ZUIDHORN – Een foto van drie Italiaanse heren relaxt op een grasveld in Zuidhorn. Veel beter kun je Jazz te Gast niet kenmerken. Prachtige muzikanten die ook zomaar op veldje naast een perkje in een tuin aan De Gast in Zuidhorn loom de zaak nog even doorpraten en tien tellen later op een podium alles geven in intrigerende improvisaties. Leonardo Grimaudo, Ruggero Di Luisi en Gabrielle Bertossi zijn drie Italiaanse jazzkunstenaars op hun instrument die allemaal ook een band hebben met het Prins Claus Conservatorium in Groningen en op Jazz te Gast in het zonnetje in een tuin het publiek boeiden, hoewel hun muziek zeker allemansvriendje is. “Muziek met een nieuwsgierig, bijna filosofisch tintje”, kenmerkte de organisatie van dit tweejaarlijkse festival op voorhand het gebeuren. Leonardo Grimaudo stamt uit Erice in Italië. Aanvankelijk leek hij voorbestemt voor de piano, maar al op jonge leeftijd wisselde hij toch naar de gitaar. Ook in zijn route door de muziek maakte hij veranderingen. Aanvankelijk een klassiek gitarist kwam hij in contact met zowel klassieke muzikanten, maar ook jazz musici en dat resulteerde in een studie aan het Prins Claus in Groningen in de richting jazz. Inmiddels een gevestigde naam in de jazzscene van de Martinistad speelt hij op tal van festivals in zowel Nederland, maar eigenlijk in heel Europa waar hij zich vooral richt op improvisatie met zijn gitaar. In Groningen liet Grimaudo zich vergezellen door zijn vaste kompaan Ruggero Di Luisi. Van oorsprong een Siciliaan, maar ook iemand die in Groningen een thuis heeft gevonden. Di Luisi staat bekend als één van de meest onderzoekende percussionisten van de stad. Altijd klaar om die extra stap te zetten voor de spannendste soundscapes. Beide hebben hun handen in één geslagen voor het vorig jaar verschenen album ‘Zichiti’, een album vol met alternatieve jazz en improvisatie. Voor Jazz te Gast inviteerden ze nog een landgenoot op het podium met bassist Gabriele Bertossi. Bertossi is een ervaren bassist die in tal van formaties zijn sporen ruimschoots heeft verdiend of het nu gaat om klassieke muziek, muziek voor het theater of geïmproviseerde jazz. Recent bracht hij met het SomethingGiven Ensemble nog het album ‘Linee Prime’ uit vol met verrassende muziek. Een mooie toevoeging aan het duo dat inzette met ‘Futura’. Een rustige intrigerende opening waarbij een klankpalet werd opgebouwd die in de loop van het nummer steeds meer tot wasdom kwam en steeds meer toevoegingen kende, waardoor het steeds steviger werd. Het concert begon met een lange uitleg, dat had best mogen worden weg gelaten of wat snediger hoe via de techniek de muzikanten de sound van elkaar konden beïnvloeden. Het gezelschap improviseerde via sound exploration, electronics, effects, sound manipulation in hun melodieën. Het tweede stuk dat het trio bracht was prachtig en begon een gesproken tekst op band, waarna de muziek het langzaam overspoelde. Een iets heftiger nummer. Grimaudo, een voortreffelijk gitarist, dook naar de grond om het derde nummer met zijn effecten en draaien aan knopjes in te zetten. Dit was het meest experimentele stuk, mogelijkerwijs een interpretatie van het titelnummer van het album, en het was duidelijk dat het ook compromisloze muziek was, waar de ene Jazz te Gastenaar geboeid naar zat te luisteren en de ander gauw zijn boeltje pakte naar iets wat wellicht wat gemakkelijk was, terwijl het nummer zich spacy en steeds vlotter ontvouwde. Het eindige kalm met een Bertozzi inleiding van het laatste nummer op zijn bas, waar ook nu een mooie ontwikkeling was. Een intrigerend concert van die muzikanten die improviseren, experimenteren en het daarmee ook erg avontuurlijk maken met muziek die soms schuurt en verontrust, dan weer kalmeert en troost. Een fijne ontdekking in een zonovergoten tuin, waar over de brug en de weg weer een andere tuin met een andere ervaring stond te wachten.
Improviseren in het zonnetje met Leonardo Grimaudo, Ruggero Di Luisi en Gabrielle Bertossi
