GRONINGEN – Groots pakte Dewolff uit in De Oosterpoort in Groningen. De band die voorheen voornamelijk in Vera stond was nu in de kleine zaal van De Oosterpoort terecht gekomen en die was fijn gevuld voor de band die alvast een voorschot nam op het tien jarig bestaan met het uitbrengen van een collectors item ondergoed kalender, waarin het drie tal, bijna bloot gaat. Gezien het enthousiasme waarmee deze kalender werd ontvangen is bijdrukken wellicht een optie, want de mededeling dat er nog mar een paar waren deed een run op de merchstand ontstaan. Op de setlijst deze avond twaalf nummers met een geschatte speeltijd van 1 uur 18,30. Dat werd hem niet, want Dewolff nam alle tijd voor de nummers en de geschatte tijd werd ruim overschreden. Na het korte ‘Toux -da-Loux’ ging de band verder in het fraaie bleusrock nummer ‘Black Cat Woman’. Een nummer waar de geest van Jimi Hendrix niet ver weg was net als even verderop in ‘Medicine’. Dewolff zoekt zijn weg tussen nummers met een duidelijke bleusrock inslag en nummers die veel meer de psychedelische rock aan doen. Dat alles met een vrolijk jaren 60/70 sausje. Geweldige vondst was bijvoorbeeld het achtergrond koortje dat op tal van nummers Pablo van de Poel, Luka van de Poel en Robin Piso kwam versterken. Een uitstekende toevoeging, net als een percussionist die helemaal verstopt achter op het podium zijn bijdrage leverde buiten het zich van het gros van het publiek. In Pablo van der Poel heeft de band een fijne charismatische frontman die met humor en zelfspot de zaak tussen de nummers aan één praat. Af en toe mag dat best nog inhoudelijker. Lag in het begin nog de nadruk op de bluesrock, in het tweede deel ging Dewolff lo in de psychedelische rock. Dat begon bij het lang uitgesponnen intro van het nummer ‘Tired of Loving You’ wat resulteerde in een verrassend nummer. Ook ‘Easy Money’ was van het zelfde laken een pak, lang met veel onverwachte wendingen. Het nummer had iets puntiger gemogen. ‘Stand up Tall’ was iets rustiger, hoewel rustig in Dewolff begrippen een rekbaar iets is. Met ‘Don’t you go Up in the Sky’ kwam het einde, hoewel Van der Poel al had verklapt aan de “lieve dames en heren” van het publiek dat een toegift er dick in zat. Die kwam er met twee wat meer rechtoe rechtuit rocknummers met het gevoelig gestarte ‘Outta Step’ met extra gitarist en het stevig tekeergaande ‘Love Dimension’ waarin met name het achtergrondkoortje nog een keer een hoofdrol pakte. De sleet zit er nog zeker niet op bij Dewolff. Een heerlijke en gulle show die bewees dat de stap van Vera naar De Oosterpoort terecht is.
Dewolff viert decennium rocken
