GRONINGEN – De uitreiking van de Estonian Music Awards in 2020 was een doorslaand succes voor Anna Kaneelina. De zangeres mocht de trofee meenemen voor ‘beste album’, ‘beste vrouwelijke artiest’, ‘beste alternative/indie album’ en ‘debuutalbum van het jaar’. Dat zijn niet de minste awards die je in eigen land kunt winnen. De artieste werd daarnaast uitgezonden naar Eurosonic, waar het zowaar de plek kreeg van openingsact in Groningen. De videoregistratie van het optreden van Anna Kaneelina was als eerste aan bod. Een erg mooie en aansprekende opening. De laatste jaren komen er uit de kleine Baltisch Staten vaak zeer gevarieerde en erg goede acts en dat mag best ook nog wat meer onder de aandacht komen bij een groter publiek, dat vaak op zo’n showcase festival onmiddellijk de blik op de Britse eilanden werpt voor talent. Anna Kaneelina bewees, ten overvloede, dat ook uit Estland acs met potentie komen. Op haar in 2019 verschenen album toonde de Estste zich al als een uitstekende songwriter en in haar performance heeft ze oog voor de dramatiek, iets dat nog versterkt werd met de vele close-ups in haar showcase. Het vestigde haar naam in het Noorden van Europa gezien ook het feit dat ze te gast was op het nieuwe album van Erki Pärnoja. Helemaal toeval was het ook niet, want Anna Kaneelina reageert ook als je haar als Anna Pärnoja aanspreekt en ook op de showcase speelde Erki Pärnoja mee op gitaar. Verder in beeld drummer Ahto Abner, bassist Peedu Kass en Joel-Rasmus Remmel op keys. Haar presentatie ging van start met het mooi ‘Mother’. Een rustige song met opvallend gitaarspel. In haar zang is haar meest karakteristieke eigenschap. Een rock versie van Kate Bush of een elektro pop versie van Within Temptation, maar vooral natuurlijk een prima versie van Anna Kaneelina zelf die met ‘Mother’ een heel fijn openingsnummer te bieden had aan Eurosonic. Door de close-ups, de expressiviteit en de fijne ontwikkeling in het nummer werd het eenvoudig om zelfs via een beeldscherm te investeren in dit optreden. Rustig, maar prachtig gebracht en met veel expressie. In plaats van drie korte nummers koos de Estse voor twee lange nummers en verstandig genoeg was ‘What Have I Done For Love’ anders van karakter. Deze song was nog theatraler, nog weidser van opzet, rustiger en ook nu weer heel intens en aandacht grijpende met een mooie verhalende progressie. Wederom een lekker aangezette dramatiek die uiteindelijk zeker de interesse wekte in deze act om die, onder minder pandemische omstandigheden, ook een op een podium echt in actie te kunnen zien. Fraai begin van Eurosonic.
Anna Kaneelina vormt sterke openingsact voor digitaal Eurosonic
