Met haar debuut album maakt Hilary Woods indruk. De Ierse was aanvankelijk bassiste en gitariste bij de band JJ72, waar ze twee albums mee uitbracht. Verdween even uit de muziek om aan literatuur en film te snuffelen, maar keerde onder eigen naam terug met de EP ‘Night’ in 2014 en de EP ‘Heartbox’ in 2016. Een mooie aanloop naar haar solo debuut album en een sterk optreden bij Eurosonic. Ze bewees zich als een prachtige singer songwriter die omfloerst haar melancholie weet te koppelen aan een keur van andere emoties, waardoor het niet alleen een een soms donker album is geworden, maar waar je met hoop weer uit vandaan komt. Was ze voor heen bassiste en gitariste, op ‘Colt’ is het de toetsen waarvan ze zich bediend om haar verhaal te vertellen. Op het openingsnummer ‘Inhaler’ laat Woods het nummer en de plaat langzaam aanzwellen voor voorzichtig de toetsen beginnen en dan ook de percussie bijvalt. Een mooie manier om je in het album te trekken. Haar zang is ijl en sferisch en erg aansprekend. Op het album biedt Hilary Woods nergens instant bevrediging. Ze haar eigen tempo en laat de luisteraar wachten. Wie dat geduld heeft wordt beloond. Ook in ‘Prodigal Dog’ dat rustige, waarin ze het lied de tijd geeft om zich te settelen en te groeien. De liedjes krijgen een vleug sfeer mee via mooie elektronische accenten en steeds die bescheiden percussie. Het is een rustige prettige kennismaking, een beetje als een aangenaam briesje die heerlijk om je gezicht waait, je haren net dat beetje in de war gooit, maar je met een fijn gevoel achter laat als het verder gaat in het net iets meer aangezette ‘Take Him In’. Het album kent een enorm sterk midden deel met ‘Kith’ en vooral het meer uptempo ‘Jesus Said’ waarin Hilary Woods volledig tot haar recht komt om daarna weer in de rust terug te keren in ‘Sever’ met toetsen die nu en dan alarmerend rondom haar geruststellende zang klinken. Het is een album dat muzikaal en in de zeer te beluisteren teksten vragen doet stellen. Dat je soms even alleen en eenzaam achter laat om je daarna te begroeten en omarmen. Een heerlijk album van een intrigerende artieste die met overtuiging haar liedjes neerzet, zoal zij wil. De afsluiting met het sterke ‘Limbs’ is het einde van een hele mooie luisterervaring.
Hilary Woods – Colt
