BRIGHTON – Deze zomer kunnen festivals overal in de wereld niet doorgaan vanwege Corona. Zo ook The Great Escape in Brighton op de Britse eilanden. We trekken de reisschoenen aan en gaan op pad om artiesten te spreken. We kloppen op deuren, gooien steentjes tegen ramen en steken het hoofd boven de heg om te informeren hoe het gaat. Little Quirks is één van de bands die de festivalzomer in het water zag vallen. In Australië zoeken we de band op. Op een in verband met de pandemie verantwoorde afstand spreken we met Abbey Toole. Samen met haar zus Mia Toole en nichtje Jaymi Toole vormen ze een formatie die wordt vergeleken met First Aid Kid en The Staves. Dat zijn niet de minste namen om mee te vergeleken worden. Inderdaad, het videoclipje dat het Britse festival er bij heeft gedaan klinkt fantastisch met prachtige zang en sterke harmonieën. We treffen Abbey Toole niet in mineur, maar juist in uitstekende stemming. De eerste vraag: “Hoe gaat het met je?”
“We doen het helemaal uitstekend en we blijven veilig deze gekke tijd”, jubelt Abbey Toole. “We zijn alle drie in quarantaine geweest, dus dat was wel heel erg saai”, lacht de Little Quirks gitariste. “We hebben wel aan de andere kant genoten van deze tijd die we met de familie doorbrachten, we hebben heel veel Netflix gekeken en nieuw materiaal geschreven, maar we nog ander enorm groot nieuws. Je bent de eerste die het mag weten. In deze periode dat we geïsoleerd waren hebben we een platendeal gesloten.” Little Quirks heeft zich verbonden aan het Australische label ABC Music. Op eigen houtje heeft het trio al drie EP’s uitgegeven, waarvan de laatste dit jaar. “We zijn zo blij dat we ‘Cover My Eyes’ dit jaar op de wereld hebben gezet. Het doel van die EP was, dat zal elke muzikant je wel vertellen, om een zo groot mogelijk publiek te bereiken en er voor te zorgen dat we een nieuwe stap kunnen zetten in de muziekwereld. Ik heb het gevoel dat dit zeker is gelukt met de kans op een eerste internationale toer naar het Verenigd Koninkrijk!
Dan is er de realisatie dat deze toer niet doorgaat. “Dat was absoluut het hoogtepunt geweest van deze zomer. We keken enorm uit naar The Great Escape, dat leek ons zo opwindend. Het zou onze eerste internationale toer zijn geweest en daar hebben we toch aan gewerkt sinds we de Little Quirks hebben opgericht in 2015. We keken erg uit om ‘Abbey Road’ te bezoeken en al die geweldige accenten te horen. We zouden naar verschillende geweldige festivals en daar verheugden we ons op. Het is dus erg teleurstellend, maar we zijn allemaal veilig en gezond en we kijken met optimisme uit naar volgend jaar en dan hopen we het in te halen.” Abbey Toole gaat dan in op hoe het is om in deze tijd artiest te zijn en de moeilijkheden die dat geeft. “Ja, het is erg moeilijk om als artiest in deze tijd het hoofd boven water te houden, maar iedereen zit in hetzelfde schuitje. Om toch contact met ons publiek te houden doen we veel live streaming concerten, maar ook vraag en antwoord sessies en zelfs koekjes bakken met de band, wil je proeven? We doen van alles om maar met iedereen in contact te blijven en onze muziek te laten horen. Dat gaat heel anders dan normaal, maar voor ons is het ook wel weer heel erg leuk. We proberen samen te werken met andere artiesten hierin en hebben bijvoorbeeld ook een ‘Cover Competitie’ gedaan waarin mensen één van onze liedjes moesten coveren. We zijn overweldigd door de hoeveelheid en kwaliteit van de inzendingen en het enthousiasme waarmee zoveel mensen van over deze hele aardbol meededen. Onze band op de been houden met uitsluitend social media is op zeker een heel bijzondere ervaring. Het is een onverwachte vakantie voor alles en iedereen en dat voelt heel vreemd. We hebben absoluut ook nagedacht deze tijd en we zijn eigenlijk heel erg blij met de richting die we ingaan. Het plan om dit jaar een nieuwe EP op de markt te brengen en verschillende singles gaat door. Het is vooral het afzeggen van de optredens en de festivals wat een impact heeft voor ons. We kunnen nog steeds vooruitkijken naar een heleboel spannende dingen in de toekomst van onze band en de grote en erg opwindende stappen die willen gaan maken. Wat wel een effect is, dat ik het op het moment erg moeilijk vind om liedjes te schrijven. Ik hou er van om er op uit te gaan en mensen om me heen te zien en daaruit de inspiratie te halen voor verhalen of voor een karakter. Dat ik nu die optie niet heb maakt het moeilijk om de juiste inspiratie te hebben en dat is frustrerend. Ik leg er echter geen druk op en wacht mijn kans af om er weer op uit te kunnen gaan en inspirerende nieuwe zaken mee te maken.”
Genoeg Corona, we stappen over naar de muziek van de Little Quirks. De band uit de Central Coast regio in Australië, bekend van de bosbranden en gelegen vlak ten noorden van Sydney, is vijf jaar geleden ontstaan toen de zusjes en hun nichtje hun krachten bundelden. Ze hebben een akoestische pop/folk/Americana sound met prachtige stemmen en banjo, gitaar en drums. In de afgelopen jaren was er het succes in eigen land en nu dus worden de vleugels, met enige pandemische vertraging, uitgeslagen naar de rest van deze aardbol. “Onze sound is eigenlijk heel vanzelfsprekend ontstaan”, legt Abbey Toole uit. “Al heeeeeel jong, zo’n 7 jaar geleden, stonden we als straatmuzikanten te spelen en met onze instrumenten en heel prominente 3-stemmige harmonieën zit al vanzelfsprekend in deze richting. We zijn opgegroeid in een heel erg muzikale familie, wat inhield dat we altijd omringt waren door muziek. We luisterden en keken naar onze ouders, mijn tante en onze grootouders die speelden. Dat was een belangrijk deel van ons dagelijks leven en we luisterden constant naar bands als The Beatles, Led Zeppelin, The Cranberries en andere geweldige acts. Ik denk dat de sound van Little Quirks voor mij een combinatie is van deze acts en dan met een moderne twist zoals van Mumford and Sons, The Lumineers en First Aid Kid in onze sound. In het schrijven van de liedjes maken mensen met hun eigen individuele karakter en verhaal wat in me los. De manier waarop mensen en denken en voelen is altijd iets waar ik van wil leren en wat ik incorporeren in de verhalen die ik vertel. Daarnaast ben ik sinds ik klein was geboeid door mythische wezens of van die creaturen die je niet kunt zien. Ik hou er van om deze wezens een karakter en verhaal te geven, want dan heeft het verhaal geen grenzen. Ik schrijf vaak heel diep in de nacht mijn liedjes als iemand me in de loop van de dag heeft geïnspireerd. Ik word dan wakker, zet iets op om het vast te leggen en schrijf op het zelfde moment de akkoorden en tekst. Als ik een melodie vind die ik mooi vindt, dan komt de tekst meestal er direct mee naar buiten.”
Gedreven vertelt Abbey Toole, duidelijk op haar spreekstoel verder. “Je stelt je enorm kwetsbaar op als je die liedjes deelt. Alle liedjes zijn toch gevormd door je eigen belevenissen, ervaringen en emoties. Ik ben begonnen met het schrijven van liedjes toen ik een jaar of 14 of 15 was en in de loop der tijd werd het wel steeds makkelijker om dat te delen met het publiek, maar ik kan me nog steeds heel ongemakkelijk voelen als me gevraagd wordt waar specifieke liedjes over gaan. Ik stel altijd mezelf als doel dat door het delen van deze ervaringen in een liedje iemand anders daardoor even aan de werkelijkheid kan ontsnappen en het kan herkennen in zijn eigen leven. Ik hou van blije en lachende mensen en het heeft me een poos gekost om te realiseren dat ik mensen door de muziek van alles kan laten voelen. We voelen het als een hele eer dat we toegang hebben tot zo’n magische kracht.”
Tijd om het gesprek af te ronden. Met enige nostalgie besluit Abbey Toole. “We zijn heel jong begonnen. Als zussen en nichten hebben we altijd gezongen en onze eigen liedjes bedacht zolang ik me kan herinneren. De echte stap was toen we als straatmuzikanten begonnen officieel als Little Quirks. Ik was ongeveer 13, Jaymi was 16 en Mia nog maar 10. De droom kreeg echt vorm toen we ons eerste festival speelden.. Ik denk dat we toen echt de smaak te pakken kregen van hoe het kan zijn en we hebben eigenlijk sindsdien niet meer omgekeken.” Hopelijk resulteert de weg vooruit alsnog in de Europese tour en wie weet zetten ze ook Nederland op het programma.