GRONINGEN – De Nederlandse ziekte van kletsen door een concert. Je komt het wel eens tegen, maar eigenlijk meestal is er eerbied voor de artiest en wordt er ook goed geluisterd. Pauwel uit België brengt gevoelige slaapkamerpop, dagboek folk of je noemt het gewoon prachtige kwetsbare liedjes die opbloeien in de stilte. Die stilte gaf Vera in Groningen hem met veel respect. De lippen gingen op elkaar en alleen een halverwege rinkeldekinkel rommeldebom door de zaal kletterend stuk glaswerk verstoorde die sereniteit voor een moment. Dat was ook uiteraard niet de bedoeling, maar een ongelukje dat direct ook weer vergeven en vergeten was. Pauwel is Pauwel de Meyer uit Sint Niklaas, ongeveer bij Antwerpen rechtsaf in het West-Vlaamse land en de plek geniet enige bekendheid bij ons, omdat de Nederlandse Annemarie Worst er vorige maand de plaatselijke veldrit won. De bekendheid zal mogelijk toenemen als de stad van P. Pauwel de Meyer bracht een jaar of tien geleden zijn eerste album uit onder zijn volledige naam, maar zag zijn loopbaan langzaam dichtslibben, ondanks dat hij een E.P., twee albums en een tour met Devendra Banhart op zijn curriculum vitae mocht bijschrijven en ook deel uitmaakte van de band Monster Youth. Op het moment dat hij zijn achternaam liet vallen was er ineens weer interesse voor Pauwel en werd zijn vorig jaar uitgebrachte album ‘Dear’ met lof beschreven in de pers. Logisch dat hij verwacht dat de internationale doorbraak volgt als hij zijn volgende album uitbrengt als P, die verwachting sprak hij met bescheiden humor, uit althans. Het album zelf is bijzonder intiem, één van de liedjes is zelfs geschreven al wakende aan het sterfbed van zijn moeder, en wordt bepaald door die gebeurtenis en de donkerte van de pandemie. Op het Vera podium beging onze Zuiderbuur echter met ‘July’, gezeten op een stoel voor op het podium. Het is een nummer van zijn EP uit 2020, de voorloper van ‘Dear’ en hoewel niet dermate gekleurd door de familiale tragedie is het toch een prachtig weemoedig en kwetsbare song. Het tempo gaat iets omhoog, alles in Pauwel maatstaven, voor ‘Brother’ en al tokkelende op zijn gitaar laat hij met zijn opmerkelijke zangstem dit nummer mooi binnenkomen en is duidelijk dat hij de band met het publiek heeft gevormd en ook daar wordt gevoeld. Even later complimenteert hij de toehoorders dan ook voor de stilte en het applaus, waarin zijn liedjes zo mooi tot hun recht komen. Via het rustigere ‘Molly’ gaat hij verder met het intens emotionele en gevoelige ‘Waves’ dat tot de mooiste nummers van dit optreden behoorde. Even laat hij zijn eigen oeuvre schieten om een song van voorbeeld Daniel Johnstone met ‘Treu Love Will Find You In The End’ dat niet qua lengte van titel, maar wel in het algemeen erg mooi past bij zijn eigen werk, maar toch net voldoende afwijkt om iets toe te voegen aan het geheel. De titels van Pauwel zijn kort. ‘Oh My God’ is al een uitzondering met drie woorden en dit vlottere nummer is wederom erg mooi. De stilte is ook nodig om die mooie impressionante teksten goed te kunnen volgen, want deze Blauwselman, zoals de inwoners van Sint-Niklaas bekend staan, verwoordt zijn emoties als ware kunstwerkjes. Dat lonkt het einde van het optreden alweer en na ‘Without’ dat traag voorbij kabelt, is ‘Bones’ weer een fantastische afsluiter met een fraai refrein en nogmaals die fijne stem waarmee hij zijn publiek meeneemt in zijn verdriet en rouw. Dit is het nummer dat hij schreef in de nacht met één oog wakende over zijn moeder en de ander bij zijn liedjes waarin hij het moment inkapselde in de tijd. Dat verdriet en die weemoed kan echter zo mooi zijn, dat je er weer blij van wordt. Pauwel verraste zijn publiek met die prachtige kleine, tot het spitsen van de oren nopende liedjes, ontwapenende en oprechte introducties, waarin hij zich kwetsbaar opstelde en mooi optreden, dat nog sterker had geworden als hij had gestaan. Het was niet voor niets dat de mensen die nog dachten een cd te scoren al snel een verontschuldigend “uitverkocht’ te horen kregen bij de merch tafel, maar gelukkig had Pauwel ook nog vinyl om mee naar huis te nemen om nog eens met aandacht terug te luisteren naar die mooie lo-fi pop.
Vera is doodstil voor Pauwel
