emotionele song. Voor het volgende nummer, in een mooie setopbouw weer net even wat rustiger, pakt Smits zijn gitaar en bekend: “I Believe in her Lies”. In dit nummer blijkt ook een beperking van Smits als zanger, want soms probeert hij zoveel tekst in zijn zinnen te parkeren dat hij in de zang er niet aan toekomt de emotie over te brengen. Hoogtepunt is ‘Talking ‘bout Roses’. Voortreffelijke cellospel, prachtige achtergrond zang van Katia die echt vaker gebruikt mag worden en een heerlijk nummer, waarin nu wel perfect wordt ingespeeld op de kracht van de mooie warme en diepe stem van de zanger. Net overigens als in het erg mooie ‘See You Soon’ dat er direct na volgt. Klein gehouden, maar met veel emotie, is ook het volgende nummer en zo maakt de formatie een uitstekende indruk en werkt de nodige nieuwsgierigheid op naar dat album dat er aan komt. Een heel prettige kennismaking met Benedict dat nog moet schaven her en der, maar nu al regelmatig een prachtig niveau weet te bereiken.
Kersvers Benedict brengt emotie op Plataan
