BORGER – Met de uitwijfsessie in Podium 34 in Borger van een aantal Drentse afgevaardigden naar Eurosonic / Noorderslag is een belangrijke maand van start gegaan voor Nina Wood. Niet alleen staat het Europese showcase festival voor de deur en wie weet welke deuren daar voor haar open gaan, maar over een maand presenteert Nina Wood ook haar EP en viert dat met een show in Simplon in Groningen. Dit zijn dus de optredens die er toe doen, die het traject van een muzikale loopbaan kunnen veranderen en dan lig je net voor de show nog in het ziekenhuis. Nina van der Woude gaf dus als bijsluiter de waarschuwing dat als ze flauw viel op het podium, dat niet bij de act hoorde, maar dan was er echt wat aan de hand. Gelukkig kwam het niet zo ver, want het optreden ging feilloos wat dat betreft en had was ook goed en belangrijk om toch nog even dat podium op te gaan, want er moest een nieuw bandlid worden ingewerkt.
Nina Wood is het nederpop project van Nina van der Woude. Al jong begon de nog steeds prille Van der Woude liedjes te schrijven en via verschillende trajecten culmineert dit uiteindelijk in Nina Wood. Als doel heeft de zangeres zich gesteld om helende teksten en liedjes te schrijven. Ze wil op haar eigen manier de pijn stillen en schuwt niet om daarbij diep in de emotie te duiken. Een mooie band is daar bij om haar te ondersteunen, waarbij drumster Irina van Dijk al sinds lang een vaste waarde is in de band. Nina Wood brengt stevige Nederpop met een eigen insteek. Wie een jaar geleden bij het optreden van Nina Wood op de zelfde plek en bij dezelfde gelegenheid was kon constateren dat het nog een stuk volwassener was geworden.
Er stond dus wat op het spel in Borger. Dat bleek ook. Het was er eerst even inkomen, waarbij vooral de zang wat consistenter, mocht, vast en zeker een zenuwen dingetje, maar dat was snel onder controle en daarna werd het erg mooi. Na het intro zette Nina Wood ‘Stilstand (lopen)’ in een nummer dat begon met een intrigerende elektrodeun, maar als snel intens en gekweld klonk, alsof de zangeres de ellende van de wereld op haar schouders nam. Een introductie die er mocht zijn, maar het optreden werd alleen maar mooier. ‘Ik zie je wel weer’ was iets vlotter en had een mooie opbouw met prima drumwerk. De expressieve zangeres bleek ook een prima spreekstalmeester die met goede, soms korte, maar ter zake doende, soms iets uitgebreider verhalen haar songs voor het publiek neerzette. ‘Storm in Mij’ is, zo vertelde Nina Wood, ‘een liedje over dat soms gewoon even vastgehouden wilt worden. Een nummer met veel galm en effecten in de zang, waarmee de zangeres het zichzelf niet altijd makkelijk maakt. Juist op de momenten dat het meer naturel was, had de zang het meeste impact en was op zijn mooist. Prachtig was het beklemmende ‘Monsters’. In rustigere dit nummer was de zang erg mooi en kreeg juist dat extra randje waarmee het blijft hangen. ‘Liever Alleen’ was en mooie stemmingswisseling. In dit dansnummer werd het publiek gevraagd mee te doen, iets wat eenvoudiger is als je de mensen naderbij vraagt, want nu bleef er een grote leegte tussen publiek en podium, maar Nina Wood slaagde erin dat te overbruggen. Dit was een heel andere song, maar even prachtig als ‘Monsters’. ‘Dans Jouw Vingers’ was nog zo’n ode aan de songwritings capaciteiten van Nina Wood en een mooie uitvoering, met een prima band. Een klein nummer, dat soms ineens heel klein, heel gevoelig en erg intiem werd en dat werd door getrokken in de afsluiter ‘Praat’ met mooi gitaar spel, Het nummer begon bedachtzaam, maar bouwde zich steeds beter uiten liet een hele fijne indruk achterwege van Nina Wood en gaf die belangrijke maand een vliegende start.