ASSEN – Het is druilerig, zeg maar gerust vies weer in Assen als de Popronde er neerstrijkt. De regen doet de stenen in het centrum glanzen, en zoals elk centrum in Nederland, maakt het een desolate indruk zodra de winkels de deuren sluiten en de luiken een afwerend front vormen. In Brownies & Downies lokt het licht en de open deur nog wel. Als Martin Jasper een kwartier voor zijn optreden nog even naar buiten gaat voor wat frisse lucht zit er wel geteld één iemand die duidelijk voor het optreden komt, een enkel tafeltje heeft nog wat eters, maar het is stil. Vriendelijk, maar toch wat ongerust begroet de singer songwriter degene die voor hem is gekomen. Een kwartier later is het een heel andere zaak. Assen loopt massaal uit voor de Popronde en de plaatselijke organisatie mag met de editie van 2023 in handen moed putten voor volgend jaar en op pad om weer meer plekken te vinden waar een bandje of artiest met ambitie kan staan, want niet alleen voor Martin Jasper loopt het vol. Eigenlijk bij nagenoeg elk optreden is er een grote belangstelling. Het zal een opluchting voor Martijn Roggeveen zijn geweest dat hij niet voor één persoon van Amsterdam naar Assen is gekomen. Hij maakte weliswaar al verdere reizen voor zijn muziek. Opgegroeid in Heemskerk vertrok hij naar Nashville en Los Angeles om daar met de beste producers te werken. Hij verkreeg bekendheid als zijn werk in een een hoog geprezen televisieserie in Nederland wordt gebruikt en werkt nu via de Popronde aan ook meer kansen voor hem, solo of met zijn band die hij deze keer thuis heeft gelaten. Hij laat zich inspireren door een aantal van de beste internationale singer songwriters die momenteel furore maken, maar heeft, zo blijk in Brownies & Downies ook een geheel eigen stijl ontwikkeld, waarbij vooral zijn kenmerkende zangstem en de mooie opbouw van zijn liedjes hem doet opvallen. Als de laatste bezoekers achter in een staplekje hebben gevonden opent Martin Jasper rustig met ‘Something in the Water’. Al snel in het nummer krijgt het een mooie gedrevenheid en wordt het intenser. Direct geeft de Amsterdammer er blijk van dat hij weet hoe liedjes op te bouwen en het spannend te houden. Hij vertelt verhalen, maar weet de emotie daarbij goed naar voren te brengen. Een degelijke fijne opbouw is ook te horen in ‘Forever’, waarin het tempo mooi wordt opgevoerd waardoor het urgenter wordt. Iets rustiger is ‘Deep End’, dat dan wel weer mooi kadert met ‘Broken’. Normaliter brengt hij ‘Broken’ alleen met zijn band, want het is een wat robuuster nummer, maar ook alleen weet hij er eerste echte hoogtepunt van de show van te maken en dat wordt uitstekend gevolgd door het erg intense en heel gevoelige ‘Empty House’. Bij de meeste nummers heeft hij een korte aankondiging die best nog wat inhoudelijker mag zijn. In het algemeen mag hij iets meer investeren in het contact met het publiek. In de opstelling van de microfoon staat hij eigenlijk gericht op het gedeelte waar de minste mensen staan, terwijl juist naast hem de meeste toehoorders aanwezig zijn. Solo is het dan best te doen dat je de microfoon een kwart slagje draait, zodat het gros wordt aangekeken en he contact eenvoudiger is. Het zijn slechts wat zeurpuntjes, want voor ‘Evergreen’ komt hij dan wel met een mooi inhoudelijk verhaal over het vergaan van de wereld, wat dan weer mooi een match is met de zondvloed die even over Assen trekt. Wederom een heerlijk intens nummer. Tegen het einde wordt het wat rustiger, letterlijk, want in Popronde stijl vertrekt het eerste publiek, maar ook in de liedjes met ‘I Change Your Mind’ en het intense en gevoelige, maar kalm gebrachte punt achter het optreden ‘How To Be Friends’. Een heel fijn optreden van Martin Jasper en een mooie opsteker voor deze artiest dat hij ook in regenachtig Assen toch een volle zaal weet te trekken en het publiek hem niet in de steek laat. Hij wekt de nieuwsgierigheid over hoe het met band zal zijn en naar plaatmateriaal voor thuis nog eens terug luisteren.
Assen loopt uit voor Martin Jasper
