De Ierse Constance Keane presenteert zich in haar muziek als Fears. De muzikante en producer brengt reflectieve elektronica, waarover haar ijle, Eurosonic waar ze zich via een showcase presenteert heeft het over spookachtige, vocalen klinken. Ze combineert haar elektro klanken en zang met samples om zo de luisteraar een “etherische reis waarop de grenzen tussen muziek en visuele kunst vervagen” te bieden. De in Londen gevestigde artieste schept daarmee een heel specifiek arsenaal aan beelden en gevoelen. Het is een welhaast therapeutische ervaring en dat is niet zo vreemd gezien de inzet voor en de ervaringen met de geestelijke gezondheidszorg die Keane zelf heeft gehad en waarmee ze anderen hoopt te helpen. Dat is ook de leidraad voor haar debuut album ‘Oíche’, dat ze via haar eigen muzieklabel Tulle heeft uitgegeven. Een album dat is Dublin, Belfast en Londen op de slaapkamers van Keane is ontstaan. Het is muziek die zijn wortels heeft in een heel donkere, nare, eenzame plek, maar het is juist de ladder die je de mogelijkheid biedt tot ontsnapping. Het is hoopvol en een gids. De plek waar je echt jezelf kunt zijn. Constance Keane is naar Fears en platenbaas, ook manager van artiesten en drummer bij de band M(h)aol. Haar showcase is een voorbeeld hoe Fears muziek weet te verbinden met visual art en in het thema blijft van de veilige plek die ze wil bieden. Een percussiepatroon uit de elektro box biedt een houvast waarop ze rustig ‘Fabric’ zich laat ontplooien. Eerst herhalen de klanken zich, maar laten voegen zich hier meer instrumenten bij en wordt de sound wat voller, maar die ijle vocalen blijven er prachtig over zweven. Het is wel een showcase die je verschillende keren moet beluisteren en die dan elke keer meer zal gaan bieden. Voor ‘H_always’ neemt ze plaats in een soort wolk van kussens. Al zittende laat ze rustig dit kalme lied klinken. In belichting en regelmatig gefilmd door de draperieën wordt het harde licht verre gehouden. Dit is ook zo’n song die langzaam in je bewustzijn zich nestelt en daar groeit. Een prachtig nummer. In dezelfde setting brengt Constance Keane ‘Tonnta’, voor ze opstaat en expressiever zich uitdrukt. Een nummer met een kenmerkend drumpatroon die zich mooi laat contrasteren met haar zang, die in dit nummer nog ijlere streken opzoekt en dan een fijne kwetsbaarheid tentoon weet te spreiden. Fears is meer en mooier dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Een Ierse artiest die echt wat te bieden heeft. Ze is een vuurtoren die hen die het nodig hebben naar een veilige haven weet te begeleiden.
Fears biedt een veilige plek tijdens Eurosonic
