LEEUWARDEN – Op het podium van Neushoorn in Leeuwarden stond een Belgische energiecentrale voor Explore The North. Een centrale die draaide op de menskracht van drummer Steve Slingeneyer die onmenselijke porties energie bleef pompen op het podium tijdens het optreden van WWWater uit Gent. De band rondom de energieke en veelzijdige zangeres Charlotte Adigéry met ook op het podium achter de synths Boris Zeebroek maakte een uitstekende indruk en gaf goesting tot dansen met hun forse portie Vlaamse met elektronica gelardeerde R&B. Al in het openingsnummer ‘WWWater’ waren de ingrediënten te herkennen die dit optreden zouden kruiden. Een zware beat beukte van Slingeneyer, fraaie invullingen van de synth van Zeebroek en daarover heen de prachtige stem van Charlotte Adigéry die op haar best kristal helder door de sound heen wist te snijden en verder een sterke podiumpersoonlijkheid heeft. Iets, maar betrekkelijk, rustiger was ‘Never Nuff’ voor met ‘Fallo & Swallo’ weer vaart werd gemaakt. Uitstekend dansbare energieke R & B overdonderde de toeschouwers die muisstil van dit Vlaamse aanbod genoten. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Er mocht best worden gedanst aldus de zangeres. In ‘Fallo & Swallo’ bewees de zangeres ook haar veelzijdigheid als zangeres. In haar hoge tonen is ze prachtig. In de lage tonen zit echter nog een probleempje. Juist op momenten dat ze die kant van haar stem aansprak zou met name de drums zich ook moeten beteugelen door net iets rustiger en beheerster te klinken. Nu viel juist dat lage werk, waarin vaak de meest intrigerende zang zit, weg tegen de slagkracht van Slingeneyer. Dat was met name te beluisteren in ‘Mine Yours’ Overigens, zet je die drummer alleen op het podium, heb je ook een fantastische drumsolo van een half uur met veel variatie en energie. De taal waarin WWWater zijn liedjes brengt is Engels, maar in eens lijkt het wel of er in het Vlaams wordt gezongen. Dat klopt. ‘Ik Kan Da Wel’ is wederom met dominante drums heerlijk vlot en mooi. Een beetje weggedrukt tussen de energie van drummer en zangeres staat Boris Zeebroek, ten onrechte vaak alleen bekend als de zoon van Kamagurka, zijn werk te doen. Heel fijngevoelige accenten geven een beetje magie mee aan het optreden. Het is éénvoudig om hem te vergeten bij de twee flamboyante persoonlijkheden met wie hij het podium bevolkt, maar zijn bijdrage is niet minder belangrijk. Er is weinig tijd voor verhalen, slechts af en toe richt Adigéry’ het woord tot de toeschouwers. Als ze het doet gaat het haar goed af, maar het wordt niet inhoudelijk over de nummers. De afsluiting van het concert van deze Belgische band is prachtig. ‘Reve Teef” heeft een geweldige zang, waarin de zangeres met een scalpel door haar sound snijdt met haar hoogste tonen, ‘Earth Beat’ , een cover van The Slits met een sterk tribal ritme is prachtig en ‘Screen’ begint ingetogen om daarna zich volledig te ontplooien en de inmiddels fiks meedeinende massa nog één keer te laten dansen.
Van WWWater krijg je goesting tot dansen
