AMEN – Zo vaak treedt John Gorka niet op in Nederland. Een kleine tour bracht hem in De Amer in Amen. Een uitverkochte zaal wachtte dan ook op de legendarische singersongwriter. Mooiste moment was misschien wel toen Gorka constateerde dat er al zoveel grote namen op het podium hadden gestaan dat hun noten wel in de muren zouden zitten. Gorka voegde zijn eigen noten er aan toe in een prachtig concert. Het mooiste aan John Gorka is dat hij volledig onopgesmukt is. De Amerikaan is zichzelf, in zijn onzekerheden, in zijn gefrummel met microfoons, in zijn ondeugendheid, in zijn verhalen en zeker in zijn liedjes. John Gorka begon wat aarzelend met het tempo nummer ‘Outside’ en het prima ‘Holed Up Mason City’ over een nachtelijke ijsrit en stranden bij het vliegveld waar Buddy Holly, Ritchie Valens en The Big Bopper voor hun fatale vlucht vertrokken. Gorka bracht liedjes met humor als ‘I’m from New Jersey’, maar was op zijn best in meer gevoelig songs als ‘Land of the Bottomline’, het nog niet zolang geleden op het zelfde podium door Eliza Gilkison ook prachtig gezongen ‘Where no Monument Stands’, nu dus in de Gorka uitvoering en op de piano het schitterende ‘Let Them In’. In de pauze was het studie tijd voor Gorka. Hij stond open voor verzoekjes, maar met elf albums stond niet elk nummer hem nog even scherp voor de geest. Met zijn telefoon en een bundel papier gebruikte hij de pauze tijd om de liedjes terug in herinnering te roepen. Dat lukte met ‘Edgar the Partyman’ en ‘Full of Live’ deels. De aandacht ging echter uit naar het liedje en de emotie bleef even achter. Het waren de enige twee mindere liedjes. Dat draaide Gorka weer met onder andere ‘The Blues Palace’ en op piano het door Ray Charles naar bekendheid gezongen ‘You Don’t Know Me’. In de ogen van John Gorka straalt ondeugendheid. Na de tweede pauze begon hij met spelen terwijl het gros van het publiek nog bij de gehaktballen of de bar stond. Gedurende ‘Blue Chalk’ schoten de bezoekers op hun plaatsen als dan niet met gehaktbal op schoot. John Gorka weet de zaal te boeien. Soft Spoken en bijbehorende soulvolle zangstem. Uitstekend op zijn gitaar, nog beter op de piano. Met af en toe wat hakkelende verhalen bracht hij leven en betekenis in zijn liedjes. In de pauze had hij ‘Jack’s Crows’ op verzoek weer ingestudeerd. Het bleek het hoogtepunt van het concert. Ook ruimte voor liedjes van zijn laatste album ‘Bright Side of Down’ met ‘Outnumbered’en ‘Thirstier Wind’ bracht hij een avond met mooie liedjes met prachtige teksten. Folkliedjes of liedjes die meer de blueskant opgingen met op het laatst nog het mooi en humor gezongen ‘People my Age’ met die bitterzoete ondertoon van het ouder worden. Hij mocht nog twee, ondeugend werden het er drie. En dan ook nog een toegift. John Gorka zong en soufleerde van achter de piano, de zaal zong mee in ‘The Water is Wide’.
John Gorka slijpt zijn noten in de muren van De Amer
