STEENDAM – Is er een Art Carnivale festival denkbaar zonder een optreden van Engelien van de Bunte? Vast en zeker, maar feit is dat haast elk jaar sinds 2011 de Schildwoldse wel ergens op een podium opdook. Was het niet op een open podium, in een band of duo, dan wel in de Magical Dustmen tent. Een interview? Nee, eigenlijk liever niet. “Je overvalt me.” Na een weekje bedenktijd dan toch. Op een zonovergoten dag vertelt Van de Bunte over Onland, over haar strijd tegen podiumvrees en over hoe leuk en goed het is om op dat podium te staan en je te uiten. Onland bestaande uit Van de Bunte en Rens Koldenhof. Deze zaterdag 22 juli staat Onland in de tent van de Magical Dustmen op Art Carnivale in Steendam.
In de pauze van haar werk wordt even een plekje in de luwte gezocht voor het gesprek. Een gesprek dat al snel de diepte in gaat. Engelien van de Bunte is het voorbeeld van doorzetten en doen waar je plezier in hebt, maar ook van zelfoverwinning. “Na een scheiding en nog een mislukte relatie ben ik bij mezelf te rade gegaan. Wie ben ik? Waar word ik nou echt gelukkig van? Das was muziek maken. Nog niet eens zozeer optreden, maar gewoon spelen. Ik heb eigenlijk ook nooit de behoefte gevoeld om op te treden, dat was veel te spannend. Bij ons thuis vroeger had je een orgel, een accordeon en een drumstel. Ik heb eerst orgel les gehad en tijdens mijn middelbare school ben ik overgestapt naar accordeon les. Het spelen was geweldig, maar bij de voorspeelavonden had ik zoveel podiumvrees. Dat was vreselijk. Dat is altijd een rem geweest, dat heeft me altijd achtervolgt.” Dan neemt het leven zijn loop en wordt de muziek minder prominent in het leven van de Onland zangeres. “Na die periode realiseerde ik mij dat ik weer wat muzikaals wilde doen. Ik heb zelf een gitaar gekocht en ben altijd nogal geïnspireerd door Ierse folk. Zo kwam ik in aanraking met Annemarie de Bie die ik zag optreden. Ik was nogal onder de indruk van haar krachtige performance. Het bleek dat ze in Ezinge woonde en ook les gaf in gitaar en zang. Ik heb haar een mailtje gestuurd en kreeg direct antwoord of ik de volgende dag langs kon komen voor mijn eerste les. Ik heb heel veel van Annemarie geleerd. Het bleef echter altijd bij les. Op een dag kwam ik en vertelde ze me dat ze me geen les meer ging geven, maar dat ik de kroeg in moest en spelen.”
Dan sta je tegenover je grootste angst. Hoe pak je dat aan? De kroeg wil nog wel, maar dat spelen. “Het heeft nog heel lang geduurd. Ik raakte ondertussen betrokken bij een groep kunstenaars en was onder andere gastvrouw in een galerie in Delfzijl. Dat was een fijne en vertrouwde omgeving, waar ik me op mijn gemak voelde. Uiteindelijk heb ik daar mijn eerste publieke optreden gegeven, omdat ik toen zelf aan toe was. Maar oh wat was ik zenuwachtig. Ik was er ziek van, maar zo blij dat ik heb doorgezet. Al snel stond ik ook op het Open Podium van Art Carnivale als een duo met mijn vriendin Joke. Ook met de zenuwen, maar aan de andere kant ook erg trots dat ik doorzette en het durfde. Sindsdien heb ik het meer onder controle. Ik ben nog wel zenuwachtig, maar het is meer gezonde spanning.”
Een jaar later stond Engelien van de Bunte wederom op het Art Carnivale podium. “Dat was met Entwine. Een band waar ik in zat en die Ierse folk speelde. Ik werd daarvoor gevraagd en heb daar zo’n vier jaar lang ingezeten. Hel veel geleerd en plezier gehad in die periode. Eigenlijk elk jaar hebben we ook wel op Art Carnivale opgetreden, maar ook op veel andere plekken van podia tot tuinfeesten en huwelijken. Op een dag ben ik solo gegaan. Ik had na vier jaar toch een beetje het gevoel in de band op doodspoor te zitten en wilde eigenlijk mijn eigen liedjes gaan schrijven. Ik was weer aan verandering toe. De liedjes werden voor mij geschreven, maar ik wilde ook zelf dat doen en me uiten. Ik ben uit de band gestapt. Op een gegeven moment ben ik met Rens in contact gekomen. We kwamen in gesprek en eigenlijk klikte het in de aanpak direct. Mijn gewone nuchtere kijk op zaken, sprak hem aan. Daaruit is een samenwerking ontstaan die uiteindelijk heeft geresulteerd in Onland. Onland staat voor het ruige onontgonnen terrein. Zo voelen we ons ook. We staan aan het begin.”
Over de samenwerking tussen haar en Rens Koldenhof gaat het dan in het gesprek dat al flink aan het uitlopen is. “Ik schrijf de liedjes en Rens arrangeert ze”, klinkt het kordaat. “Het zijn Muzikale Minianturen, althans zo noemen we ze. Nederlandstalige liedjes. De teksten komen uit mijn gevoel. Juist op de punten dat ik heel diep zit of juist heel erg loop te jubelen, dan ontstaan er liedjes. Ik ga er niet voor zitten, want dat werkt niet. Later werk ik de liedjes wel uit. Ik heb her en der schriftjes liggen met die ideën en ingevingen en soms denk ik van hé dat past daarbij en combineer ik het. De melodie vind ik moeilijker. Daar moet ik over nadenken. In mijn hoofd heb ik dan wel een idee, maar om dat dan weer uit mijn gitaar te toveren. Dan kan ik dat soms niet vinden. Dan komt Rens om de hoek. Hij zorgt ervoor dat het liedje ook muzikaal klopt en werkt, Dan denk ik, zo klinkt het wel aardig, maar zegt hij daar zit een maat teveel in, of zullen we het zo doen? Hij arrangeert het. Ik ben er zo blij mee. Ik heb echt een muzikaal maatje gevonden. Af en toe mag het gewoon lekker schuren, maar het gaat ons om het samenwerken. Dat geeft zoveel energie. Ik kan me soms nog zo verwonderen dat een idee van mij gewoon een liedje is. Dat is toch geweldig. We zijn nu aan het opnemen en daar word ik echt blij van. Het is mijn uitlaat klep. Dit werkt voor mij.”
De spreekwoordelijke baas van Engelien van de Bunte staat aan de horizon alweer op zijn horloge te kijken en werpt al een fronsende blik. Nog even wordt hem de spreekwoordelijke rug toegekeerd om naar de toekomst te kijken. “Het is best spannend allemaal. Natuurlijk, het kan nog tien keer beter dan het nu is. We zijn nog zo pril een duo. Ik ben niet van nature een geweldige zangeres of gitariste en zeker geen podium dier, maar daar gaat het ook niet om. We mogen dit doen. We krijgen de kans. Ik ben deze drempel overgegaan en mag optreden. Dat is geweldig en natuurlijk zal niet iedereen het mooi vinden. We zijn nu op zoek naar het publiek en de podia die bij ons passen. Kleine festivals, zoals Art Carnivale en kleine evenementen. Dat zoeken we. We hebben er zoveel plezier in. Dat willen we delen”, besluit Engelien van de Bunte met hetzelfde enthousiastme en passie die ze ook op het podium wil brengen.
Onland treedt op 22 augustus op tijdens Art Carnivale in de Magical Dustmen tent.