Een lekker covertje van dat nummer waar Jean-Baptiste-Robert d’Aubat de Saint Flour zijn fans mee boeide of een eigenwijze interpretatie van die hit van Frans de Prins. Wör draait er zijn hand niet voor om. Deze bekende artiesten uit de jaren ’80 en eerder, voor de duidelijkheid geen tijdgenoten van Jo Lemaire en de Bange Konijnen of Clouseau, maar de grote Vlaamse artiesten uit de periode tot circa 1780 vormen de inspiratie en basis van het album Sssth van Wör. De Vlaamse band Wör laveert tussen de muziek van toen en nu met dit nieuwe album, de opvolger van ‘Back to the 1780’ worden mensen als Ioannes de Gruijtters en Petrus Josephus van Belle uit de vergetelheid onttrokken. Mensen die tussen circa 1730 en 1790 een belangrijke stempel op het Vlaamse muzikale landschap drukten, maar wiens werk niet of weinig meer werd uitgevoerd en lag weg te kwijnen in liederenboeken. Opgepoets blijken nummers als ‘Betleem’, ‘Prinzes’ of ‘Polonoisse’ verrassend moderne en dansbare tunes. Het nagenoeg instrumentale album vermaak hierbij zeer. In de meeste nummers is de hoofdrol weggelegd voor de viool van Jeroen Goegebuer, maar is er ondersteuning van de accordeon van Bert Ruymbeek en de gitaar van Jonas Scheys. Speelt Pieterjan Van Kerckhove onder andere doedelzak en musette en Fabio di Meo sax, terwijl als gastgitarits in ‘DP LXII’ Marcel Decombel is aangetrokken en het album fris is geproduceerd door Esko Järvela die het vrolijke van deze muziek eigentijds en fris laat klinken. Het is een heel verrasssend en mooi werk geworden en terecht. In de Britse folk zijn dergelijke deuntjes en liedjes immers nog steeds actueel en urgent, waarom dan niet het Vlaamse of Nederlands materiaal. Het roept ook de vraag op of de liederen uit die tijd zich ook zo laten bewerken, maar dat is wellicht voor een volgend project. Eerst genieten van deze Wör.
Wör – Sssht
