EMMEN – Nu al, terwijl her in den lande de Pre Party’s van de Popronde wordt gehouden, blijkt dat er ook in de editie 2020 weer heel veel talent schuil gaat, terwijl de eigenlijke Popronde pas in de winter en voorjaar 2021 op de planning staat. De Pre Party in het Atlas Theater in Emmen gaf daar maar weer blijk van. In een keurige ganzenpas, al waren het vijf Beatles op een zebrapad, kwam Ellij uit de coulissen de zaal in om zich te presenteren aan het publiek. Een beetje onwennig, want dit was de tweede keer sinds de Corona Pandemie zo ombarmhartig mens en maatschappij raakte dat de band voor een concert op het podium stond. De formatie telde in het verleden in grotere getallen op het podium, maar was als vijftal in Emmen present rondom zanger Ruben Bausch, die naast vakkenvuller bij AH ook de band Fearless op zijn CV heeft prijken. Verder onder andere Marnix Bausch op toetsen, Tom Radsma op bas, Sweder Al op drums en Davy Lourenburg op gitaar. Ellij kwam voor het eerst echt voor het voetlicht landelijk door de Rob Acda Award te winnen, waarna de band mochten optreden op het hoofdpodium op bevrijdingspop Haarlem. Dit jaar volgden in de pandemische lockdown 1, de EP ‘From 20 to 21’ en de bevestiging dat de groep op pad mag voor de Popronde, mits de pandemische lockdown 2 het toelaat. De Pre Party in Emmen werd in ieder geval wel gehaald en ging fijn van start met ‘Crossed’. Een nummer met de nodige energie en een stevige sound, wat een fijne urgentie gaf. ‘In A Rush’ volgde en een beetje in tegenspraak met de titel was dit een song die net wat rustiger was, maar allengs het lied vorderde steeds robuuster en vlotter werd. Een prima opening die werd bekroond met het prachtige ‘Baby Lion’, wat samen met ´Sun´ ook de mooie kern van dit optreden vormde. Inmiddels waren al wel zaken zeer duidelijk geworden. Ellij was met hun alternative rock en pop een band die zeer kon bekoren. Vette synth-sounds, stevige gitaarriffs en strakke harmonieën gaven het optreden cachet. Muzikaal zat het prima in elkaar, wat nog het beste naar voren kwam in de instrumentale intermezzo´s of outro´s van de band. Die waren gefocust en prachtig. Juist op die momenten kreeg de muziek een extra gedrevenheid die het impressionant maakte. Daarbij niks te nadele van de zang van Ruben Bausch die prima en prettig was, soms geholpen door een veelvuldig gebruik van effecten. Nu en dan mocht dan nog hij nog wat meer in het liedje kruipen, de emotie zich nog verder de zijne maken, maar na zo´n tijd niet te hebben gespeeld zal ook dat gevoel weer op zijn plek moeten vallen. Daarnaast was hij een fijne spreekstalmeester, die kort en anekdotisch de nummers introduceerde. ´Drowned´, zonder de bas van Tom Radsma was zeer intens en rustig en contrasteerde dan weer erg fraai met ´Soon´ dat mooi en fel was en ´Not Our Lives´ waarin de zang van Ruben Bausch zich toonde in al zijn pracht. De afsluiter ´Love All´ was daarna prachtig. Een liedje met een toenemende apocalyptische beklemmingen en een sterk futuristisch gevoel en hierin een hoofdrol voor Marnix Bausch. Voor het einde liep de één na de ander van het podium in een trucje dat al te vaak te zien op de podia, waarbij een dreun overblijft. Sterk optreden, maar dat einde mag best wat anders op worden verzonnen. Een band met veel potentie die tijdens de Popronde nog kan gaan schaven aan de act en de liedjes.
Ellij impressionant in instrumentale gedeelten
