SCHEEMDA – Op een festival als Grasnapolsky in Scheemda is altijd wat te doen. Soms vallen hele mooie zaken samen met andere prachtige optredens. Op het hoofdpodium overlapte het optreden van de Junoband dat van Martha Da’ro in de zaal Bolkokers. Het resulteerde er onvermijdelijk in dat er een keuze moest worden gemaakt en dus kwamen velen niet kennis maken met de prachtige bewogen exotische R&B en soul van Martha Da’ro. De Belgische Martha Canga Antonio heeft haar wortels in Angola en kende succes als actrice in onder andere de film ‘Black’, als zangeres in de soulvolle hiphop formatie Soul’Art en heeft nu net haar nieuwe EP ‘Cheap Wine & Paris’ gelanceerd in februari als solo artieste. Een mooi gelegenheid om die EP onder de aandacht te brengen bij het publiek, hoewel ze in de praktijk dat helemaal vergat. Het optreden begon met een erg lange introductie van haar MC die instrumentaal het publiek klaar maakte voor de zangeres die in de coulissen bleef. Een mooi voedingsbodem met veel soul en soms haast wel jazzy. Dat contrasteerde enorm mooi met het naamloze a capella nummer dat als eerste op de setlist stond en op de schoonheid en vooral uitdrukkingskracht van haar stem werd dit onmiddellijk een hoogtepunt. Erg mooi was daarna ‘Summer Blues’ een rustig nummer over dat je ook in de zomer wel eens de blues kunt hebben. Toch een belangrijk thema bij deze zangeres die op verschillende manieren het worstelen met jezelf en daar op een positieve manier uit zien te komen als onderwerp neemt. Hiermee vervult ze toch een voorbeeldfunctie en is een krachtige stem die jongeren in de goede richting wenkt. Een reden hiervoor kan, zoals in het geval van Martha Da’ro, zijn dat je tussen twee culturen moet laveren. In haar geval die van haar Angolese ouders en haar Belgische thuisland. Voor veel mensen in haar of vergelijkbare situaties niet altijd een eenvoudige klus en in het mooie ‘Trippin’ stelt ze dat aan de orde, want je kunt immers van beide houden. ‘Sugarman’ viel vooral op door de zwaardere sound die tegen de prachtige zang van deze zangeres wordt gezet. Martha Da’ro heeft een heel eigen karakteristiek stemgeluid. Niet een allemansvriend, maar wel geheel eigen en heel herkenbaar. Gelukkig ging ze, zoals andere R&B acts zich hier soms wel aan te buiten gaan, spaarzaam om met de effecten op haar zang en waar gebruikt waren ze een mooie aanvulling en geen doel. Dat heeft ze ook niet nodig, want het is mooi en bijzonder genoeg. Het middel deel van haar optreden was echt de crux. Dat begon met ‘Ayuwe’ over jezelf terugvinden op een donkere plek in je gevoel en de kracht hebben om daar uit te komen. Het was mooi, het was fel en strijdbaar en na het lied gaf ze de boodschap mee aan een iedere die hier iets aan heeft om op dat moment aan dit lied terug te denken en er kracht uit te putten. ‘Fool’ was dan weer rustig en bedachtzaam over egoïsme en daar spijt over hebben. Martha Da’ro heeft een heerlijke exotische feel, een mooie boodschap in haar nummers en vooral die prachtige stem. De liedjes eindigden op het podium soms wat abrupt, maar dat is een kwestie van schuren. Een artieste met mogelijkheden die haar optreden prima beëindigde met het felle met ritmische beats overladen ‘Shut The Fuck Up’, om ook nu afscheid te nemen met een gevoelig naamloos a capella liedje. Martha Da’ro vertelde het niet, maar nagenieten kan met haar EP. Een mooie Belgische ontdekking van Grasnapolsky.
Veelzijdige Martha Da’ro maakt indruk in Bolkokers
