Alicia Edelweiss is één van die artiesten die de afgelopen periode bij veel mensen ineens op het netvlies is gekomen. Ze stond in pandemische tijden geprogrammeerd voor The Great Escape in Brighton, maar dat kon niet doorgaan. Voor Eurosonic in januari is ze ook aangekondigd met een digitale showcase. De uit Wenen afkomstige zangeres heeft daarvoor haar verrassende en prachtige eerste echte studioalbum ‘When I’m enlighted, everything will be better’, mede voor te danken. Alicia Edelweiss begon als straatmuzikante en hoewel ze multi-instrumentalist is, is het vooral haar accordeon waarmee ze zich weet te onderscheiden. Haar muziek omschrijft ze als Circus Freak Folk. Een opvallend instrument gebruik, maar even opmerkelijke zang. Die is even wennen, maar beklijft en weet je al snel te charmeren. Voor het uitbrengen van dit album, bracht Alicia Edelweiss al twee keer wat uit. Haar reizen door Europa brachten haar naar Portugal, waar ze in 2012 de EP ´I Should Be Overproduced´ opnam en in 2016 verscheen het thuis opgenomen ´Mother, how could you´. Het is heerlijke theatrale muziek met dramatiek en zwarte humor en dat leverde haar behalve de al genoemde festivals ook uitnodigingen op voor een flinke reeks aan festivals in Midden- en Zuid-Europa. ‘When I’m enlighted, everything will be better’ heeft ‘Leonie’ als openingsnummer en dat is een goede keuze. Een rustig tokkelende ukelele, ook één van de instrumenten van Edelweiss voert je onbekommerd mee het lied in. Mooie zang en een bijvallende accordeon maken het spannender. De spanningsboog wordt goed opgezet, vooral als het tegen het einde van het nummer meerstemmig wordt. Een erg mooie song. ‘Dead Skin’ is wat rustiger, wat ijler, met wederom sterke zang en fraai strijkwerk. Nu en dan doet Alicia Edelweiss in haar composities wel wat denken aan het werk van Jessie Leijten van Nono & The Sinking Ship, dat je ook vaak terug hoort in de band Shoe Eating Rabbits, waar Leijten veel voor schreef. Vooral ‘The cockroaches and me’ heeft die vibe. Verhalend, humorvol lied, maar met serieuze ondertoon. Vrolijk en prachtig. ‘Fare Thee Well’ is een bewerking van een folk traditional en is treurig met schitterend accordeon spel. Een prachtige lamentatie en in die geest is ook ‘The Secret Garden’ met een intrigerend accordeon intro dat de opmaat is van een fraaie song, Het diep treurige, maar ook de sprankelende humor zijn beide kenmerken van Edelweiss en die humor staat vooraan bij ‘To-Do list of a Party Pooper’. Mooi en upbeat is dit vrolijk met een flinke knipoog. Met ‘Skeleton Woman’ toont ze weer haar dramatische kwaliteit in deze heel ingetogen en klein neergezette song. ‘Walls’ is dan rustig en mooi en het eindigt met het beschouwende ‘Feeling Like That Last Unicorn’ waarin ze kalm, maar met een knipoog een contemplerend einde aan het album brengt. Opletten dus. In januari te zien via ESNS uit Wenen via Groningen en voor wie niet kan wachten is er ‘When I’m enlighted, everything will be better’.
Alicia Edelweiss – When I’m enlighted, everything will be better
