GRONINGEN – Eén van de leukste festivals in Groningen dit jaar was Melodica. Ter gelegenheid van Eurosonic is er in de Kroeg van Klaas al een Melodica avond op 14 februari. Op deze avond staan verschillende Groninger formaties op het podium, maar ook van verder weg. Bijvoorbeeld uit Berlijn de Amerikaan Ian Fisher die in het vooruitzicht ook nog de Tour of Tours heeft, waar hij onder andere met leden van Town of Saints op het podium staat. Fisher heeft het druk, maar weet nog de tijd te vinden om te vertellen over zijn plannen en muziek, maar vooral over zijn rusteloosheid die aan de basis staat van zijn muziek.
“Ik heb de kuierlatten genomen, weg van Missouri, weg van Amerika toen ik jong was. Ik probeerde een groot deel van mijn tienerjaren tot ik een jaar of 22 was om afstand te scheppen van de plek waar ik vandaan kwam”, vertelt Ian Fisher. “Toen gebeurde er iets grappigs. Nadat ik een jaar of twee in het buitenland woonde begon ik stukken van mijn verleden, van mijn cultuur en erfgoed samen te voegen om mijn eigen lappendeken identiteit te vormen. I begon me te realiseren dat omdat ik het niet eens was met de Amerikaanse regering en de sociaaleconomische structuur van het land het niet betekende dat ik een hekel aan alles moest hebben van mijn geboortegrond, Er komen ook hele mooie dingen weg, zoals de muziek. Ik heb me verdiept in Amerikaanse country muziek als een soort veiligheidsdeken die me aan mijn verleden moet herinneren en daar trots op zijn.” Een groot deel van dat verleden van Fisher ligt in Ste. Genevieve, Missouri. Een klein slaperig stadje gelegen tussen de Highway en de machtige Mississippi. Beide hebben hun invloed gehad op Ian Fisher die zijn tijd in zijn geboorteplaats omschrijft als; er was weinig anders te doen dan een gitaar pakken en liedjes te schrijven. Eerst naar die grote inspiratiebron van zoveel Amerikaanse cultuur. Hoe komt die terug in het werk van Fisher. “De Mississippi in mijn muziek, dat begrijp je eigenlijk alleen als je er geweest bent. Als je weet hoe het is om alleen op de oever te zitten in de winter en de zon ziet opkomen in roze en oranje en je gevangen voelt in het dorp, maar de bevrijding ziet in het water dat krachtig en sterk langs je stroomt, net zoals jij zou willen ontsnappen, als je dat gevoel kent, kun je de Mississippi voelen stromen door mijn muziek. Ik ben eigenlijk ontevreden geweest sinds de dag dat ik geboren ben. Ik wilde altijd maar meer en meer en meer. Ik heb de weg gevonden naar een bestemming die nooit bereikt kon worden; het leven van een toerende muzikant. Dat is een magisch iets. Het kan je ver weg mee voeren, zonder dat je het door hebt. Je kunt tegelijkertijd in het middelpunt staan en er nooit weer komen. Toen ik jong was wilde ik ontsnappen. De muziek heeft me daarbij geholpen. Nu jaag ik het na als een hoogtepunt. Er zijn momenten van transcendentie dat daarmee gepaard gaan. Dat soort momenten zijn er ineens en verdwijnen dan weer. Mijn “hunger for the road” is van het zelfde laken een pak. Dat zijn de momenten waar ik voor leef. De dag tot dag realiteit is saai en gewoontjes. De kracht van die bijzondere momenten die de tijd uitstrekken en je het gevoel geven dat je onsterfelijk bent, alsof je duizend levens leeft, of je op duizenden plekken leeft. Of je overal thuis bent, met iedereen. Dat gevoel voor een moment.
Ian Fisher’s eerste Europese woonplaats was Wenen. Europees hoofdstad van de klassieke muziek. Naast de Verenigde Staten heeft ook Wenen en zijn huidige woonplaats Berlijn een grote invloed gehad op Fisher. “Europa heeft me de mogelijkheid gegeven om als muzikant te leven. Het heeft ook een grote invloed gehad op de manier waarop ik muziek maak. Ik heb gespeeld met veel klassiek geschoolde muzikanten en daar veel van geleerd. De grootste invloed die Europa op mij heeft gehad zit hem echter in mijn teksten. Centraal Europeanen en vooral Duitsers zijn vaak erg eerlijk en direct. Dit heeft me beïnvloed zowel persoonlijk als artistiek. De teksten die ik nu schrijf worden onderstreept met de keiharde eerlijkheid en zelfreflectie die ik tegenkom op straat en in de kunst van Centraal Europa. Verder het vermogen van de Weners om met één oog te lachen en met het andere te huilen heeft mij overtuigd dat het okay is om verdrietige liedjes te schrijven en ze met een lach op het podium te brengen.
Ian Fisher onthult dat er alweer een nieuw album zit aan te komen. “Ik heb een album klaar. Dat is vorig jaar opgenomen en ik hoop het in de herfst van 2015 uit te brengen. Waarschijnlijk in eigen beheer. Het valt niet mee om van de muziek te leven deze dagen. Als je geen label hebt dat iets toevoegt wat jezelf niet kunt, dan is het verstandiger om het zelf te doen. Als ik een label vindt dat echt wat extra’s te bieden heeft, dan draag ik blij het album aan hun over en stop mijn haren uit te trekken van de zorgen die onlosmakelijk verbonden zijn bij de artiest dit dit soort zaken zelf regelt.”
Na Melodica wacht Ian Fisher wat bijzonders. De Tour of Tours. Met verschillende Duitse collega’s en de Town of Saints trekt het gezelschap langs een keur aan Duitse podia. “Het idee voor de tour kwam na een lange dronken nacht gevuld met muziek en grote verhalen in Berlijn. Het was na een Honig concert dat Tim Neuhaus, Jonas David, Town of Saints en ikzelf bezochten. Het publiek van de Tour of Tours kunnen een chaotische fucking awesomeness verwachten. We spelen allemaal met elkaar en eindigen als een 10 man band. Gekte! Harmen en Heta van Town of Saints heb ik in 2011 in Berlijn ontmoet toen we beiden het Melodica Festival speelden. Harmen Ridderhuis en ik hebben toen samen toeren besproken en hebben dat jaar een aantal optredens in Nederland en Duitsland gedaan. We zijn goede vrienden geworden. We hebben met elkaar inmiddels zo’n 100 concerten gedaan en ik verwacht dat dat er nog wel veel meer gaan worden. Zo werkt dat.” De Tour of Tours doet momenteel alleen Duitsland aan, Wat Fisher betreft blijft dat niet zo en komt ook Nederland in het tourschema, “Een van de redenen dat ik nu naar Eurosonic kom is om mensen te ontmoeten die dat kunnen helpen realiseren. Ik hou van de mensen in Nederland. Ik vind de steden mooi en ben dol op bitterballen, zo ‘hell yeah’ ik wil dolgraag n Nederland toeren. Ik hoop dat we dit in het najaar kunnen realiseren.”