BORGER – Soms heb je even een gelukje nodig om je zelf in de kijker te zetten. Een andere band had afgezegd en dus kon Hannah Mae, ondanks dat ze niet is opgenomen in het Eurosonic programma, toch aantreden op de Drentse Eurosonic Preview in VanSlag in Borger. Daar kon dit Americana talent uit Emmen bewijzen da ze zeker niet had misstaan op het showcase festival in Groningen. Wellicht volgend jaar dan maar. Op het podium van VanSlag maakte ze in ieder geval een prima indruk en legde ze haar claim. Hannah Mae, voorheen solo onder haar eigen naam Hannah Schoonbeek heeft de afgelopen periode het rigoureus aangepakt. Veel covers waarmee ze voorheen onder de arm op het toneel verscheen had ze thuis gelaten en met haar erg mooie stem was er driftig verder gewerkt aan eigen materiaal. Om zich heen heeft de jonge artieste een mooi team neergezet met een complete band en de hulp van erkende muzikale vaklui als Berhard Gepken, Will Maas en Jeff Zwart werkte ze aan nieuw materiaal, een betere act en een EP. Op het podium van VanSlag bleek dat zijn vruchten te hebben afgeworpen in bijvoorbeeld de lekkere vlotte opener ‘Come With Me’ dat de stemming er in bracht en dat toonde waar Hannah Mae nu voor staat. Op de popkant van de Americana geënte liedjes die prima in elkaar zitten. Nadeel van die keus is dat het soms wel eens erg glad wil worden en Hannah Mae moet werken om dat te voorkomen en het karakter in haar liedjes te houden. Dat lukt onder andere door haar fraaie stem die zo mooi de emotie kan vangen. Bijvoorbeeld in de roadsong ‘Down The Open Road’, wat dan ook weer metafoor is voor de eeuwige afweging tussen goed willen doen, maar door de omgeving in een andere rol te worden geduwd. Prachtig was ‘Out Of My Control’ dat tot het hoogtepunt van dit optreden behoorde. Na dit nummer sloeg Hannah Mae even een heel andere richting in. Niet alleen werd haar band even rust gegund, maar solo speelde ze het Nederlandstalige singersongwriter liedje ‘Ik kan het Niet’ dat eveneens erg mooi was. Het wisselen in talen en stijlen is een koorddans tijdens een concert, maar Hannah Mae balanceerde moeiteloos over dat koord. Met haar gitarist volgde het melancholische ‘I Let You In Again’, waarna het prachtige ‘Little Gracie’ volgde met volledige band en de zaak vakkundig werd afgerond met een stevige afsluiter. Een uitstekende set opbouw met variatie en die het publiek geboeid hield, met nu en dan een goed verhaal ter introductie van een liedje. Hannah Mea is een prettige stap vooruit gezet met een uitstekende band om zich heen. Mooie poppy, maar nu en dan ook stevige Americana die zich erg mooi kan ontwikkelen. Volgend jaar maar op Eurosonic.
Hannah Mae grijpt haar kans
