Foto: Tanischa Buisman
GRONINGEN – Een fijne jonge Groninger singersongwriter. Het mooie van een festival als Noorderzon is dat ook een dergelijk jong talent zijn plek kan vinden tussen de gevestigde orde. De prachtige plaats om een jonge singersongwriter aan het grote werk te laten ruiken is natuurlijk Podium Plataan. Daar in de luwte van het festival in Groningen, maar toch iedere keer weer met veel belangstellenden zal Majoor haar liedjes ten gehore brengen met assistentie van haar muzikale kompaan Rebecca Wieringa. Echter Vivian Majoor is een dame met een gevarieerde achtergrond en dat vergt her en der enige uitleg. Die krijgen we als we haar in Groningen spreken, pas thuis van vakantie en in volle voorbereiding op Noorderzon waar ze op 30 augustus zal optreden.
Terugkijken op haar jeugd. Vivian Majoor is nog dermate jong, maar heeft toch al veel bagage meegenomen die ze in haar liedjes stopt. Dat begint uiteraard bij zingen thuis. “Van jongs af aan was muziek al erg belangrijk”, vertelt Majoor. “Als gezin zongen we erg vaak samen, meerstemmig en werd het erg gestimuleerd om instrumenten te leren bespelen. Op mijn zevende speelde ik al gitaar in de zondagschool van de kerk en als tiener zong ik in de reguliere diensten of speelde ik één van de instrumenten van de begeleidingsband. Als er thuis geen christelijke muziek werd gedraaid, kwam er van alles voorbij. Vooral soul/disco waarbij we erg hielden van de O’Jays, The Trammps, Tavares en Diana Ross, maar ook muziek van bijvoorbeeld Supertramp, Abba, Toto, Destiny’s child, enzovoort. Het was wel duidelijk dat muziek alleen gebruikt mocht worden voor het geloof. ”Christelijke muziek gaat om God eren en andere mensen te overtuigen van het geloof. ‘Wereldse’ muziek heeft vaak slechte invloed en als artiest gaat het om de eer en lof die zij krijgen.”, citeert Majoor. “Kortom, muziek maken werd ontzettend gestimuleerd maar een carrière in muziek niet,”
kijkt ze terug op haar eerste muzikale stappen. “Zelf begon ik met liedjes schrijven op mijn veertiende. In de kerk maakten we christelijke teksten op niet-christelijke nummers voor de jongerenavonden. Ik merkte al snel dat ik teksten schrijven heel tof vond en ging toen proberen om zelf er een melodie bij te verzinnen. Die vrijheid om over alles zelf de regie te hebben, was geweldig! Ik kon al mijn emoties in een nummer proppen. Toen ik 21 was, na een net-niet-afgeronde MBO studie, besloot ik er wat mee te doen en begon ik met de MBO 4 studie Muziek aan het Noorderpoort. Sindsdien is mijn passie voor muziek en schrijven nog veel meer gegroeid en werk ik er hard aan om dit voor de rest van mijn leven te kunnen doen. Ik ben nu druk bezig met het afronden van deze studie, en als alles goed gaat ga ik volgend jaar beginnen op het conservatorium in Enschede om Songwriting te studeren. Mijn droombaan is om voor andere artiesten te schrijven.”
Liedjes schrijven doet ze al volop. We duiken in het proces, zoals ze dat zelf heeft ontwikkeld en straks wil perfectioneren met haar studie. “Het begint elke keer anders. De ene keer kan het beginnen met een melodie op de gitaar, andere keer met een paar zinnetjes die ineens in me opkomen en soms gebeurt het dat ik een titel in mijn hoofd heb en daarmee een beetje ga experimenteren op de gitaar en tekst tegelijk. Het is ook wel eens gebeurd dat ik een nummer wil maken met een specifiek akkoord of ritme, om mezelf uit te dagen iets compleet anders te doen dan wat ik gewend ben. Ik haal mijn inspiratie vrijwel altijd uit persoonlijke gebeurtenissen. Soms schrijf ik een nummer geïnspireerd door een krantenartikel, grote gebeurtenis of verhalen van anderen. Een voorbeeld daarvan is mijn nummer ‘Daughters of Bilitis’, dat gaat over een organisatie uit Amerika uit de jaren ’50 die veel heeft betekend in het gevecht voor LHBT-rechten.
De manier van teksten schrijven wordt regelmatig beïnvloed door artiesten naar wie ik opkijk, zoals Sufjan Stevens, Courtney Barnett of poëzie die ik lees.”
Aanvankelijk stond Vivian Majoor alleen op het podium en maakte ze indruk op bijvoorbeeld het Rumbling Earth Festival in de stad Groningen, maar tegenwoordig is Rebecca Wieringa haar muzikale partner en staat er een duo. “Ik heb Rebecca ontmoet op mijn huidige opleiding Muziek op het Noorderpoort in Groningen. Op school moest ik met projecten veel samen spelen met verschillende soorten muzikanten met verschillende stijlen en smaken. Daar kon ik niet echt een muzikale klik vinden met iemand. Toen werkte ik een keer samen met Rebecca en merkte meteen dat er een klik was. We luisteren naar vergelijkbare muziek en vulden elkaar op muzikaal gebied heel goed aan. Ze heeft daarna met een aantal optredens van mij meegespeeld en dat beviel erg goed. Inmiddels is ze mijn vaste sidekick op het podium en is er een goede vriendschap ontstaan.”
Als we dan toch bij het optreden zijn dan maar gevraagd naar haar motivatie om ook zelf op te treden. Eerder sprak ze immers de ambitie uit om vooral voor anderen te schrijven. “Dit klinkt misschien cliché maar ik wil hetzelfde creëren als wat ik zelf altijd uit muziek heb gehaald; blijdschap, troost, een plek om mezelf te kunnen zijn en het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Ik zing dan wel over eigen ervaringen en persoonlijke gebeurtenissen maar dit is toepasbaar op zoveel situaties waar veel mensen zich wel eens in kunnen vinden. Mijn favoriete quote is: ‘Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable’. Ik hoop dat mijn nummers voor sommigen kan dienen als troost, iets wat een mooie herinnering oproept of laten zien dat ze er niet alleen in staan. Daarnaast probeer ik bij anderen iets aan te wakkeren of te confronteren zodat het ze aan het denken zet.”
Een mooie doelstelling die voor een deel zijn oorsprong heeft in Zuid-Amerika. Een aantal jaar woonde Vivian Majoor met haar ouders in Peru. Vormende jaren voor de artieste. “Zuid-Amerika zelf en haar muziek heeft mij niet perse gevormd als artieste. Ik was geen fan van de muziek zoals reggaeton, salsa, merengue en dat heeft geen invloed gehad op mijn muziek. Hier en daar schrijf ik soms wel wat in het Spaans. De situatie waarin ik daar woonde heeft wel een grote rol gespeeld in mijn ontwikkeling, zowel persoonlijk als muzikaal gezien. In Peru was het niet veilig om over straat te lopen, vooral als blank jong meisje, waardoor ik mijn tijd grotendeels binnen huis spendeerde. Ik werd thuis geschoold en was als jongste kind daar alleen met mijn ouders. Hierdoor had ik veel vrije tijd te doden en spendeerde de meeste tijd in mijn zelf gecreëerde muziekkamertje. Ik coverde allemaal liedjes en probeerde zelf van alles te schrijven. Op YouTube keek ik optredens van allerlei artiesten, dansvideo’s, interviews, documentaires over muziek en film en probeerde na te bootsen wat na te bootsen viel. Zo kreeg ik langzamerhand, van één grote combinatie van stijlen, een eigen stijl. Muziek was mijn uitweg van verveling en eenzaamheid. Welke emotie dan ook, muziek was nergens te min voor. Het was altijd de grote veilige vriend waarop ik kon terugvallen.”
Een ander terug komend thema is acceptatie. Niet alleen in ‘Daughters of Bilitis’ als het gaat om de rechten van lesbiennes, homo’s, biseksuelen of transgenders, maar ook in breder verband accepteren van een ander zoals hij of zij is of de keuzen die een ander maakt is een onderwerp dat in meerdere liedjes terug komt en waar Majoor zich sterk voor maakt. “Het is niet zo zeer dat het belangrijk voor mij is om geaccepteerd te worden. Het gaat mij meer om acceptatie in het algemeen”, legt de zangeres uit. “Dit beïnvloed absoluut hoe en waarover ik schrijf. De acceptatie van sociale minderheden zoals bijvoorbeeld de LHBT-gemeenschap is iets wat mij nauw aan het hart ligt, maar ook acceptatie van situaties zoals dat sommige dingen niet zullen veranderen en hoe je daarmee om moet gaan of zelfs de zelfgekozen dood van een naaste. Ook het accepteren van jezelf, precies zoals je bent. Het is compleet oké als sommigen mij niet accepteren voor wie ik ben, ik ben zelf gelukkig met wie ik ben en waar ik naartoe werk.”
een leuke primeur volgt dan als we weer wat meer op de muziek zelf focussen in het gesprek. Het blijkt dat hopelijk over niet al te lange tijd de muziek van Vivian Majoor onder de arm mee naar huis kan. We informeren doorloops of er nog platenplannen zijn. “Ja!”, klinkt het jubelend. “We zitten nu in het beginproces van het maken van een EP die volgend jaar in februari uitkomt. Het hele proces zal binnenkort allemaal te volgen zijn via mijn social media. Op zowel Instagram als Facebook ben ik te vinden onder “vivianmajoormusic”.
Wat kunnen we van jullie verwachten op Podium Plataan, is dan de afsluitende vraag en aanleiding voor het gesprek. “Verwacht een gezellige akoestische avond met rustige luistermuziek met hier en daar een knallend refrein en wat knullige korte praatjes tussendoor”, grinnikt de zangeres. Uit ervaring weten we dat het dan een erg mooie avond gaat worden en hopelijk ontdekken veel Noorderzonners dan de muziek van deze nog Groningse.