GRONINGEN – Jan is een blues liefhebber. Samen met vrienden is hij vaak te vinden bij concerten van de betere blues acts. Het werk van een Canadese zangeres had hem getroffen in Iduna in Drachten. Het tweede album gekocht van de betreffende artieste en thuis gekomen spijt dat hij het eerste album niet direct ook had aangeschaft. Bij Plato hebben ze dat dan en dus bestelde Jan die CD en kwam het zelf wel even ophalen. Met de neus viel de beste man in de boter, want Library Card was druk doende met het opzetten van het instrumentarium voor hun Platosonic showcase. Nu is de nerveuze, ongrijpbare post-punk van Library Card toch wel een universum verwijderd van de Walter Troutachtige blues van Jan, maar, zo stelt hij tijdens een lange wandeling met zijn hondje Freule, die drummer….. die was goed! Een compliment dat Emre Karayalçin toch in zijn zak mag steken voor het optreden in het kader van Platosonic tijdens de Eurosonic / Noorderslag week in Groningen.
Dat niet iedereen de muziek van Library Card helemaal kan appreciëren is alleen maar een teken dat er keuzes gemaakt worden en eigenzinnigheid is altijd goed. De band is ontstaan in 2021 in de Rotterdamse muziekwereld. Zanger en spoken word artiest Lot van Teylingen, bassist Kat Kalkman, op gitaar Mitchell Quitz en drummer Emre Karayalçin sloegen de handen in één om de muzikale helden van het kwartet te verenigen in poëzie en zang. In het voorjaar van 2024 verscheen de debuut EP ‘Nothing, Interesting’, maar met slechts een enkele single uit stond het gezelschap al op prachtige festivals als Grasnapolsky in Scheemda, Le Guess Who?, Best Kept Secret en Motel Mozaïque. Vorig jaar speelde Library Card op SXSW in Texas en werd ook al Eurosonic / Noorderslag aangedaan, waar de band nu op reprise was en direct ook Platosonic aandeed.
Bovenaan de trap van Plato ging Lot van Teylingen voor in ‘Cognitive Dissonance’ in een kenmerkende mix van spoken word en zang in een ongenadig tempo, dat gedurende het nummer steeds feller werd en zo een openingsnummer waarmee de aandacht gegrepen werd. Met recent een EP uit verwacht je dat een showcase toch veel nummers van die laatste plaat zou bevatten omdat je die wil tonen en via de merchtafel aan de man brengen, maar het leeuwendeel van de setlist bestond uit songs die niet op ‘Nothing, Interesting’ te vinden zijn. Een teken wellicht dat de band met gedachten alweer bij een nieuwe plaat zit. ‘Breakfast’ is bijvoorbeeld niet te vinden op de EP, maar toch een erg fraai nummer. Het tempo werd nogmaals omhoog gegooid en in dit nummer, waarbij slim werd gebruik van herhaling, werd het gedurende het nummer steeds feller en urgenter. In ‘Art School’ had Lot van Teylingen veel tekst te verwerken in de zinnen van dit vlotte nummer. Het maakte dat de zang minder tot zijn recht kwam en het wat vlak bleef. Die indruk werd direct weer rechtgezet in ‘het nieuwste nummer ‘People Pleaser’. Stevig en met heel veel energie gebracht liet de band deze song langzaam prachtig ontsporen. Een nummer waarin de zang prachtig was, de band lekker zich uitleefde en het mooi samenkwam in een dramatisch einde. Het concert had soms net iets meer rust verdiend, want het tempo was hoog. Nu en dan voerde Van Teylingen leuke gespreken met het publiek, maar daar had ook wat meer diepgang en inhoudelijkheid gemogen. Het slot van het optreden kwam met ‘Well, Actually’, dat wel op de EP staat. Het beste was tot het laatste bewaard, met een prachtige uitvoering van dit iets rustigere nummer met meer een verhaal en een sterke instrumentale passage van bas en drum. Jan had inmiddels, cd onder de arm, Plato verlaten, maar de rest was lekker blijven hangen bij Library Card voor een degelijk optreden bij Platosonic.