GRONINGEN – “Je wilt elke keer weer veranderen en je publiek verrassen”, legt de Canadeze met Poolse roots Basia Bulat uit in het Grand Theatre in Groningen na de show. Bulat gaf een half jaar geleden op Take Root een intieme kleine show met alleen een gitarist en achteraf was dat de show die velen gezien wilden hebben, maar door onbekendheid met Bulat misten. Een optreden dat achteraf faam verwierf, omdat het zo goed, maar vooral zo intiem en haast persoonlijk was. Nu stond er een echte diva op het podium met gouden cape en volledige band die in hoogtempo, te beginnen met ‘Let Me In’ en ‘Long Goodbye’ en een aantal folkrock songs uitgooide met een stevig bite. Dit was beslist niet de Basia Bulat van TakeRoot, maar desondanks wel een aangename verrassing en daarmee slaagde Bulat in haar opzet. Met ‘Time’ nam Bulat even een stapje terug. Wat gebleven was is de fraaie stem met veel emotie en na het stevige begin keerde ook steeds meer het kleine terug in haar optreden. ‘Heart of My Own’ waarbij ze haar electronische piano verruilde voor de gitaar was erg fraai en in ‘Five, Four’ kwam haar zang volop tot zijn recht. Het eerste echte gesprek met het publiek kwam voor ‘Paris or Amsterdam’, een lied voor een vriendin die in Nederland had gewoond. Waar Bulat juist zoveel interactie had met het publiek op Take Root was dat nu veel minder. Experimenteren hoort bij Bulat. In verschijning, in muziek, in gebruik van effecten en in instrumenten. Vaak gebruikt ze de autoharp, geen alledaags instrument. Wel een erg mooi geluid, zo bleek in ‘Gold Rush’ en vooral ‘In the Night’. Het concert kreeg daarmee een mooie mix van stevige folkrock en prachtige kleine folkliedjes. Op het laatst kwam Bulat met de band echt tot haar recht in uitstekende nummers als het schitterende ‘Damaged’, de titelsong van haar nieuwe album ‘Good Advice’ en vooral het prachtige ‘Infamous’, met schitterende effecten in de zang. Inmiddels was iedereen overtuigd en was der sprake van een geslaagd experiment. Dat werd met elkaar gevierd met een driedelig toegift, waarvan ‘Someday Soon’met band erg beviel en het afsluitende ‘It Can’t Be You’ met Basia Bulat alleen op het podium heel klein en intiem met de ‘Charango’. Basia Bulat blijft verrassen, hoewel de autoharp echt mooier is dan de piano met stekker en ze in het kleine en charmante met verhalen meer uitblinkt dan als rockdiva.
Basia Bulat toont zich veelzijdig
