Loading...
Recensies 2022

Warm optreden The Hello Darlins in Veendam

VEENDAM – Het is niet altijd dat de beste artiesten altijd in de grote plaatsen spelen. De oplettende agenda uitpluizer kan soms zomaar geweldige bands ontdekken op minder voor de hand liggende locaties. The Hello Darlins bijvoorbeeld stonden in Veendam. Deze Canadese formatie bestaat uit meer dan vakbekwame artiesten die normaliter hun brood verdienen door met de grote namen op deze aarde op te te treden. Zangeres Candace Lacina debuteerde bijvoorbeeld naast Shania Twain en haar echtgenoot Mike Little speelt op veel van de platen in Canada die er toe doen mee. Sessie muzikanten die iedereen vraagt om mee te spelen op hun platen of te begeleiden op hun tournees. Echter je wilt natuurlijk ook je eigen werk brengen en dat doet het duo via The Hello Darlins, niet alleen, want ze vroegen daarbij mensen als Kyle Mosiuk op gitaar, Brett Ashton op gitaar en bas, Adam Dowling op drums en voor hun prachtige debuut album ‘Go By Feel’ hadden ze een aantal gerenommeerde gasten om het feestje met hen te vieren. Oorspronkelijk zou de band plus minus een jaar geleden hun plaat ook in Europa komen presenteren, maar er werd een pandemische staak tussen de wielen gestoken. Dat ze nu alsnog komen was eigenlijk wel een geluk bij een ongeluk, want The Hello Darlins is al druk bezig met nieuw materiaal en waar kun je dat beter laten debuteren dan bij de Blue Print Sessions in Van Berensteyn in Veendam voor een geïnteresseerd Americana en Roots publiek. Het Canadese gezelschap begon hun show met een klassieker. De Christelijke hymne ‘Will the Circle Be Unbroken’, oorspronkelijk geschreven door Ada R. Habershon met muziek van Charles H. Gabriel en bewerkt tot de folk klassieker van onder andere Johnny Cash, meer recent The Death South en vele andere artiesten door A.P. Carter. Deze Amerikaanse klassieker kreeg een mooie degelijke uitvoering van The Hello Darlins die op deze manier hun eigen werk toegankelijk maakten door met een herkenbare song het publiek direct bij de les te krijgen. Het was ook een mooie kennismaking met het vakmanschap van het gezelschap, waarbij met name de zang van Candace Lacina je omarmde en meenam naar een warm bad. Het eerste eigen nummer was de mooie lovesong ‘Go by Feel’ over de magie die kan ontstaan als je in relaties op je gevoel durft te vertrouwen. Een hele fijne song die mooi rustig werd opgebouwd. Het gezelschap had voor de gelegenheid een aantal nummers die nog nooit waren verschenen of op een podium uitgevoerd. Deze kregen een proefrit in Veendam. De eerste hiervan was ‘Best Worst Mistake’ en dat gaf direct aan dat het wel goed zit met de muzikale richting van The Hello Darlins. Een lied over de verleidingen van verslaving als je als muzikant zoveel onderweg bent en, helaas, zoeken dan een aantal hun heil in middelen die voor korte tijd de stress wegnemen. Gevoelig gebracht met een akoestische gitaar van Brett Ashton en sterk toetsenwerk van Mike Little werd dit een prachtig hoogtepunt. Nu en dan doet Lacina even een stapje terug om een ander de leadzang te gunnen. In dit geval Kyle Mosiuk, die onder eigen naam het voorprogramma deed voor K.D. Lang en speelde met Jenie Thai en in de band Vera en daarnaast tal bands en projecten, die in dit stevigere rockzender nummer niet alleen zijn zangkwaliteiten bewees, maar ook met een gitaarsolo zijn virtuositeit op zijn instrument. Na de pauze keerde de band terug met het 3 stemmige ‘Aberdeen’, op de plaat met Joey Landreth van The Bros. Landreth. Deze moest in Veendam forfait geven, maar werd uitermate adequaat vervangen. Nog een prachtig nieuw debuterende song met ‘Lay Down Low’. Een indrukwekkend nummer over de afgelopen Covid tijd, waar normaal zo druk onderweg zijnde muzikanten, nu comfort in eigen huis moesten vinden. Nieuw werd afgewisseld met oud, want ‘Still Waters’ was het eerste The Hello Darlins nummer ooit en staat op de plaat als duet met Matt Andersen die nu werd vervangen door Mosiuk. Een verrassende cover van ‘I’m on Fire’ van Bruce Springsteen met Mike Little op de accordeon zou een fijne afsluiting zijn, maar er was ruimte voor nog één liedje en dat werd ‘Died with his Boots on’. Een prachtige vlotte song en een eerbetoon aan de opa van Candace Lacina die als bluegrass muzikant, daadwerkelijk in zijn laarzen is gestorven met pittig jodelwerk. Een heerlijke afsluiting van een prachtige kennismaking met The Hello Darlins.