GRONINGEN – Aylin Jacq bestaat normaliter uit Marlinde Weener, maar voor de presentatie van haar debuut-EP ‘Dreamland Without Curfew’ had de zangeres een hele band samengesteld inclusief blazerssectie en op de voorgrond staande achtergrond zangeressen. Voor haar EP heeft Marlinde Weener samengewerkt met Rik van den Heuvel die zelf als Phole zich presenteerd. Het is een mooie jazzy en soulvolle plaat geworden van deze Groningse zangeres die eigenlijk nog knispervers is. Af en toe is dat te merken. Bijvoorbeeld in het openingsnummer ‘Some Love Dies Hard’ dat nog net iets te vlak blijft, maar in het dan toepasselijk genaamde ‘One More Try’ lukt het al veel beter om los te laten en kan Aylin Jacq echt laten horen dat ze een prima zangeres is en het wordt gelijk één van de mooiste nummers van de avond met prachtige uithalen in dit toch klein opgezette lied. Als beginnende artieste heeft Aylin Jacq nog te weinig eigen nummers om een hele set mee te vullen, maar met haar band brengt ze daarom twee goed gekozen nummers. De eerste is ‘Cranes in The Sky’ van Solange. Dat lied maakte op haar onbewust veel indruk dat ze op een dag de tekst nagenoeg exact opschreef om daarna te ontdekken dat haar hersenen een geintje met haar uithaalden en dat het een herinnering was in plaats van een eigen creatieve gedachte. Zo had bij bijna elk liedje Aylin Jacq een mooie anecdote of introductie. Deze cover is wel een nummer dat prachtig past in de rest van de mooie jazzy en soulvolle pop van de Groningse zangeres. Deze avond heeft ze een prima band, waarbij vooral de achtergrondzangeressen haar zang goed ondersteunen en aanvullen. Echt heel erg mooi zijn de blazers. Het op een Colombiaans dorpje, waar een reis Weener heen voerde, gebaseerde ‘Capurganá’ biedt de blazers gelegenheid om te excelleren. In het liedje wordt de tropische sfeer goed getroffen. Op een gegeven moment nemen de blazers het van de zang over voor wat aanvankelijk een mooi intermezzo leek, maar uiteindelijk een erg lang outro. Daar had nog een couplet achter aan gemogen. Die Colombiaanse connectie kwam ook terug in de volgende cover keuze, want Aylin Jack bracht ‘Loner’ van Kali Uchis, die ook haar achtergrond heeft in het Zuid-Amerikaanse land. Wederom een prima keuze. Met een mooie jam werd de band voorgesteld. Een vol podium met blazers, bas, gitaar, drums, piano en nu en dan werden de liedjes daarom wat druk, maar het voegde ook erg veel toe aan het optreden van Aylin Jacq, zodat het zeker goed zou zijn als dit gezelschap vaker op een podium staat. Het mooiste liedje van de avond was de afsluiting. ‘Without Curfew’ had als speciale gast de heel relaxte en soulvolle spoken word artieste Roziena Salihu. Die combinatie was perfect getroffen, waarbij de zang van Marlinde Weener en de bijdrage van Salihu elkaar versterkten en tot grote hoogten brachten. Een veelbelovend debuut, waarbij de EP in fysieke vorm schijnbaar ontbrak. Marlinde Weener bewees zich als getalenteerd artieste, die nog net iets meer de schroom van zich mag afwerpen en natuurlijk er erg snel voor moet gaan zorgen dat ze een avondvullend programma met eigen liedjes krijgt en als daar nog een paar in samenwerking met Roziena Salihu inzitten, zou dat erg mooi zijn. Iedere artiest moet ergens beginnen echter en Aylin Jacq is nu onderweg.
Aylin Jacq presenteert EP in Lola
