STEENDAM – Folkartieste Sarah McQuaid is gegarandeerd goed voor een grote opkomst. De Cornwalse met haar Internationale wortels stond in haar ‘home away from home’, het podium Peter & Leni in Steendam dan ook voor een fiks publiek. Aanvankelijk bleef dat wat lauw. McQuaid met haar vaak melancholische liedjes niet zo snel de brug slaan met het publiek als ze eerder wel blijk gaf te kunnen. Het toch mooie openingsnummer ‘Walking into White’ viel een beetje dood, maar met ‘Derby Cathedral’ bewees McQuaid die emotie in haar stem zeker wel in huis te hebben, maar in de eerste set wist zeker niet elk liedje te overtuigen. Vooral in de periode voor de pauze kon McQuaid echter steeds meer haar draai vinden met het pittige ‘Uncloudy Day’, geschreven in 1879 door Dominee Hayworth en haar verkenning van de Amerikaanse folk, het volgende ‘Can She Excuse Me’ bleef weer wat hangen, maar met krachtige ‘Crow Coyote Buffalo’ dat ze schreef voor Mama samen met Zoë Pollock schreef en het voor haar dochter geschreven ‘Lift You Up’, gooide McQuaid weer Bull’s Eye. Sarah McQuaid valt op door haar mooie melancholische stem met een hint van heesheid wat juist de melancholie versterkt. Ze is een vrolijke, haast schoolmeisjeachtige, praatster op het podium, die haar best doet veel in het Nederlands te spreken en haar liedjes met mooie introducties goed verdiept. Muzikaal begeleidt ze zichzelf op gitaar waarbij ze de DADGAD stemming gebruikt die vooral onder de folkartiesten met een keltisch repertoire veel wordt gebruikt en door Neil Young en Jimmy Page bekend is geworden. Verder maakt McQuaid, met dank aan haar vaste technicus Martin Stansbury, veel gebruik van de Loop. Dat werkte fantastisch in ‘Derby Cathedral’ en ‘Uncloudy Day’, maar als de opnames minder geslaagd zijn, zoals in de tweede set in ‘Jackdaws Rising’, werkt het tegen de artiest. In deze tweede set werd McQuaid beter en beter. Ze kreeg het publiek aan het zingen in ‘The Blue Diamond Mines’ en vooral het sterke door Jeff Wayne als thema voor ‘War of the Worlds’ geschreven ‘Forever Autumn’ was het begin van de victorie. Mc Quaid is een echt familiemens. Juist in het liedje voor haar dochter voor de pauze en in ‘Yellowstone’ voor haar zoon na de pauze weet ze onveranderlijk die grote emotie te pakken. Het zijn liedjes die haar raken en dat brengt ze over. Hoogtepunt was echter ‘The Silver Lining’ een prachtig lied, op hielen gevolgd, zowel op de setlist als in kwaliteit door ‘Leave it For Another Day’. Met de cover ‘The First Time I ever Saw Your Face’, geschreven door Ewan MacColl voor Peggy Seeger, maar vooral bekend in de versie van Roberta Flack, kwam het afscheid. Als toegift zong ze het Joni Mitchell nummer ‘Both Sides Now’, een nummer dat haar persoonlijk bewoog getuige de traan in een ooghoek.
Joni Mitchell brengt een traan bij Sarah McQuaid
