SCHIPBORG – Als een vrouwelijke artiest zou worden aangekondigd met verwijzingen naar het enorme formaat van haar borsten en een suggestie dat ze achteraf wel ‘beschikbaar’ is, dan zouden we dat terecht seksuele intimidatie noemen of in ieder geval zwaar ongepast gedrag. Is het dan bij mannen wel toelaatbaar? Nee natuurlijk niet, ook dan is het platte seksuele intimidatie. De aankondiging van de speaker van dienst van het Festival der Aa in Schipborg was de onbetamelijkheid voorbij. Komodo werd aangekondigd als vijf groot geschapen knappe mannen, waarvan vier vrijgezel en bij de afkondiging wist deze speaker te vertellen dat de man van band in een relatie dat deze avond wel wilde vergeten en dat de leden wel in waren voor….. Schandalig en hoe ver deze speaker de weg in zijn geest kwijt was bleek wel toen hij nog een zesde, alleen in zijn verdwaasde voorstelling bestaande, bandlid aankondigde met een negatieve opmerking over diens uiterlijk. Dit was vies, dit was grof, dit was niet alleen over de grens, hier waren de grenzen allang uit zicht verdwenen en je mag hopen dat Komodo dit opneemt met de organisatie en dat het Festival der Aa onverwijld stelling neemt tegen dergelijke seksuele intimidatie en opkomt voor de kwetsbare positie van manlijke en vrouwelijke artiesten en andere medewerkers. Een enorme smet op het prachtige optreden van Komodo en het zo idyllische festival. Gelukkig was de show van de band prachtig en liet ze zich niet storen. Komodo brengt in een eigen genre uitdrukking vintage exotic rock-‘n’-roll. Psychedelische rock, gemixed met desert blues, surf rock, afro-disco, rumba en Indian raga. De show begon eigenlijk al ver voor de aankondiging toen tijdens de soundcheck als extraatje voor de vroegkomers ‘Push & Pull’. De show zelf stond veelal in het teken van het pas verschenen album ‘Barbarians’. De band ontstond enkele jaren geleden toen zanger en gitarist Tommy Ebben met de inmiddels op de achtergrond werkende Gino Bombrini hun overeenkomsten in muziek gingen exploreren en deze kracht bij zetten met exotische instrumenten, wat naast een rock vibe, ook een Oosterse vibe bracht. De huidige line-up bestaat verder uit Jody van Ooijen op drums, Menno Roymans op gitaar, bouzouki, fluit, zang en alles andere wat bespeelbaar en voorhanden is, Joris Ram op bas en Massimo Bombrini is de gedreven percussionist. De eigenlijke show ging van start met ‘Sharks’, Lekker en dansbaar met een wierrook lucht en een mooie stevige opening en daarna een even een stapje terug in tempo met ’44 Calls’. Het instrumentale ‘Tamraght’ zette daarna energiek de sfeer, er mocht gedanst worden. Het regende hard tijdens de show, geen waterdruppels, maar hoogtepunten, want het steeds steviger wordende oudere ‘Devil’s Shorthand’, het Levantijns gekruide titelnummer ‘Barbarians’ en het vlot verhalende ‘Bengali Crown’ waren heerlijk. Roymans liet zijn fluit ‘Easy Prey’ opfleuren. De aankondigen van Ebben waren prima en vooral gericht om het publiek bij de show te betrekken en minder om inhoudelijk betekenis hieraan te geven. De band had plezier in het spelen en reageerde op elkaar en de wisselwerking met het publiek, zoals in de mee klapper ‘Lost Kids’ wat weer resulteerde in enthousiast driestemmige zang in ‘Zig Zag’ met dubbel percussie werk, waarbij voor de eerste keer een microfoon omging uit enthousiasme, wat later nog een keer gebeurde. De show werd stevig rockend afgesloten met ‘Guillotine Blues’ en ‘Ghost Pilot’. Misschien nog niet de meest bekende band in de line-up van het festival, maar dat maakt de kennismaking des te aangenamer. Wie ze binnenkort nog eens wil zien moet de boot nemen naar Vlieland aar ze op Stortemelk staan in augustus.
Geweldige show en seksuele intimidatie bij Komodo
