STEENDAM – Vocaal vuurwerk had de Texaanse Grace Pettis al in het openingsnummer ‘Pick Me Up’ te bieden tijdens haar optreden bij Peter en Leni in Steendam. Een voortreffelijke zangeres die op de top van haar kunnen stond te presteren tijdens het Nederlandse deel van haar Europese tour, waar ze tal van podia betovert. Grace Pettis heeft weliswaar net een EP uitgebracht, maar die kwam dit optreden niet aan bod. Dat was op zich wel jammer, want haar album samen met Calloway Ritch met als titel ‘Blue Star in a Red Sky’ is voortreffelijk en gelukkig wel aanwezig op de merchtafel, evenals de neksieraden die Pettis in verloren uurtjes maakt. Het was vooral ouder werk, maar ook nu en dan een blik in de toekomst, want Pettis heeft een deal gesloten met het platenlabel van Rachael Sage en een album staat in de toekomst geschreven. Er viel dit optreden meer dan genoeg te genieten, want naast een prachtige zangeres met veel volume, maar ook een mooi overbrengen van de emotie, is Pettis ook een uitstekende songwriter en een gitariste die de nodige subtiliteit en kunde in haar gitaarspel weet te stoppen. Geen wonder dat tot vanuit België en Zwolle het bezoek kwam aangesneld. In dit geval was daarbij voor de vroege gasten een extra traktatie, want spontaan speelden Pettis samen met The Monotrole Kid, haar Belgische visite, unplugged een drietal schitterende nummers, waaronder een prachtige Ierse folksdeun, een land dat voor beide een extra betekenis heeft. Een snoepje van een aperitief. Eenmaal op het toneel overtuigde Pettis in haar werk. Het mooie ‘Tin Can’ over een bezoek aan Huntsville waar het museum van de ruimtevaart is gevestigd en de verwondering dat in tinnen omhulsels mensen de maan kunnen bereiken inspireerde dit lied. Mooiste nummer van de avond was wel het samen met Gary Nicholson geschreven ‘When Nobody Is Watching’. Een spiritueel lied voor atheïsten. Voor een katholiek als Pettis is er altijd een drijfveer om je goed te gedragen. Op een dag staan ze immers voor Petrus en moeten ze rekenschap afleggen voor hun daden. Wie niet geloofd heeft die drijfveer niet, maar toch zijn de meeste mensen die niet in een hiernamaals geloven goedhartig. Deze gedachte inspireerde dit fantastische mooie en ingetogen lied. Nieuw, met Rachel Laven mee op zang, was het vlottere ‘Mean Something’. De pauze kwam met het verhalende ‘The Alley of Love and Reason’ dat ze bij songwriting workshop in Buddy Holly’s thuisstad Lubbock schreef samen met Colin Gilmore. Prachtig kwam ze terug naar de pauze met ‘Any Kind of Girl’ en vooral het fenomenale ‘Abilene’ over opgroeien in de Appalachen. Dit voortreffelijke optreden van Pettis, die we ook kennen samen met Betty Soo en Rebecca Loebe van het vocaal prachtige trio Nobody’s Girl werd besloten met een Guy Clark cover, waarvoor ze met haar reisgenoot een voorliefde heeft en sluit ze normaal af met wederom vocaal vuurwerk, daar stapte ze van af en met het heel gevoelige en rustige ‘Friends’ sloot ze af. Snel uitbrengen dat nieuwe album, zodat Grace Pettis reden heeft om terug te keren naar deze streken vanuit haar thuisstad Austin Texas.
Voortreffelijke zang brengt Grace Pettis naar hoog niveau
