GRONINGEN – Vier heren die niet meer piep zijn. Petjes, baarden, festival t-shirts en gitaren. Het zal wel een blues- of rockbandje zijn met covers en een tweede jeugd. Niks bleek minder waar bij Cub & Wolf uit het Zweedse Malmö tijdens het Melodica Festival in Groningen. Op het podium van het Grand Theatre stonden vier heren die heerlijke en gevoelige liedjes speelden dat genre’s ontsteeg en nog het dichtst wordt benaderd met de term melancholische pop. Een voorbeeld van het feit dat boeken op hun inhoud moeten worden beoordeeld en niet op hun uiterlijk. Cub & Wolf bestaat uit oprichters Matthias Larsson en Linus Lindval die versterking op het podium hebben gekregen van Anton Linderoth en Dante Ekfeldt. De band is eigenlijk ontstaan in de studio waar beide oprichters werkten en in de vrije uurtjes elkaar muzikaal vonden. De muziek is verder ontwikkeld doordat bevriende muzikanten en gasten in de studio bijsprongen bij deze sessies tot ze op hun eerste album uit 2013 vast werden gelegd. De opnames van een tweede album zijn inmiddels afgerond, maar voor het uitbrengen daarvan moeten we nog even wachten. Het Zweedse kwartet opende met ‘Chin, Chin’ een toost op de muziek en een nummer met één gitaar en drie stemmen die elkaar vonden in een heerlijk rustig lied. Ook in dit nummer de mooie contradictie tussen het uitbundig proosten en de gevoeligheid die volgde. Cub & Wolf spelen liedjes vol melancholie die direct uit de ziel lijken te komen. De rauwe Zweedse mannenziel blijkt gevoelig bleek ook in ‘Part You, Part Me’ en het erg mooie ‘River of Blood’. Opvallend was dat alleen de bassist een constante was. De bandleden wisselde voortdurend van positie en in acht liedjes kwamen drie van de vier Cup & Wolfers bevoorbeeld achter het drumstel terecht. Ook in de zang veel wisselingen, waar soms Larsson, soms Lindval en soms met zijn drieën of vieren de leadzang werd gedaan. Veel eigen werk deze set, maar voor de afwisseling de overtuigende cover ‘Waiting for a Superman’ van de Flaming Lips wat ook erg mooi en gevoelig werd gedaan. Hoogtepunt van de set was wel het mooie ‘Clues’, hoewel ook de afsluiter ‘Time to Mourn At Last’ waarbij Linus Lindval en Matthias Larson alleen op het podium overbleven en op het oog nonchalant met alleen een gitaar nog éénmaal het publiek verpletterden was prachtig.
Cub & Wolf speelt intieme set
