Een schitterend bezonken werk heeft Eliza Gilkyson afgeleverd met ‘The Nocturnal Diaries’. Het album is zo genoemd omdat de door haar geschreven liedjes nagenoeg allemaal het gevolg zijn van doorwaakte uren in de nacht, als gevolg van zorgen over de wereld en hoe we de wereld achterlaten voor Gilkysons kleinkinderen. Je hoeft Eliza Gilkyson niet te vertellen hoe je een liedje moet schrijven. Haar werk is opgenomen door de groten der aarde. Het is dan ook een zeer volwassen en evenwichtige plaat geworden, met naast werk van Gilkyson ook werk van haar vadder terry Gilkyson met “Fast Freight” en John Gorka met ‘Where no Monument Stands” Op het album staan in totaal 12 lange liedjes en heeft daarmee niet in kwaliteit, maar ook in kwantiteit veel te bieden. De prachtige bedaarde folk komt dankzij de stem van Gilkyson en de uitstekende muzikanten die haar begeleiden op haar nachtelijke uitvluchten door haar zorgen prachtig tot leven. Ondanks de zorgen is het toch een vrolijke plaat geworden. Geen doemdenkerij, maar uitgesproken ideeen. Het ‘Eliza Jane’ is zo’n prachtig nummer, waarin ze zichzelf toespreekt. Ook ‘The Red Rose and the Torn’ is prachtig. ‘Touchstone’ is een nummer waarbij de dank uitgaat naar Bob Dylan. Op een slapeloze nacht vol woelingen kwam Gilkyson op het idee om met haar voet zacht het been van haar rustig slapende echtgenoot aan te raken. Zijn rust gaf hij over aan haar. Maar dat triggerde ook een liedje. Arlo Guthrie had Gilkyson vertelt dat liedjes die je niet direct opschrijft naar Bob Dylan gaan en aangezien die er al genoeg heeft schreef de zangeres het prachtige ‘Touchstone’ze maar op. Het zal moeilijk zijn uit de mooie liedjes op het album om de mooiste aan te wijzen. Een prachtig album voor de folk liefhebber.
Eliza Gilkyson – The Nocturnal Diaries
