GRONINGEN – De nieuwe en verbeterde versie van Daniel Romano? Romano 2.0. De Canadese songsmith is in de loop der jaren steeds verder weggedreven van de country. In De Oosterpoort in Groningen tijdens TakeRoot presenteerde de artiest zich eerder als rocker dan als countryster. De dagen van de cowboyhoed heeft hij voor het moment achter zich gelaten hoewel de countryinvloeden in zijn liedjes zich her en der nog steeds flink laten gelden, al was het maar door het gebruik van de pedalsteel in vertrouwde handen bij Aaron Goldstein om er een countrysnik aan te geven. De opening is opmerkelijk. Een opname, licht vervreemdend, opent de show terwijl de band nog werkloos toekijkt. Het heeft de Romano liefhebbers verdeeld. In Groningen wist hij met zijn nieuwe stijl grosso modo te overtuigen. Het begin was minder met ‘Valerie Leon’, maar met nummers als ‘How hide your Poem in a Song’ en ‘Hunger is a Dream You Die in’ begon niet alleen de vaart er in te komen, maar overtuigde Romano meer en meer. Een fraaie uitvoering van ‘Strange Faces’ volgde. Met power werden liedjes als ‘I’m Alone Now’ gebracht. Die stevige rockende sound werd voortgezet in een uitgedacht optreden. Over de setlist was nagedacht en deze stak helder in elkaar. De liedjes hielden ieder voor zich hun individuele karakter. Romano is niet de meest praatzieke artiest. Korte introducties met de nadruk op spelen. Daniel Romano had daarbij een band achter zich die hem ondersteunde en prima in het spotlight zette. Het concert werd steviger en steviger naar mate het meer naar het einde ging. ‘A New Love Can Be Found’ kwam langs, toch weer even country, even als het mooie ‘Runner’. Met ‘I’m Gonna Teach You’ werd het concert afgesloten. Daniel Romano heeft de begrenzing van louter country doorbroken en bewijst zich in de rock. Het is even wennen, maar ook in deze tak van sport heeft Romano zeker bestaansrecht en het is goed dat artiesten ook op verkenning gaan buiten de genregrenzen.
Daniel Romano verkent andere genres
