GRONINGEN – Waar kun je beter je Nederlandse debuut maken als op de Grote Markt in Groningen. De Martinitoren binnen handbereik. Akoestische Blues en Rootsartiest Marshall Odell bracht voor het eerst zijn muziek naar Europa vanuit zijn woonplaats Ballina in Australië. Kun je via een naam kinderen een richting geven? De ouders van Marshall Okell zullen die vraag met ja beantwoorden, want toen de jonge spruit ter wereld kwam bedachten ze als naam Marshall Dawson Okell genaamd naar Jimi ‘Marshall’ Hendrix en Johnny ‘Dawson’ Winter. Als wiegje had de nieuwste loot aan de Okell stamboom de gitaarkoffer van zijn vader, zelf ook een toerende muzikant. Het heeft een uitstekende blues en roots artiest opgeleverd die wat dat betreft best wel eerder naar Nederland had mogen komen met zijn uitstekende gitaarspel en karakteristieke zang. In Smoke in Groningen, een betrekkelijk nieuw podium, kreeg Okell veel bijval voor zijn liedjes. Thuis heeft hij vaak zijn begeleidingsband The Fro om hem te steunen, maar nu begon hij in Smoke erg fijn met het stevige ‘My Bubble’ als binnenkomer. In zijn thuisland is Okell vaak onderscheiden en telt als één van de voorlopers van een nieuwe generatie van Americana artiesten en in Smoke was goed te begrijpen waarom. In zijn zang was hij relaxt, maar had ook een fraaie intensiteit, wat wordt versterkt door zijn erg fijne akoestische gitaarspel. In zijn liedje gaat hij vaak in op sociale onrechtvaardigheid, zoals een liedje over een vriend die omdat hij aboriginal was zijn drie kinderen werden afgenomen of in ‘Blue Lagoon’ waar hij al zwemmende in het water het ene moment een baby schildpad in zijn hand heeft en bij de volgende zwemslag een plastic zak. Een belangrijk thema deze dagen, maar ook een erg mooi liedje. Op even rustige wijze kaderde Okell zijn liedjes met een kort verhaal en een mooie afwisseling in tempo, waardoor liedjes evident op eigen benen stonden. Erg mooi was ‘Deep into the Night’ voor zijn dochter en weer maatschappelijk betrokken ‘Monsanto Mosquito’ dat robuust was en stond als een huis. Hoe fraai en mooi de stem ook is van Marshall Okell het is geen allemansvriend. Soms rauw en borstelig, dan weer erg gevoelig of vrolijk. De cover ‘Love Yourself’ van Kat-Tun kwam langs. Een blijde boodschap was er ook. Een vriend van Okell schreef ‘Every Day I Wake Up I’m Glad to be Alive’. Diens eigen vroegtijdig overlijden benadrukte alleen maar deze boodschap en als meezinger werd het even heel erg mooi in Smoke toen de zaal dat tot zichtbare emotie van de artiest meezong. Ook het laatste nummer was een feestje. Voor “Save it for Something Better” vroeg hij Leesa Gentz en Julz Parker, samen beter bekend als Hussy Hicks, op het podium in een nummer waarin alle drie een glansrol kregen en een mooie en sterke afsluiting van deze hele fraaie kennismaking met Marshall Okell die we hopelijk nog vaker gaan zien op één van vele bluespodia in Nederland. De levendige en prachtige rootsscene in Australië levert regelmatig pareltjes op die in Nederland soms nog wat onder de radar vliegen met onze blik gericht op wat uit de Verenigde Staten komt. Iemand als Marshall Okell bewijst dat dit ten onrechte is en dat ook daar regelmatig zeer boeiende artiesten vandaan komen.
Zeer prettige kennismaking met bluesman Marshall Okell
