DUBLIN – Het leven van een artiest is druk en dus ontstaat er een levendige e-mail wisseling voor er definitief een afspraak kan worden gemaakt. De indruk van een spontane, enthousiaste en zichzelf bij tijden niet al te serieus nemende dame, wordt daarbij gewekt. “Ha, wie wil er beroemd worden? Ik Niet!” Aoife McCann blijkt als eindelijk nog vlak voor Eurosonic in Dublin er een gaatje blijkt in alle agenda’s aan dit beeld te voldoen. Aoife McCann is de creatieve krachtbron van Æ MAK. Op 18 januari speelt ze namens Ierland haar showcase in het Preadinius Gymnasium in Groningen. “Art pop chanteuse Æ MAK creëert pop songs die je aanmoedigen en je het gevoel van vrijheid geven. De tribal electronic soundscapes en punk-esque energie van de Ierse artieste zorgen voor een betoverende live act die het publiek in staat stelt te ontsnappen naar een andere dimensie”, karakteriseert Eurosonic deze Ierse. McCann gaat er goed voor zitten. Nu ze de tijd heeft, neemt ze die ook.
“De muziekwereld in Ierland is erg speciaal op het moment, niet alleen in Dublin, maar in het hele land”, barst Aoife McCann los. “Er is een wederopstanding van de punk scene momenteel, er is veel spoken word, pop kings and queens en electronic producers die nieuwe wegen exploreren, bijvoorbeeld mijn eigen producer Daniel McIntyre [Lullahush]. Check out Just Mustard en Spies, twee van mijn favoriete Ierse bands op dit moment. Die zijn zo goed! De Æ MAK sound reflecteert zeker niet Dublin of welke stad op Aarde dan ook. Misschien als er een een stuk regenwoud uit de Amazone op Mars was, geregeerd door een koninginheks…”, lacht ze uitbundig. “Je snapt dat ik een hoge pet van mezelf op heb”, klikt het gniffelend. Dan vervolgt ze serieus. Ik ben opgegroeid in Dundalk op een uurtje afstand van Dublin en we verhuisden naar het platteland bij het dorpje Carlingford toen ik een tiener was. Het landschap is prachtig daar, grazige weiden, bergen en de zee, daar komt mijn energie vandaan. Muziek is altijd erg belangrijk geweest in mijn bestaan. Mijn ouders hielden erg van bands als The Jam, The Beach Boys, E.L.O, Simon & Garfunkel en The Rolling Stones. Mijn broer en ik zijn groot geworden, onderwijl kenden we alle teksten, melodieën en harmonieën uit het hoofd van een groot aantal albums uit de jaren 60, 70 en 80′, ‘Pet Sounds’ en ‘Bridge Over Troubled Water’ waren en zijn mijn favorieten.”
“Ik heb altijd gezongen en opgetreden, nog voor ik mij het zelf kan herinneren”, duikt Aoife McCann verder in haar jeugd, “zo vertellen mijn ouders mij. Ik vroeg al om aandacht toen ik drie was als ik verzonnen woorden zong op een koeterwaalse melodie. Zo veel is er dus niet veranderd. Ik ben bij een koor gaan zingen, bij een musical vereniging en mijn ouders hebben me op piano les gedaan toen ik acht was. Mijn zanglessen, daar ben ik mee begonnen als tiener met een zangleraar op de Royal Irish Academy. Van nature heb ik altijd het gevoel gehad dat ik bestemd was voor een leven in de muziek. Aanvankelijk dacht ik in een meer klassieke richting, tot ik mij realiseerde dat ik daadwerkelijk mijn eigen muziek kon maken en uitvoeren en dat je elke richting daar mee op kan en dat je met muziek elke wereld kan creëren waarin je je kunt verstoppen. Dat is eigenlijk de kern, toch?” Ze kijkt vragend naar haar gezelschap na die uitbarsting van energie. “De realisatie dat ik echt artiest kon worden, kwam pas echt binnen in mijn laatste jaar op school. Ik deed auditie voor elke theateropleiding in het Verenigd Koninkrijk, maar werd nergens toegelaten. Mijn hart was gebroken en ik ben in Dublin contemporaine pop muziek gaan studeren. Dat heeft zo moeten zijn. Ik ben begonnen met het schrijven van liedjes en verder gegaan als Æ MAK dat zelfde jaar en we zijn nu vier jaar verder. Mijn ouders hebben me altijd met volle overgave gesteund, wat ik ook had willen doen in mijn leven. Mam en Pap geloven met overtuiging in mij en dat geloof heeft mij kracht, vertrouwen en het geloof in mezelf gegeven, daar kan ik ze niet genoeg voor bedanken.”
“Ik ben begonnen met het schrijven van liedjes”, gaat de artieste onverdroten voort, “om op te kunnen treden op de manier die ik wilde. Het draait allemaal om energie, vind ik. Ik wilde een connectie tussen de energie die ik voel als ik optreed, de liedjes en de soundscapes. Alles moet hand in hand gaan. Dat gebeurd nou eenmaal aan de rand van pop, waardoor mijn muziek vaak zo omschreven wordt. Ik ben begonnen met het arrangeren van mijn liedjes voor een 7-mans formatie. Ik speelde riffs en gedeelten van liedjes die ik had geschreven en met mijn stem opgenomen. In samenwerking met de creatieve inbreng van elk lid van de band ontstond er een tribal jungle pop sound uit dat wat ik meegebracht had. In de zomer van 2017 ben ik intensiever gaan samenwerken met Daniel McIntyre die al een poosje de synth speelde in de band. Dat was magisch, het werkte geweldig. We polijsten de sound samen. Ik wilde een donkere kloppende en jagende synth zoals van The Knife / Fever Ray en die weelderige pop arpeggios en dance beats van bands zoals Little Dragon. Het bleek dat Dan een meester is in het scheppen van andere dimensies door middel van geluid. Hij heeft dat gewoon. Hij begreep mijn visie en maakte dat ook eigen. Sindsdien trekken we samen op tijdens optredens en daarbuiten samen met de twee originele drummers, Peter en Dylan als een soort kleine familie.”
Dan duikt ze er nog serieuzer op in. De dame die net nog de draak met zichzelf stak is nu een gedreven artieste. “Ik wil ‘mijn sound’ niet vinden”, benadrukt ze. Ik denk dat ik een constante stroom van gezonde creativiteit zal zitten, zoals het zou moeten zijn voor elke artiest om het publiek te blijven verrassen. Elk lied heeft zijn eigen energie en zijn eigen verhaal om te vertellen en waarvoor de sound een thuis zou moeten zijn. Mijn stem verandert ook constant, waar ik steeds meer over leer door met Dan op te nemen. Ik kan mijn stem zo goed dat ik het kan gebruiken in verschillende stijlen en tonen. Ik voel het veranderen voor elk lied, wat ik steeds beter leer te accepteren en verwelkomen. Ik heb nou eenmaal niet één stijl of één stem.”
Dat vraagt dus het nodige van de songwriter Æ MAK. “Ik blijf het maar hebben over energie, maar eerlijk dat is de bron van alles”, legt ze geduldig uit. “Ik heb een energie bron in mijn borstkas, ik kan het niet anders uitleggen en dus blijf ik er maar over doorgaan. Het schrijven van een liedje begint meestal als ik die energiebuzz krijg, als ik ronddans in de keuken van mijn ouders bijvoorbeeld. Eerst komt de vocale melodielijn en de ritmes. De tekst vormt zich rondom klank en de constante vorming van de vocale lijn. De betekenis van de tekst komt later. Soms als ik geschokt ben, in een reflectieve bui of iets te zeggen heb waar ik erg veel belang aan hecht, dan komt de tekst eerst, maar ik heb dan altijd die zanglijn en de performance in mijn hoofd. Het concept en de visuele aspecten beïnvloeden de liedjes nogal vanaf het begin. Ik gebruik vaak de piano om er structuur in aan te brengen. Eén van de leukste delen van songwriting is als ik de liedjes meeneem naar Dan. Ik heb dan de synth en gitaarsound in mijn hoofd waar ik denk dat het liedje in kan leven op het podium, maar ook daarbuiten. Hij rent er dan mee vandoor in volle galop en het wordt een geheel eigen wezen, dat ik niet meer als de mijne kan claimen. De mogelijkheden om zo werelden te scheppen zijn eindeloos en alles wat je nodig hebt is een hartslag en een keuken, denk ik,” verwijst ze terug naar haar energiebron en de keuken van haar ouders.
Æ MAK nam deel aan de Red Bull Music Academy,een globaal muziek instituut waarin de creativiteit bij artiesten wordt gestimuleerd. Als we Aoife McCann vragen wat dit allemaal precies inhield lacht ze breed. “Ik niet joh, Dan is dit jaar geweest”, ze staat op en zegt ik roep hem wel even voor je: “DAN DANNNNNNNNN.” Daniel McIntyre duikt prompt op. “Het was een enorme eer om uitgekozen te worden in het Red Bull Music Academy programma van 2018”, vertelt McIntyre. “Ik kreeg het te horen op een moment dat ik er muzikaal een beetje door heen zat. Het was dus in de eerste plaats goed voor het zelfvertrouwen. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je kunt scheppen wat je wild, het enigste wat nodig is, is de wil om het te doen. Vandaag de dag zijn er geen grenzen aan experimenteren met muziek.”
Onderwijl heet McCann nogmaals drinken ingeschonken en als ze terug verschijnt, verdwijnt McIntyre weer naar waar hij mee bezig was. Dit jaar bracht Æ MAK verschillende singles uit. “Ik was het meest gelukkig met het laatste project ‘Too Sad to Sing’ en met het volgende liedje dat we gaan uitbrengen tappen we uit een heel ander vaatje. Dat lied is heel mellow en mijn nieuwe favoriet, maar dat is altijd zo me nieuw werk,” lacht ze. “Het doel was om zoveel mogelijk muziek te maken en uit te brengen en zo die wereld te scheppen van een sound, waar de optredens in kunnen leven.” Een compleet album dan? Het blijkt één van de doelen van Eurosonic. “Dat we een platform hebben van deze omvang om de muziekindustrie te kunnen laten wat Æ MAK inhoudt is geweldig. Mijn team en ik zijn op dit moment druk opzoek naar een label. Voor de rest willen we alles vasthouden, zoal het vorig jaar ging. Dat was opwindend en heeft mijn vertrouwen in mijn muziek herbevestigd.”
Æ MAK heeft dan ook grote plannen met haar optreden. “Verwacht one helluva optreden en een boel gekkigheid daar om heen. Ik heb deze zomer opgetreden met de Tune-Yards en dat was ongelooflijk. We hebben wel wat Guinness gedronken, maar wat ik echt heb opgestoken van die lui die ik zo lang heb geïdealiseerd is dat het normale hardwerkende mensen zijn en dat er geen groot geheim is, maar dat je gewoon keihard moet werken om succes te bereiken. Je moet scheppen, communiceren en als je er echt in geloofd dat kan het gebeuren. Wat voor mij de belangrijkste reden is om op te treden is het smeden van een connectie met het publiek. Ik tap uit een deel van mijzelf waar ik niet bij kan als ik niet op dat podium sta. Het geeft me een gevoel van een geweldige buitenlichamelijke kracht, waar ik aan verslaafd ben. Als mij dit overkomt en ik dat deel met het publiek, dan kunnen zij ook bij dat deel van hun persoonlijkheid. Ik wil dat mensen luisteren en kijken en dan voelen; he, zij is een malloot, ik ben een malloot, dit is geweldig. En we houden natuurlijk van dansen”, danst Æ MAK richting Groningen. Op 18 januari speelt ze haar showcase in het Preadinius Gymnasium in Groningen.