Loading...
Interviews 2018

Damn! That Nathy Peluso is something else

GRONINGEN – Haar wiegje stond weliswaar in Argentinië, maar haar voordeur is momenteel in Madrid en dus is Nathy Peluso namens Spanje één van de afgevaardigden op Eurosonic/Noorderslag. Op 18 januari staat Peluso in het Platformtheater in Groningen om zich te presenteren aan een publiek vol met vaklui en liefhebbers met haar mix van R&B, Hiphop en jazz, iets wat ze zelf heeft genoemd Hiphapa. Trage zelfbewuste liedjes brengt deze dame mee naar Groningen, waarbij ze haar zojuist gepubliceerde album ‘Esmeralda’ ook presenteert, maar achter de schermen druk is met een nieuw album.

“Ik heb altijd gevoeld dat muziek mijn manier van leven is. Al van jongs af aan. Ik luisterde als klein kind al naar allerlei soorten muziek en voor mij was het toen al duidelijk dat dit mijn levenspad zou worden.” Nathy Peluso. Zelfbewust met donkere krullen. Ze combineert de jazzy nachtclub zangeres met de hippe hiphopartieste. Haar muziek is traag, maar het is de trage stap van de tijger, die in een oogwenk je kan verslinden. Haar passie laat ze borrelen en contrasteren met het rustige tempo. Het geeft spannende muziek, waarbij ze in haar video’s ook niet bang is te shockeren. Hiphapa noemt ze haar eigen stijl waarbij ze hiphop, jazz, soundscapes en R&B op geheel eigen wijze mixt. “Passie is de sleutel voor alles wat ik doe. Voor mij is hiphop pure passie, daarom heb ik het gekozen als één van mijn muzikale talen. Hiphop stelt me daarnaast in staat om me uit te drukken op een manier die anders niet had gekund. Bij het schrijven van liedjes focus ik me op kleine onderwerpen. Alledaagse dingen en daar haal ik mijn inspiratie uit.”

Gevestigd in Madrid maar afkomstig uit Argentinië zit Nathy Peluso op het draai vlak van twee bronnen van boeiende muziek. Zowel Spoanhe als het Zuid-Amerikaanse geboorteland brengt boeiende muziek voort. “Nou kijkt ze bedenkelijk. Ik ben wel geboren in Argentinië, maar woon al een tijd in Spanje, dus ik kan niet echt beweren dat ik nog zo op de hoogte ben van de huidige stand van zaken in de Argentijnse muziek. Je kunt echter wel goed horen wat Argentijnse muziek is. Het heeft vaak een zelfde soort gevoel in zich. Ik woon nu in Madrid, dat is mijn wieg op dit moment. Ik ben hier muzikaal erg gegroeid, vooral ook dankzij een aantal muzikanten welke ik heb ontmoet terwijl ik hier woon. Ik zing veel liedjes in het Spaans, want dat is mijn taal. De taal waarmee ik ben opgegroeid. Er zijn veel Spaanstaligen in de wereld, dus ik hoop dat ze zich kunnen identificeren met mijn muziek. Ik schrijf ook graag in het spaans, want ik hou van de sonoriteit van de taal. Voor mijn nieuwe album ‘La Sandungeura’ waarvoor ik nu hard aan het werk ben heb ik liedjes geschreven in zowel het Spaans als het Engels in de hoop dat ik dan met mijn werk een nog groter publiek kan bereiken.

‘Esmeralda’ heet het debuut album van Nathy Peluso. “Een compilatie van singels die ik het afgelopen jaar heb uitgebracht”, kenschetst de Argentijnse Spaanse het album. Wel prachtige singles overigens, want Peloso heeft de potentie om een groter en ook niet Spaanstalig publiek aan te spreken met haar expressieve en soms gewaagde liedjes. ‘Het resultaat van die aanpak is wat onverwacht en niet zoals gepland”, concludeert de artieste zelf. “Dat hebben we anders aangepakt bij mijn nieuwe album “La Sandunguera”. Hierbij had ik de mogelijkheid om te werken zoals ik dat wilde. De kans om er een geheel van te maken.” Daar moeten we nog even op wachten. De verwachting is dat het album dit jaar zal verschijnen.

Wat minder lang hoeven we te wachten op Eurosonic in Groningen. Eurosonic is onderdeel van een toernee die Nathy Peluso maakt door Europa waarbij achter één volgens ook Londen, Brussel, Parijs en Berlijn worden aangedaan. Geen slecht rijtje en het geeft wel aan welke buzz er rond Peluso is. Ze neemt Eurosonic daarbij in haar gang mee. “Mijn enige verwachting van het festival is dat ik een geweldige show wil geven. Ik wil dat iedereen naar huis gaat en bij zichzelf denkt: Damn. That Nathy Peluso was something else!”