GRONINGEN – “Gelukkig, er wil nog iemand met me praten”, verzucht Cashmyra na haar optreden op Podium Plataan tijdens Noorderzon. “Ik ben altijd blij als dat zo is”. Inderdaad ze heeft hard haar best gedaan de indruk te wekken dat er minimaal een gestoorde seriemoordenaar op de bühne stond die zodra ze de kans zag haar gitaar zou verruilen voor een mes op zoek naar sappige organen bij de toeschouwers. Een gezinnetje dat blijmoedig en vrolijk is aangeschoven, vlucht na een liedje weg. De handen nog net niet over de delicate oortjes van beide kindertjes. Inderdaad, de teksten van deze Groningse Nederlandstalige singer songwriter gaan over, op zijn mildst uitgedrukt, de donkere kant van het leven, over obsessies, over wanen, over moord en andere dingen die je wilt bespreken op een zonnige zaterdagmiddag op een fijn familiefestival in het Noorderplantsoen. Ze brengt het vaak met een sardonische grijns. Aan elk aspect van haar optreden dreigt gevaar. Neem nou die hand op de rug tijdens het gitaarspel tijdens het openingsnummer ‘Normaal schrijf ik nooit van die hatelijke liedjes’. Wat voor andere reden kan ze hebben dat ze daar iets verbergt. Een mooi openingsnummer met een zware sound. Ook de tekst van ‘Eén Ding’ is nogal van de gruwelijke. “Diegene over wie het gaat maakt het goed hoor”, verzekert ze. Ja Ja. Goed is een rekbaar begrip voor vele interpretaties vatbaar. Muzikaal zit het uitstekend in elkaar. Fijn gitaarspel, waarbij ze eigenlijk die prima zware sound vol dreiging blijft houden. Een mooie stem vol warmte, maar ook hierin weet ze voldoende emotie te stoppen om achter die warmte anders te vermoeden. Nu en dan zou wat meer subtiliteit in teksten en spel nog wat meer het contrast versterken. Af en toe wordt er, om in het jargon te blijven, iets te veel met de botte bijl gehakt. Een liedje waarin ze erg tot haar recht komt is het met spoken word versterkte ‘Schoonheid in Organen’ dat ook direct haar langste liedje is. Cashmyra Rozendaal is deze zomer een graag geziene gaste op festivals. In 2017 trad ze voor het eerst echt in het voetlicht met de EP ‘Charlie’ en het jaar daarna reikte ze tot de finale van de Grote Prijs van Nederland om dit jaar de Pop Groningen Award te winnen. Ook op andere terreinen is ze actief. Ze schrijft, doet design, film en fotografie en al in 2016 verscheen er een artikel van haar hand hoe ze haar kledingkast terug bracht naar 38 items en waarom ze een trui met ijsbeer die schifting liet overleven. Die had ze, verstandig met het warme weer, niet aan, terwijl ze ‘Brieven’ inzetten, een werktitel. Dit liedje over geschreven maar nooit verstuurde brieven was erg mooi en na wederom voor de nodige dreiging te hebben gezorgd met het ‘Whisky Lied’ even eens een werktitel was ook ‘Hoogtevrees’ erg mooi. Cashmyra werk aan een opvolger voor haar EP en daar komt waarschijnlijk ook ‘Blijf nog even’, hoewel misschien onder een andere titel op te staan. Een vlot nummer waarin onder andere aan Ted Bundy wordt gerefereerd en diens voortijdige einde in het Amerikaans systeem van Justitie. Na ‘Stress’ wachten de meeste mensen niet af of Cashmyra nog zin had in hun organen, maar schuifelde weg. Wie met haar sprak ontdekte dat ze in het echt best aardig is, of is dat een valkuil. Het was donker midden op de dag rondom Podium Plataan.
Cashmyra roert in de donkere kant van het leven op Plataan
