STEENDAM – Brandon Isaak groeide op in de Yukon in de plaats Whitehorse. Het Noordelijk deel van Canada in de folklore vooral bekend van grizzly beren en gouddelvers, maar ook de plek waar een levendige live muziekscene blijkt te bestaan en die een onderscheiden blues artiest heeft voortgebracht in de persoon van Brandon Isaak. Daar waar de temperaturen je regelmatig doen denken aan de Noordpool borrelt de blues. Isaak komt nu ook naar het Noordelijk deel van Nederland. Steendam is dan weliswaar amper te vergelijken met de Yukon, tijdens Art Carnivale op 18 en 19 juli zal de blues net zo klinken als in Whitehorse.
Brandon Isaak gaat er eens goed voor zitten. In gedachten gaat hij terug naar zijn jeugd. “Ik ben begonnen als muzikant toen ik 14 was. Mijn vader was een professioneel artiest en zanger die bass speelde en zong in de band van Loreta Lynn. Ik ben opgegroeid in de muziekbusiness kun je wel zeggen. Al jong ben ik toegetreden tot mijn vaders band als drummer en nam ook een deel van de zang voor mijn rekening. Met deze band heb ik zes jaar opgetreden.” Een mooie leerschool voor de jonge Brandon Isaak, maar net als elk kind komt het moment om je eigen pad te volgen. De blues riep. “Ik heb altijd naar hel verschillende soorten muziek geluisterd. Van klassiek tot heavy metal en alles wat daar maar tussen in zit. Ik bleek muziek met wat blues roots er in het mooiste te vinden, maar ik heb waardering voor alle goede muziek. Mijn liedjes ontstaan vanuit een plek waar alles mogelijk is dus. Ik haat het als ik me moet vastleggen op één genre, maar ik vind het fijn als ik alle kanten op kan. Uiteindelijk vind je dan je eigen geluid na verloop van tijd. Het probleem is alleen dat dat eigen geluid ook weer veranderd in de loop der tijd en al naar gelang de stemming en omstandigheden.”
Een goede reden om het schrijfproces van Isaak eens goed onder de loep te nemen en te kijken waar die oorzaken liggen en hoe de onderscheiden liedjes van de Canadees tot stand komen. “Als ik liedjes schrijf”, onthult Isaak, “komt soms de muziek eerst en een andere keer heb ik eerst tekst. Soms heb ik gewoon ook niks, ga ik zitten en pers er een lied uit. Ik begin met het eerste wat er in mijn gedachten opkomt. Schrijf dat op en gebruik dat als uitgangspunt. Gedurende een proces, waarbij ik langzaam het liedje rafineer, een proces dat wel een aantal dagen kan duren, wordt er dan een liedje geboren. Ik moedig collega artiesten ook altijd aan om als ze vast zitten, maar een beroerd lied te schrijven. Je moet het wel altijd af maken. Van een aantal van mijn allerslechtste liedjes heb ik in de loop der jaren toch een geweldige song kunnen maken. Ik bewaar ook altijd al mijn teksten. Als je in de loop der tijd beter wordt en meer handigheid krijgt in het schrijven van teksten, kun je oude liedjes opknappen die geschreven zijn met het hart op de juiste plaats. In de blues zijn de beste onderwerpen voor liedjes de liefde of het gebrek er aan, werken, zuipen en het leven na de dood, maar je kunt een goed lied schrijven over elk onderwerp”
Wie zich verdiept in Brandon Isaak komt tot de conclusie dat Isaak op zijn beurt zich weer bezig houdt met de oude bluesmannen uit het verleden. Een bron van inspiratie voor de Canadees. “Ik heb altijd gehouden van de originele blues. Ik luister dagelijk naar die platen. Deze artiesten zongen met een doel. Je voelt de wanhoop in hun muziek en je voelt dat het echt is. De real deal. Het valt niet mee om vandaag de dag dat gevoel in de muziek te leggen. Om authentiek en opecht te zijn. De blues is niet meer wat het geweest is. We moeten dankbaar zijn dat niemand meer die ellende moet doormaken, maar ieder mens heeft zijn eigen blues. Ik moet ook voldoende geld verdienen om iedereen van mijn gezin te voeden, mijn rekeningen te betalen en er voor zorgen dat iedereen het laatste model jeans kan dragen. Geliefden die oud worden en je ontvallen. Proberen om een baan te vinden, waar je een redelijk loon kan verdienen. Hard werken in de opvoeding van je kinderen en proberen ze op het rechte pad te houden en met een diploma van school te laten komen. Dit zijn de nieuwe blues en ze zijn net zo waar als al de oude blues. Dat gezegd hebbende; deze nieuwe blues zijn niet zo hard als de oude. Thank God for that!”
Brandon Isaak is professioneel musicus, net als zoveel van zijn collega’s die podia na podia aandoen en zo nu en dan een album uitbrengen om zo een dik of wat dunner belegde boterham te verdienen. Ook dat is anders dan vroeger, concludeert Isaak. “In die vervlogen dagen waren er geen profesionele musici die leefden van hun optredens. In die dagen waren het voornamelijk hobo’s. Een man met een gitaar of mondharmonica die rondtrok op zoek naar een maaltijd en een veilige plek om de nacht door te brengen. Robert Johnson was een reizende slijter en die staat nu te boek als de populairste bluesman aller tijden. Hoewel we er nu een beroep van hebben gemaakt, is de beloning voor een gemiddelde muzikant niet zo veel beter dan toen. Het wordt moeilijker en moeilijker voor muzikanten om te leven van touren en hun werk. Er zijn te veel DJ’s en Ipod’s en te weinig mensen komen nog naar concerten. Langzaam wordt de bluesman net als de dinosaurus een figuur uit een museum met een plakette waarop staat: Bluesman, reizende bedelaar. Vanaf de late 19de eeuw tot halverwege de 21ste eeuw. De laatste bluesman werd gezien in de bossen in de buurt van Kentucky in 2043.”
Zover is het nog niet. Gelukkig zijn er ook positievere signalen. Neem Whitehorse. De plek waar Brandon Isaak opgroeide. “Whitehorse ligt net aan de Canadeze kant van de grens met Alaska. Ik hou van die plek. Je kunt er kamperen, varen met kano’s, vissen en er is schone lucht en helder schoon water. Ik ga nog zeker iedere drie maanden naar Whitehorse om mijn ouders en mijn broer te zien. Samen met mijn broer Chris heb ik er een opname studio. Dit is waar ik normaal mijn albums opneem. Deze tour is er een uitzondering. Ik ga dan een album opnemen in The Redemption Guitar Factory in Netatal, Duitsland. Ze maken daar ook hele fijne custom made gitaren, waar ik er vier van heb. In Whitehorse zijn de winters lang en koud, dus moet je een tijdverdrijf vinden. Het gaat dus goed met de cultuur in de Yukon. In Whitehorse kun je bijna elke avond van de week wel spelen of luisteren naar live muziek. De gemeenschap zet er echt de schouders onder en steunt je. Ik organiseer in Whitehorse elk jaar The Klondike Roots & Blues Festival. Een festival van twee dagen, dit jaar op 16 en 17 oktober, Een voorbeeld van de levedige muziekscene en hoe mensen uit mijn geboorteplek en de Yukon dat ondersteunen.”
Zijn vorige album, ‘Here on Earth’ is nog erg vers van de pers en verscheen in maart. Het heeft een geweldige ontvangst gehad. “Ik ben ermee genomineerd voor The National Blues Awards in Canada voor Album Of The Year, Song Writer Of The Year, Bass Player Of The Year en ik won Acoustic Act Of a The Year. Dat voelt geweldig. Voor deze tour in juli neem ik mijn concurrent voor Bass Player Of a The Year met me mee. Keith Picot won deze categorie en we noemen ons duo The Silver Screen Scoundrels. We maken onze eigen stille films en elke film past bij een lied van me. Op Art Carnivale gaan zefs twee nieuwe filmpje voor het eerst vertoond worden. Het is een soort MTV van 1904. Dat maakt onze show absoluut uniek, ook omdat we er veel humor in stoppen. We hopen dat er veel mensen komen kijken en ons op die manier steunen. Al onze films komen uit de dagen van de stille film. We gebruiken alleen requisieten uit die periode, zoals een T Ford automobiel. Het lijkt of je een eeuw terug gaat in de tijd. We filmen met een camera uit 1917 die we gevonden hebben in Los Angeles in California de laatste keer dat we daar op tour waren. Op mijn website kun je alvast zien wat we doen”, nodigt Brandon Isaak uit. Op Art Carnivale zijn de blues klanken en de filmpjes van Brandon Isaak twee dagen te horen en te zien.