Wies gaat goed

ASSEN – Is Wies de Popronde al ontstegen. Daar lijkt het wel een beetje op. Winnaar Grote Prijs van Nederland, mooie festival plekken, sterke voorprogramma’s en al een behoorlijk aanhang. Zangeres en gitariste Jeanne Rouwendaal, bassist en zanger Tobias Kolk en drummer en zanger Jasper Meurs hebben de vaart erin en gaan goed, hoewel niet altijd letterlijk. File zorgde ervoor dat met zo’n anderhalf uur vertraging de band arriveerde en nog later halsoverkop een drummer over de drempel kwam in Hotel de Jonge in Assen voor de showcase voor Popronde Assen binnenviel. Keurig op tijd was er een appeltje gegeten, een setlist geschreven en de soundcheck gedaan en stond de formatie in de startblokken. ‘Doodgewoon je Maat’ was de sterke openingszet van Wies. Een nummer om gelijk de vaart in het concert te brengen en een bak emotie uit te kieperen over de toegesnelde toeschouwers. Vlak voor deze showcase verscheen in kapitalen het nieuws in de media dat Wies gaat spelen op Noorderslag en alleen al op basis van dit liedje lijkt dat een zeer terechte keuze. Een liedje met, een kenmerk van deze formatie, mooie zanglijnen tussen zangeres Jeanne Rouwendaal aan de ene kant en haar manlijke kompanen Tobias Kolk en Jasper Meurs aan de andere. Een ander kenmerk is een omdraaien van rollen in het verhaal. In de liedjes van Wies zit vaak veel venijn. Een voorbeeld hiervan had de band paraat met ‘Leugenaar’. Dit liedje begint smekend, maar uiteindelijk blijkt de smekende partij heel sterk en prachtig weer gegeven in de zang de kant van het slachtoffer om te draaien in die van dader. Nieuw in het oeuvre van deze Nederlandstalige formatie is ‘Gek’. Aangekondigd als: “Een liedje voor iedereen die wel eens dingen voelt.” Tobias Kolk legt zijn bas neer en neemt de toetsen over en met een zware sound, blijkt dit een hele fijne aanvulling van het aanbod. Dan een liedje over klootzakken met ‘Radio Stilte’, Een blik door de zaal leert de band dat gelukkig de klootzakken niet aanwezig zijn en alleen goed volk voor het podium staat en in dit mooie uptempo poppy nummer valt de kunst van het laten vallen van een stilte op. Erg mooi gedaan. De intro’s zijn kort en speels en passen goed bij Wies. Wat meer en diepere uitleg helpt waarschijnlijk niet bij de teksten die veelzeggend zijn, maar vooral de emotie die zangeres Jeanne Rouwendaal in haar zang legt, zegt eigenlijk alles. Dan wordt alweer de eindsprint van deze showcase ingezet. Prachtig is daarbij het terugkijk op je jeugd nummer ‘Soms Is Het Te Laat’, wel vaker een hoogtepunt bij een optreden van Wies voor in Hotel de Jonge de bediening de hoofdrol krijgt in ‘Barman’, een prachtige afsluitende ballad. Wies dus, goed op pad met of zonder file. In januari komen ze terug naar het Noorden voor een optreden bij Eurosonic / Noorderslag.