WARSCHAU – Zo nu en dan bereikt ons in Nederland een Poolse act. De focus staat echter niet op dit Midden-Europese land, maar bijvoorbeeld de Freedom Brothers toeren hier regelmatig met succes en ook een act als Frei Warschau of Annutara kwamen langs op deze site. Eigenlijk gek, want er werken veel Polen in Nederland en hemelsbreed ligt het relatief gezien vlak bij Nederland. Wodorost is dit jaar één van twee Poolse acts die normaliter zo ongeveer bij Berlijn nog even het gas hadden ingetrapt om even later bij Nieuweschans over de Nederlandse grens te bollen. Het Groninger showcase festival informeert de lezers op de website dat: “Desertrocktrio Wodorost (‘Zeewier’) uit Warschau is een nieuw vehikel dat een zeker gat in de stonerrockscene vult. Puttend uit invloeden van fuzz-rock, psychedelica en post-rock, belichaamt Wodorost de originele en coherente geest van de oorspronkelijke desertrockscene: vrijheid, natuur en de ruimte vullend met een muur van geluid. De Poolse band bestaat uit: Anna Żukowska (drums), Bartek Głowiński (gitaar) en Janek Witusiński (bas).” Enthousiast reageert Wodorost op hun digitale bezoek, want …. Corona. Als eerste schuiven ze hun nieuwe album over de digitale tafel. “Het zou geweldig zijn als je die kan recenseren!”
Dat album is voorzien van tags als: rock, desert rock. fuzzrock, post-rock, psychedelic rock en stoner rock. “Vrijheid is de belangrijkste basis in Wodorost” legt Bartek Głowiński uit. “We willen dat onze muziek de luisteraar aanmoedigt om hun eigen verhaal te creëren. Onze songtitels zijn slechts hints, de onderwerpen die ons inspireerden tijdens het creatieproces. De meeste van onze inspiraties zijn echter dieper dan dat. Ons geluid is organisch, met een waterig gevoel. Sommige mensen definiëren ons graag als een onderwaterwoestijn – wat volgens ons een goede analogie is met de muziek die we maken. Omdat het door de sterke stoner rock invloed een golvend gevoel krijgt maar ook vol met puin. Dat “vuile” water is een perfecte omgeving voor de groei van zeewier”, legt hij gelijk de naam van de band uit, want Wodorost is het Poolse woord voor zeewier. “We wilden gewoon de reactie van mensen zien”, voegt Anna Zukowska aan het verhaal toe over het naamloze album dat de band net uit heeft met hun muziek “Ons doel is om het nu zoveel mogelijk live te spelen”, klinkt het enthousiast. “We werken aan nieuw materiaal, dat we in de nabije toekomst willen uitbrengen”, voegt Głowiński dan nog toe.
“Ik luisterde vroeger naar Madonna, zong mee en sprong op de bank,” lacht drumster Anna Zukowska als we informeren naar muzikale wortels van het drietal. “Muziek was altijd een groot deel van mijn leven. Toen begon ik me te interesseren voor de minst interessante muzikant, altijd aan het einde van het podium, achter de band. Ik probeerde te spelen, met kleurpotloden als drumstokken en kussens als drums. Mijn moeder hoopte dat het maar een fase was, maar een paar jaar later leende ze me wat geld om mijn eerste drumstel te kopen”, zwaait de drumster van de band haar moeder eer toe. Bartek Głowiński pakt het estafettestokje over. “Tot ik 14 was, interesseerde muziek me niet echt. Ik had alleen oog voor videogames. Mijn ouders leerden muziek in hun jeugd, maar zonder diepere ideeën of plannen om er iets meer mee te doen. Zwaar geïnspireerd door bands als Iron Maiden, Metallica en Black Sabbath begon ik te spelen op een geleende klassieke gitaar. Ik leerde van You tube en Guitarpro zonder privélessen, want die waren echt saai. Mijn ouders dachten dat ik er wel overheen zou komen, dus financieel waren ze niet zo’n grote hulp. Enige tijd verstreek en het bleek dat die nieuwsgierigheid veranderde in een diepe passie voor het zoeken naar nieuwe geluiden in zware en psyche muziek.” Bassist Janek Witusiński heeft het tot nu toe aangehoord, maar laat zich nu ook gelden. “Ik ben door mijn ouders met reggae en dub-muziek opgevoed, maar begon als tiener naar metal en punk te luisteren. Ik hield vooral van de hardcore punkscene. Op een dag ontdekte ik een heel vreemde band. Ze speelden langzamer en hadden ook een soort disharmonie. Ik googelde deze band en ontdekte een genre genaamd “sludge”. Ik denk dat die dag mijn leven heeft veranderd omdat ik steeds meer van dat soort bands begon te ontdekken. Ik kwam in het stoner rock en metal universum terecht, maar kende het toen nog niet. Ik wilde altijd al zware muziek spelen en het idee van een basgitaar was een vrij spontane opwelling”.
Bartek Głowiński neemt weer het voortouw en gaat dieper in op de band. “We komen uit verschillende genres en een mix van electronic met punk en stoner klinkt een beetje overweldigend, nietwaar? Maar het blijkt dat er een verband is – het klinkt golvend en charismatisch. Zwaar genoeg om iets te voelen dat je raakt en melodieus om de kleuren te zien. Dat is ons eerste album, dus we zijn nog steeds in ontwikkeling – we zullen zien waar het ons leidt” Dan vervolgt Zukowska: “Ik denk dat de uitnodiging voor Eurosonic een kantelpunt was. Het was op dat moment dat ik me realiseerde dat we hier ons geld mee kunnen verdienen. We hebben niet nagedacht over de voor- en nadelen van het maken van een carrière in de muziek, we hoefden niet te beslissen – we wisten al dat we op de een of andere manier muziek zouden gaan spelen, dus daarvoor beloond worden is een bonus.” Głowiński knikt hardgrondig. “Het is een passie – we leggen er ons hart en onze ziel in. We zullen het zo goed en zo lang mogelijk doen.”
Janek Witusiński heeft zich inmiddels geëxcuseerd en is vertrokken als we het krijgen over hoe de liedjes van Wodorost tot stand komen. Het zijn veelal instrumentale nummers en als er al een stem aan te pas komt dan is dat niet per se een zangstem. “Het songwriting proces is niet altijd hetzelfde. Soms begint een nummer met een riff of een beat die we thuis hebben bedacht,” begint Zukowska, “soms begint het als een jamsessie tijdens onze repetitie. We zoeken geen onderwerpen – onze liedjes zijn uitlaatkleppen, resultaten van onze emoties en inspiraties.” Głowiński gaat hier op verder: “We proberen graag nieuwe dingen uit. Wij laten ons inspireren door onze omgeving, natuur, cultuur. Onze muziek is meestal instrumentaal, er is geen zang voor nodig, maar we voegen ze soms toe om een deel te benadrukken. We willen dat onze muziek beweegt en de luisteraar raakt.” De drumster neemt het dan weer over van de gitarist. “In principe hoef je niets van ons te weten”, lacht ze. “Je hoeft het niet te begrijpen, je hoeft het alleen maar te voelen. En iedereen voelt anders, interpreteert op zijn eigen manier. Naar onze mening is dat de ware schoonheid van muziek – mensen luisteren naar dezelfde geluiden, maar reizen naar verschillende plaatsen wanneer ze hun ogen sluiten. Je kunt de muziek pas echt voelen als je je ermee identificeert.”
Reizen kan via muziek en, nu dan even niet, maar snel hopelijk wel weer fysiek. Het gesprek komt op de stad Warschau. Kort schetst Bartek Głowiński de muziekscene. “Warschau heeft vele gezichten en dat is prachtig. Je kunt gemakkelijk iets vinden dat overeenkomt met je werkelijke gemoedstoestand en emoties. Het is een behoorlijk stimulerende omgeving.” Als we nu toch op reis zijn, we besluiten met hun, helaas, digitale reis naar Groningen voor Eurosonic. Anna Zukowska vertelt over de doelen van de band. “We willen met onze muziek een groter publiek bereiken door samen te werken met andere showcasefestivals en festivals in het algemeen. We komen graag in contact met professionals die kunnen helpen bij het uitvoeren van onze strategie. Natuurlijk is het ook een geweldige kans om kennis op te doen en de muziekindustrie en de mechanismen daarbinnen beter te begrijpen. Voor Eurosonic hebben we een volledig doe-het-zelf show voorbereid – door onszelf gepland, geënsceneerd, gespeeld en gemonteerd. Het is 100% ons, het heeft een natuurlijke, repetitieve sfeer – we wilden dat het publiek kon zien hoe we onze muziek spelen als we elkaar ontmoeten. Als je jezelf op het podium blootgeeft met je muziek en je kunt zien dat mensen hun ogen sluiten en gewoon luisteren en dan hoor je applaus en gefluit, dat is gewoon een geweldig gevoel. Combinatie van adrenaline, geluk, angst, anticipatie, focus, dat is zo verslavend.” Instemmend knikt Bartek Głowiński. “We wilden met deze voorstelling een intieme ervaring creëren – om contact te maken met het publiek. Euforie, gewoon pure emoties. Een deel van jezelf aan de mensen meegeven.” Helaas niet op het podium, maar Wodorost is een band die zeker in Groningen zal aanspreken, dus wie weet komt dat nog, maar digitaal is deze Poolse inzending te zien op Eurosonic, zo half januari via de website van het showcase festival.