GRONINGEN – Al meer dan tien jaar volgt de Italiaan Gipsy Rufina het pad waar zijn gitaar hem langs gidst. Een wereldreiziger die constant onderweg is van het ene podium naar het andere ongeacht waar dat staat. Het bracht hem over de hele wereld, soms op plekken waar veel andere artiesten niet over zouden denken om daar heen te gaan. In donkere locale barretjes in Zuid-Amerika of het Verre Oosten en ook het kritische publiek in ’t Kantoor in Groningen kwam hij onbevangen onder ogen. Daar was ook alle reden toe, want hij had weliswaar een zwaar weekend gehad met optredens op Pirate Fest in België en Sunday Roots Festival in Meppel, twee festivals die bekend staan dat het voor en achter het podium erg gezellig is en voor veel artiesten een weerzien met oude vrienden en de kans om nieuwe vrienden te maken in een gemoedelijke sfeer, ook in Groningen toonde hij zich een prima artiest. Zijn opening was erg fijn. Rustig en bedachtzaam speelde hij ‘The Merchants of Silver’. Een artiest die met aandacht zijn folky en bluesy singersongwriter liedjes brengt en waarin het leven als hobo-ende artiest doorklinkt. Een man van de wereld die veel gezien heeft en dit doorgeeft in zijn liedjes. In Groningen zullen niet veel mensen, ondanks het heerlijke weer deze dag, last hebben van mosquito’s. Dat onderwerp sneed hij aan in zijn tweede nummer, dat ook mooi rustig was. Hij bracht wat meer vaart in de zaak met NSB. De in Nederlandse verhoudingen toch wat ongelukkige afkorting was verder een prima nummer. Een aantal nummers kondigde de intens op zijn gitaar spelende en met een mooie dromerige stem zingende Rufina, prima, maar kort aan. Het dromerige kenmerkt de man. De Italiaan is geboren in een bergachtig deel van dat land. Hij droomde van wat er achter die bergen zou zijn. Het is iemand die altijd zijn blik heeft op de horizon en denkt, daar wil ik een kijkje nemen en als hij dat heeft gezien, allang weer naar die verre grens tussen land en lucht heeft gekeken en op een nieuwe trein, in de schip of welk andere vorm van transport is gestapt met zijn gitaar en banjo en een vracht aan liedjes, vaak het resultaat van die ervaringen, om nieuwe vrienden te maken en vreemde plaatsen te zien. Eerst naar Rome, van daar naar de Verenigde Staten, daar riep Brazilië, Tahiti, de Britse Virgin Eilanden en verder. De lijst van landen waar de Italiaan optrad is imposant. Na een korte eerste set, keerde hij terug met de banjo voor een tweede set, waarin hij onder andere een prachtige ‘The Shack’ speelde en meer liedjes van zijn vorig jaar verschenen album ‘Moons and Mussels’ maar ondertussen ging zijn blik alweer richting de uitgang en zag je hem zich afvragen, wat zal er achter de horizon van Groningen verborgen zitten. Dat wil ik gaan zien.
Gipsy Rufina durft ’t Kantoor aan
