Foto: Fraser Taylor
LONDEN – Fran O’Hanlon is arts. Hij raakte zo’n tien jaar geleden verzeilt op Haïti en kwam terecht midden in de ellende die de grote aardbeving daar achterliet in dit land met weinig mogelijkheden. O’Hanlon werkte daar een ruime periode, keerde terug naar zijn geboortestad Newcastle en vertrok vandaar naar Londen, waar hij werkt als arts. AJIMAL is een veelbelovende singer-songwriter. Zijn album, waarvoor hij werkte met de Grammy genomineerde Beatles producer Guy Massey is net uit en hij toerde al met mooie namen. Dit jaar presenteert hij zich naar een groot publiek via de digitale editie van The Great Escape. Het grote showcase festival moet hem een setje in de rug geven naar de zakelijke kant van het artiest zijn en straks weer gewoon voor het publiek op het podium staan. Fran O’Hanlon = AJIMAL en met deze twee boeiende kanten van zijn bestaan is er voldoende reden om de digitale reis naar Londen te maken voor een consult bij deze dokter.
“Ik was ongeveer 6 maanden in Haïti net voordat ik begon met muziek maken als AJIMAL”, vertelt Fran O’Hanlon. Als medisch student was hij in Haïti ten tijde van de enorme aardbeving. Die 6 maanden waar O’Hanlon zo makkelijk over heen loopt in het gesprek bracht hij door in Port-au-Prince waar hij als arts de slachtoffers behandelde en met weinig middelen de noden leegde van hen die zijn hulp in riepen. “Ik schreef een nummer met de naam ‘When We Were Children’ tijdens mijn tijd daar en dat vormde de basis voor mijn eerste album, dus het voelde goed voor mij om een naam te kiezen waardoor ik me hiermee verbonden voelde.” Dat werd de naam van een voormalig voodoo witch dokter die hij in die periode leerde kennen. “Hoewel het allemaal een erg langzame groei is geweest deze periode heeft me dat de tijd heeft gegeven om mijn werk te veranderen en te ontwikkelen, wat niet erg is.”
Ook voor de periode op Haïti was Fran O’Hanlon al muzikaal actief, hoewel niet altijd met even veel enthousiasme. “Ik begon met klassieke piano toen ik ongeveer vier jaar oud was, maar ik vond het niet echt geweldig en vooral vond ik het vreselijk om te gaan zitten en te oefenen. Ik was zeker geen erg gedisciplineerde student”, laat hij een stilte vallen, “maar ik keerde terug naar de piano in mijn tienerjaren toen ik wat gitaar en drums ging spelen in bands en toen vond ik mijn eigen manier van spelen; veel meer op het gehoor en vanaf daaruit ben ik ook muziek gaan schrijven. Ik ben nu erg blij dat ik vroeg ben begonnen, maar ik denk dat het een pijnlijke ervaring was voor mijn eerste pianoleraar die 82 jaar oud was en £ 1 per uur in rekening bracht voor lessen …” Vandaar uit ontwikkelde O’Hanlon een eigen kijk, waarbij uiteraard direct om hem hen ook flinke invloeden waren. “Het evolueerde rond dingen waar mijn vrienden naar luisterden en waar ik toen ook aan werd blootgesteld. Ik heb een jongere broer, maar vrienden met oudere broers en zussen luisterden vaak naar dingen die ze via hen hoorden. Ik denk dat het allemaal maar een geleidelijk proces is van het vinden van een geluid dat je leuk vindt en vervolgens uitzoeken hoe je het op de een of andere manier je eigen kunt maken.”
The Great Escape vertelt het volgende over de muziek van AJIMAL: “…… zijn beklijvende en gewaagde songwriting, met intieme zang welke een buitenaards klanklandschap van elektronica weeft, gemengd met de rijke orkestrale arrangementen.” We vragen hem om nadere uitleg over zijn songwriting. “Het is lastig te omschrijven en varieert nogal hoe ik mijn liedjes schrijf. Ik heb beslist vaak moeite om mezelf echt te dwingen te gaan zitten en aan nieuwe dingen te werken en dat kan een behoorlijk ontmoedigend proces zijn, omdat het vaak frustrerend is en gewoon nergens heen gaat. Maar ik denk dat het belangrijkste is om jezelf te dwingen wat tijd vrij te maken om het te proberen, in plaats van te wachten tot dit magische idee van inspiratie toeslaat. Het is leuk als het heel af en toe gebeurt, maar meestal is het niet zo.” We informeren dan of in zijn dokterschap waar hij toch regelmatig onderwerpen als ziekte, hoop, dood en genezing tegenkomt geen rijke bron ligt voor lidjes en of er rakvlakken zijn tussen beide professies. “Ik denk dat er veel manieren en momenten zijn waarop de medische en artistieke kant van mijn bestaan elkaar overlappen en elkaar complimenteren en ik heb me de afgelopen jaren zeker gerealiseerd hoe belangrijk beide dingen voor me zijn, dus ik zie het zelf als een dubbele carrière. Ik ben nog steeds aan het uitzoeken hoe ik het kan ontwikkelen, maar zolang ik ervan geniet, denk ik dat het stom zou zijn om een van beide op te geven. Er zijn absoluut veel vrij intense ervaringen die je ervaart tijdens het werken in de gezondheidszorg en een groot deel daarvan is het horen van de verhalen van mensen en proberen ze te begrijpen.”
Wat moeten we over je weten om je muziek beter te begrijpen? Met deze vraag graven we nog dieper naar zijn muziek. “Dat is een goede vraag. Het is gemakkelijk om jezelf te op te hemelen door muziek te schrijven en ik maak me zorgen dat ik een onrealistisch beeld van mezelf portretteer. Ik schrijf momenteel een nieuw album en probeer het zo eerlijk mogelijk te maken en ook meer over mezelf en mijn persoonlijke tekortkomingen op te nemen en er misschien kwetsbaarder in te zijn. Dat is een uitdaging om te doen.” Een mooie bruggetje om ook even AJIMAL’s laatste album aan te stippen. Zijn tweede album, ‘As It Grows Dark, Light’ is onlangs verschenen, de opvolger van zijn debuutalbum ‘Childhood’. “Het was een album dat zich in ongeveer vier jaar heel langzaam ontwikkelde met hulp van producent Guy Massey. We begonnen samen te werken als resultaat van een wedstrijd en brachten een weekend door met het opnemen van een nummer genaamd ‘I’ve Known Your Heart’. Het voelde als een heel goede samenwerking en een partnerschap tussen ons, dus we bleven ideeën uitwisselen en werkten samen op vrije momenten, maar het betekende dat we tijd hadden om het geluid te verfijnen en ook een muzikale vriendschap, een gedeeld gevoel voor de muziek waar we van houden, te ontwikkelen. We lieten dingen gewoon vorm krijgen op een manier die helemaal niet geforceerd of gehaast was. Ik denk dat dat vrij zeldzaam is in vergelijking met 3 of 4 weken de studio in gaan en aan de andere kant met een afgemaakt album eruit moeten komen. Het nieuwe album is iets wat ik momenteel aan het schrijven ben en het is een mix van momenten van vreugde en frustratie, maar ik ben enthousiast over wat het lijkt te worden. Ik weet niet precies wanneer het zal worden opgenomen, maar ik heb zeker het gevoel dat het nu op zijn plaats begint te vallen, dus dat is echt een fijn gevoel.”
Van Haïti keerde hij via Newcastle verhuisde hij naar muzikale hotspot Londen. “Ik ben opgegroeid in het noorden van Engeland, in Newcastle en daar woont mijn familie. Ik ben ongeveer 6 jaar geleden naar Londen verhuisd en het voelde als de juiste plek om te zijn, want ik had hier veel vrienden en het was een stad die ik wilde ervaren, maar het is enorm groot en ik ken er eigenlijk maar kleine hoekjes van. Ik denk dat het, net als elke grote stad, soms vreemd isolerend kan zijn, maar ik vind het hier ook leuk. Ik weet niet of de stad zelf mijn muziek beïnvloedt, maar de mensen die ik hier heb ontmoet en de gelegenheid heb gehad om mee te werken, hebben dat zeker gedaan.” Dat telt niet alleen voor de Londenaren. Voor de pandemie toesloeg, trad AJIMAL met erg mooie namen op. Er uit springt de fenomenale, maar in Nederland nog te weinig bekende Kathryn Joseph maar ook met artiesten als Lucy Rose, James Vincent McMorrow en Nadine Shah werden podia gedeeld. “Ik draai nog niet zo heel lang in het circuit mee, maar ik heb het geluk gehad om veel geweldige mensen te ontmoeten en te kunnen zien wat ze doen. Er is iets heel speciaals aan optreden en verdwalen op dat moment. Sommige shows zijn gewoon bijzonder magisch als er een publiek bij je is dat meegaat in de show. Als mensen de muziek die ik maak leuk vinden en ik er zelf op persoonlijk niveau mee in contact kom, dan is dat echt verbazingwekkend. Het is gemakkelijk om die individuele verbindingspunten uit het oog te verliezen als je gefocust bent op het streamen van data en album- of kaartverkoop, maar zelfs één persoon die reageert op iets dat ik heb gemaakt, is verbazingwekkend.”
The Great Escape is een showcasefestival waarbij publiek en zakelijk geïnteresseerden op afstand zitten. We sluiten af met een blik op zijn optreden daar op 13 of 14 mei. “Ik zou graag het echte echte festival willen meemaken,” verzucht AJIMAL, “omdat ik denk dat het druk en gek maar ook leuk zal zijn, althans dat hoop ik. Als creatieveling moet je in 2021 betrokken zijn bij de ‘zakelijke’ kant van wat je doet, maar ik heb het geluk dat ik een geweldige agent en medemanager heb die me helpen om dingen aan die kant te ontwikkelen, ook voor The Great Escape.” AJIMAL worstelt er toch mee hoe hij digitaal zijn publiek wil bereiken. “Lastig. Lastig inderdaad. Er zijn de afgelopen anderhalf jaar nogal wat online festivals geweest en ik weet zeker dat we er nog niet klaar mee zijn. Ik concentreer me gewoon op het optreden en maak dat zo meeslepend en boeiend als ik kan, maar ik hoop dat mensen zich erbij aangetrokken voelen en misschien daarna zich aangespoord voelen om naar mijn muziek te luisteren. Hopelijk kan ik dan ook snel persoonlijk weer optreden, wat veel echter aanvoelt.”