ROTTERDAM – De Vlaamse Rotterdamse Alison Jutta komt vrolijk aangelopen. “Het was een enorm hectische week, sorry dat het niet eerder kon”, verontschuldigt ze zich van de afstand die hoort bij deze dagen. Immers hoe meer we nu ons ongeduld bedwingen, hoe sneller alles weer normaal is. Mocht het leven begin september weer enigszins de schijn van normaliteit hebben en we weer verantwoord kunnen samenkomen, zal ze met haar groovy pop zich storten in het Popronde circus, Aangezien er deze dagen nog niets is toegestaan op evenementen gebied tot de pandemie storm weer een beetje is gaan liggen geeft het een mooie gelegenheid om alvast even verder vooruit te kijken. Met Alison Jutta lopen we door de wat drukker wordende Rotterdamse straten en kijken vooruit naar haar plannen, maar ook terug naar het eerste begin.
“Ik ga voor een kleine maar afgemeten bezetting die ik als een puzzel wil laten kloppen”, vertelt Alison Jutta als het gaat om de Popronde en wat ze daar van plan is. Naast het muzikale aspect en het zo goed mogelijk presenteren van haar muziek aan zoveel mogelijk steden en mensen heeft de artieste nog een aantal andere doelstellingen met haar deelname. “Ik doe momenteel alles zelf, wat veel werk is. Dus ik ga even om me heen kijken of ik mensen tegenkom die me zouden kunnen helpen. Ook kijk ik er naar uit mede muzikanten te ontmoeten en nieuwe muziek te ontdekken en natuurlijk nieuwe vrienden te maken.” De Popronde zet haar in de aankondiging neer met de volgende wervende tekst: “Alison Jutta maakt dromerige en soulvolle synthpop. Met haar warme stem vertelt ze je haar verhalen en dagdromen. Geïnspireerd door artiesten als Haim, Maggie Rogers en Solange combineert ze haar vertelkracht en verfijnde songwriting met dikke baslijnen en elegante melodieën.” Dat klinkt goed, net als de bijbehorende video haar prima presenteert. We vragen naar de bijsluiter om haar werk beter te begrijpen. “Je hoeft niets extra over mij te weten om het te begrijpen. Als je het hoort begrijp je het wel, of niet, of je interpreteert het op je eigen manier. Allemaal goed. Ik denk dat het trouwens eerder andersom werkt: dat je door mijn werk te horen mij beter begrijpt.” .
Beter begrijpen begint natuurlijk bij het begin. In het gesprek gaan we terug naar haar jeugd en eerste muzikale stappen. “Ik werd gestimuleerd van thuis uit om muziek te maken. Mijn moeder leerde mij en mijn zus in twee stemmen liedjes zingen toen we respectievelijk 6 en 8 waren. Ook iedereen in mijn familie speelt wel een instrument. Ik ben van mijn 6de tot mijn 18de naar de muziekschool gegaan. Ik heb dus eigenlijk nooit anders geweten dan dat er muziek in de buurt was. Na de middelbare school realiseerde ik me dat het een echte optie is om voltijds muziek te gaan maken, dus dat ben ik dan maar gaan doen. Toch heb ik heb nooit een moment gehad dat ik dacht: nu word ik artiest. Ik heb geprobeerd iets te maken van wat ik het liefste doe en dat bleek te lukken. Ik heb gewoon dingen geprobeerd om te kijken of het iets voor mij was, en om te kijken hoe ver ik
ermee zou komen. Die dingen bleken goed uit te pakken, en mensen reageerden telkens positief, dus zo ben ik stapje voor stapje op het muziekpad blijven wandelen.”
Dan stappen we over naar songwriting. We informeren hoe haar liedjes tot stand komen. “Meestal is het eerste wat ik heb een idee voor een onderwerp. Dan maak ik een instrumentaal dingetje op mijn laptop. Een paar akkoorden met een beatje en een baslijn en dan ga ik zanglijnen neuriën. Zo doe ik veel takes tot ik iets heb wat ik wil behouden. Meestal zitten er dan al een paar woorden in verstopt. Als ik nog geen onderwerp heb, laat ik me inspireren door de sfeer van het instrumentale dingetje dat ik heb gemaakt, en ga ik even graven in mijn hoofd om te kijken wat er ronddwaalt. Ik schrijf altijd over persoonlijke dingen die spelen in mijn leven. Vanaf daar kan het vele kanten op. Dan kan ik tekst gaan schrijven op de melodie die ik net heb bedacht, om dan de melodie weer aan te passen aan de tekst die ik heb verzonnen. Of ik ga het arrangement uitbreiden en meerdere partijtjes opnemen en laagje voor laagje verder bouwen.”
De situatie van het moment met een pandemie, geen optredens en een onzekere toekomst door de huidige pandemie dwingt natuurlijk tot contemplatie. Het is even niet eenvoudig om artiest te zijn, iets dat het eigenlijk nooit is, maar nu nog een Corona hindernis extra heeft op het springparcours. “Klopt”, bevestigt Alison Jutta, “Het is niet eenvoudig. Het live stuk is volledig weggevallen. Ik heb wel 2 livestreams gedaan, maar da’s niet hetzelfde. Ik ben wel veel bezig met plannen, producties afmaken, artwork bedenken,… Dus ik sta niet stil. Voor de Popronde ben ik aan het nadenken over de bezetting en de arrangementen voor de nummers. Op een bepaalde manier geeft deze tijd stress en rust tegelijkertijd. Stress door de onzekerheid die over de toekomst hangt, maar rust door de hoeveelheid tijd die ik nu heb. Die extra tijd is gunstig voor mijn creativiteit. Dus ja, ik gebruik deze periode wel om te reflecteren en na te denken over hoe ik dingen deed en hoe ik dingen kan doen in de toekomst.”
Reflecteren hoe ze dingen deed en hoe ze dat kan doen in de toekomst is dan weer een mooie brug naar de volgende vraag. In 2018 bracht ze de EP ‘For Two’ uit. Kunnen we nieuwe werk verwachten, vragen we haar. “Het was het eerste wat ik ooit uitbracht. Ik had nog geen ervaring met muziek releasen en was gewoon heel blij dat ik iemand was met een EP op haar naam. Ik had niet echt nagedacht over wat erna kwam, want ik vond het releasen al spannend genoeg. Maar dat is ondertussen ruim 2 jaar geleden en er komt zeker nieuwe muziek aan dit jaar,” kondigt ze aan.
We sluiten af met nog een vergelijking. We vragen aan Alison Jutta over hoe het is om als Zuiderbuur in Nederland te wonen en werken. “Wonen en werken als Vlaamse in Nederland is zeer leuk. Ik heb de indruk dat de meeste mensen die ik tegenkom heel positief reageren op mijn Belg-zijn. Al ben ik de slechte Vlaamse imitaties, ‘amai’ ‘aléé’, je kent het wel, wel een beetje beu. Ik heb me echter sinds het begin in Rotterdam zeer welkom en warm onthaald gevoeld, en het is een verrijking van mijn wereld. Een vergelijking tussen de twee muziekscenes vind ik moeilijk om te maken. De Nederlandse muziekscene is om te beginnen veel groter, het is een veel groter land. België is al miniem en dan is het ook nog eens in 2 gedeeld. Het is in Vlaanderen over het algemeen geconcentreerd in 3 grote steden, in Nederland is het meer uitgestrekt. Dus de Vlaamse scene is voor mij iets overzichtelijker. Maar het is moeilijk om een scene te overzien tegenwoordig want er is gewoon zoveel dat je niet kent”, besluit Alison Jutta. We onderdrukken direct de neiging om met “Salut” afscheid te nemen en met een degelijk Nederlands “Tot Gauw” nemen we een voorschot op het doorgaan van de Popronde. Het is nog onbekend welke steden precies een beroep gaan doen op Alison Jutta en de uitnodiging voor haar op de bus doen, maar ze vast in één van de Noordelijke steden te bewonderen.