In korte tijd heeft Torgeir Waldemar een album en EP uitgebracht. Het album ‘No Offending Borders’ toont een volwassen bard die zijn liedjes met overtuiging brengt en op de EP ‘Jamais Vu’ keert hij terug naar een aantal liedjes van het album die hij akoestisch brengt en twee andere nummers met een reguliere uitvoering. Op ‘No Offending Borders’ opent hij met het Link Wray nummer ‘Falling Rain’ in een kale uitvoering die dit nummer en zijn betekenis geschreven door Wray toen hij emotioneel uitgewrongen als veteraan naar huis kwam uit de Koreaanse oorlog. Het geeft het nummer onnoemelijk veel zeggingskracht. Een heel andere meer rockende richting slaat de Noor in met ‘Summer in Toulouse’. Een mooie jaren 70 sfeer in dit krachtige en rauwe nummer. Ook ´Among the Low´ is groter opgezet, met fraaie vocalen en bepalende percussie. Het is een prachtig nummer met lekkere bijtijds gierende gitaar en sterke harmonieën. Daarna keer Waldemar terug naar de eenvoud in het ingetogen ´Island Bliss´. De Noor kende een vliegende start met zijn titelloze debuutnummer en ook op zijn tweede album toont hij zich als een sterke en gevarieerde, rauwe songwriter die de maatschappij kritiek niet schuwt. In intense passages behandelt hij de toestand van de wereld. Het album is erg gevarieerd met nu en dan stevige rock en een volle sound en in andere liedjes is het juist weer heel ingetogen en klein, met als verbindende factor de stem van Torgeir Waldemar. ´Sylvia (Southern People)´ is weer zo’n groots opgezet nummer dat zo uit 1975 zou kunnen stammen. Geen enkel nummer heeft dezelfde sound en toch volop raakvlakken. Het mooiste nummer is misschien wel het welhaast smekende ‘The Bodem of The Well’ met mooie tekst, hoewel ook ‘Souls on a String’ erg kan boeien. Op ‘Jamais Vu’ keert Torgeir Waldemar terug naar een drietal nummers die groots waren opgezet op No Offending Borders’ voor akoestische versies. Van ‘Sylvia’, ‘Among The Low’ en ‘Summer in Toulose’. Alle drie blijken zich daar uitstekend voor te lenen, zo niet beter te worden. ‘Sylvia’ is wat gejaagder en indringender. ‘Among the Low’ vlot en uptempo en het krachtige ‘Summer in Toulouse’ om daarna met prima reguliere uitvoeringen van ‘Streets’ en ‘Take Me Home’ een mooi soort toegift te geven bij het volledige album.
Torgeir Waldemar – No Offending Borders / Jamais Vu
