AMEN – Na de tweede pauze was er een stel dat onopvallend de jassen pakte en de deur uitschoof. Ergens achterin vond een vaste Ameriaan het toch wel erg experimenteel, maar de rest van het publiek stond als één man op om Jan Terlouw & The Nightclub een staande ovatie te geven. In De Amer worden voorzichtig en met respect voor de tradities het aanbod wat vergroot. Er blijft uiteraard een flinke blueskant in het aanbod, de Americana is ook sterk vertegenwoordigt en een aantal vaste Amer namen blijft ook voor de toekomst op het programma staan, maar Jan Terlouw is zo’n afwijkend geluid en voor de komende september maand gonst in de wandelgangen al de naam van een heerlijke en verrassende Nederlandstalige artieste. Andere namen en artiesten die ook voorzichtig wat ruimte krijgen. Dat is een uitstekende zaak. Het programmeursteam brengt op deze manier meer verrassing, meer variatie en dus ook een nieuw publiek in De Amer die hopelijk blijven komen. Dat het dan niet meer alleen een Amer gehaktballen publiek is, maar dat ook de Amer Nachos, ook zo’n vernieuwing, publiek is alleen maar toe te juichen. Het programmeursteam steekt met iemand als Jan Terlouw Junior zijn nek uit en werd voor die lef beloond. Jan Terlouw & The Nightclub trekken sinds het uitbrengen van een laatste album met een soort van muziektheater programma door het land. Terlouw, inderdaad, kleinzoon van zijn politiek bekende naamgenoot, deelde het programma naar Amer traditie op in drie delen. Deel 1 kennismaking, deel 2 en 3 The Nightclub. Was het voor de zaal wennen, ook voor de band was het improviseren, met een aantal invalleden, van wie bassist Joey Vos zich behielp met een ipad voor de neus en nu en dan aanwijzingen van zijn bandleider, en niet de mogelijkheid om het programma te spelen als theater stuk. Jan Terlouw ging van start met een improvisatie samen met saxofonist Richard Wevers, met daarbij toetsen, zowel De Amer piano als de variant met stekker en snufjes, en sax. Samen met zijn Opa stond hij met een aantal ecologische geïnspireerde liederen op een festival en hiervan werden het goede ‘Vissenpoep’ en vooral het mooie ‘Mevrouw de Voorzitter’ met verve gebracht. Hierna verdween de bandleider voor een trompet improvisatie van Jurgen Schotanus, die mooie stukken had, maar toch net wat te fragmentarisch was om daarna het stuk te introduceren via ‘Call for The Sunlight’. Na de pauze was het nachtclub tijd. Dat was een kracht en een zwakte. De beste optie die Jan Terlouw (junior) had kunnen kiezen, was om deze liedjes zonder de theatercontext gewoon voor zich te brengen als individuele liedjes. Nu was het nu en dan theater, nu en dan een wat geforceerde act, een Nederlandse band die dan aankondigingen in het Engels doet, en bleef dat gedeelte wat in het midden hangen. De liedjes op zich zijn geweldig en staan ook zonder deze context fier overeind. Ondanks de invallers functioneerde de band uitstekend en vloog het muzikaal lekker alle kanten op met jazz, cabaretesk, bigband, blues, hiphop, spoken word, rock en soms zelfs een vleugje ska en hardrock. Het waren liedjes die met bezieling werden gebracht en heerlijk rauw. De fijne zang van Jan Terlouw met ondersteuning van Isaac McCluskey als tweede stem is erg mooi, erg bewogen, soms fluisterend intiem en dan weer als of een hardrock band te keer gaat. In de tweede set begon het met het sterke haast gesproken ‘When The Lights Are Low’ met aanvankelijk Vos op bas en Axel Grunnekemeijer op drums, voor de blazerssectie bij stapte en de zanger opkwam. Prachtig was daarna ‘The Nightclub’ en ook het vlotte ‘Wodka & Wine’ was mooi. Na de tweede pauze direct een hoogtepunt met ‘Just One More Day’, aanvankelijk heel klein met gitaar en een fluitende Jan Terlouw junior voor het weer aantrok in ‘Antipodal Souls’ langzaam naar een climax toe werkte via het met een Keytar solo swingende ‘Wrong’, het prachtige ‘Bobby the Butcher’ dat aan ska deed denken en na het blazen van ‘The Last Post’ het rockende ‘Dead Man Walking’. Een prachtig concert. Binnenkort nieuw materiaal kondigde Jan Terlouw aan. Weer in De Amer? En ook die Nederlandstalige zangeres in smiezen houden. Ze zijn goed bezig daar in Amen.
Jan Terlouw & The Nightclub verrassen De Amer
