LEEUWARDEN – “Waarom kiezen als het allebei kan?”. Die vraag stelde een bekend sap merk in hun reclamecampagne ons recent. Een variatie op een oudere reclame waarin de hoofdpersoon niet kan kiezen tussen ham en kaas en beide? Ja zo is hij niet opgevoed hé, waarna een chipsmerk met zoutjes met daarin ham en kaas komt. Een beetje is Zippora Tieman als dat chipje. De jonge import Friezin moet nog heldere keuzen gaan maken, maar overtuigde wel dat het voor het moment een prima oplossing is om te zingen in drie talen en te combineren tussen eigen werk en covers. Uiteindelijk zullen de keuzen zich wel manifesteren en we hopen dat het haar Nederlandstalige werk zal zijn, want juist daarin schitterde de zangeres tijdens haar optreden in het Tromp Theater in Leeuwarden. Dat schitteren doet Tieman overigens op bedaarde wijze. Haar werk is rustig, met nadruk op haar mooie teksten en zorgvuldige zang. Vaak is het zo dat zorgvuldig mooi zingen slecht samengaat met de emotie, maar die weet de Friezin prima te raken in haar eigen liedjes. Tieman komt sterk uit de hoek met ‘Niet Ver’ een prachtig bedaard nummer dat weliswaar niet door haar, maar voor haar is geschreven door een, inmiddels ex, geliefde. Het is wel een liedje dat, uiteraard omdat het over haar gaat, Zippora Tieman past als een handschoen. Het eerste zelf geschreven liedje dat Tieman deze middag bracht met haar fijne, soms delicate, soms bezwerende, zang was ‘Twenty Miles’ dat mooi in het verlengde lag van het eerste liedje, want nu gaat het om een autorit die maar niet ten einde mag komen, want een relatiebreuk is aanstaande. Erg mooi was vervolgens ‘Verlangen naar een Traan’, één van de eerste liedjes die de artieste schreef en als gedicht vergeten aangetroffen in een doos en gelukkig daar ook weer uit gekomen. Daarna bracht Tieman een aantal covers, waar ze, op één uitzondering na, toch niet zo veel gevoel in weet te leggen als haar eigen liedjes. De mooie uitzondering op de regel was ‘Grand Torino’ van Jamie Cullum uit de gelijknamige Clint Eastwood film. Achteraf vertelde Tieman inmiddels een liedje aan het vertalen te zijn, wellicht dat dit een prima pad is om in te slaan, want, liedjes als ‘Pure Imagination’ uit de Willy Wonka film, ‘Book of Love’ waren fijn, maar zonder de impact van haar eigen werk. Gelukkig waren er wel veel van die prachtige eigen liedjes. Mooie songs bijvoorbeeld als het in het Noors gezongen ‘Døden’ met als invalshoek het verontrustende idee dat de dood een nare man is. Een liedje wat te denken geeft over het hiernamaals. ‘Voor de Laatste Keer’ was sterk, maar het nieuwe ‘Vreemde’ zo mogelijk nog mooier. Het hoogtepunt was echter ‘Haast’. Een liedje over het moment dat je realiseert dat het leven om je heen te snel voor je gaat, je het even niet kunt bijbenen. Fantastisch gebracht en als dit de kwaliteit is van de nieuwe liedjes die Zippora Tieman aan het schrijven is….. wow. De afsluiting kwam met het vlotte ‘Note to You’ over haar stage in Canada, waar ze het te leuk had om heimwee te hebben, maar zich wel afvroeg of zij niet thuis werd gemist. Vrolijk sloot ze af met ‘That There’ a capella gezongen. Zippora Tieman herbergt veel kwaliteiten, kondigt haar liedjes uitstekend en inhoudelijk aan, maar is nog niet toe aan keuzes. Ooit of anders maar niet.
Zippora Tieman is een chipje
